ลมไม่หนาว แสงจากดวงดาวก็ไม่อุ่น ความคิดถึงจากคนไกลที่เคยคุ้น ลมละมุนพัดเลยลอยไปไหน เธอนอนอุ่นหลับฝันดี ไม่สำคัญ มี-ไม่มี คนเคียงใกล้ ไม่ต้องการตักหนุนไว้อุ่นไอ ไม่สนใจริบหรี่ในแสงดาว แสงฉันอาจไม่อุ่น แค่ละมุนพอปลอบเธอในลมหนาว จะมีค่าแต่ในยามที่เธอร้าว อุ่นแต่คราวคืนเย็นเยียบที่ไร้จันทร์ หนาวเถิดหนาว เผื่อไอดาวจะอุ่นพอให้อุ่นฝัน เผื่อคนไกลเขาจะได้คิดถึงกัน คิดถึงอุ่นในวันนั้น ในคืนหนาว
15 พฤศจิกายน 2547 19:03 น. - comment id 370840
อืม หน้าหนาวแล้วแฮะ แต่แถวนี้ยังร้อนๆ อยู่เลย
16 พฤศจิกายน 2547 10:07 น. - comment id 371130
แถวนี้จะหน้าร้อนแล้ว แต่ว่ายังหนาวอยู่เหมือนกัน.. :)
16 พฤศจิกายน 2547 14:07 น. - comment id 371260
แวะมาทักทายหาอุ่นไอดาวครับ
16 พฤศจิกายน 2547 17:50 น. - comment id 371471
เป็นบทกลอนที่ใส งดงามมากค่ะ
17 พฤศจิกายน 2547 11:43 น. - comment id 372020
ชอบกลอนแนวนี้จัง อ่านสบายๆ ภาษาเรียบๆ แต่มีลูกเล่น ขอเก็บนะพี่ อ้อ. . .ชอบบทแรกกะบทที่สองมากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกถึงความเป็นคนง่ายๆ และไม่ได้หวังอะไรจากใครของคนเขียน ดีจัง. .. =^________^=
23 พฤศจิกายน 2547 12:49 น. - comment id 375846
ทักกลับครับ บินเดี่ยว.. (มาทักลับช้ามาก โทษที :) ขอบคุณกำลังใจมากๆครับคุณทิกิ.. อ๊ะ..หวัดดี แม่มดน้อย :)