หยุดขวนขวาย ดิ้นรน เอาไว้ก่อน หลับตานอน แน่นิ่ง ไม่ติงไหว ใช้ความคิด เรื่องราว ที่ผ่านไป หากขอได้ หยุดเวลา ค้นหาตัว บนวิถี เส้นทาง ที่ผ่านเลย คงเหมือนเฉย มืดมิด จิตสลัว ดูใครใคร แรมร้าง ช่างน่ากลัว เหมือนหมองมัว เคว้งคว้าง อย่างผ่านมา จะเหลียวซ้าย แลขวา หน้าหรือหลัง เคยพลาดพลั้ง ล้มลุก ทุกห้วงหา ความสำเร็จ มีบ้าง บางเวลา แต่อุรา บอกไม่ใช่ หทัยลวง ให้ตัวเรา เห็นภาพ ที่ฉาบหน้า จิตนาการทั้งนั้นที่ฉันหวง สำนึกบอก เอาไว้ ใจมันลวง จนติดบ่วง ใยโยง โกงฤทัย หยุดเวลา ความบ้าบิ่น คงสิ้นแล้ว ตั้งจิตแน่ว แน่แท้ ต้องแก้ไข วางไว้ก่อน ฝันบรรเจิด เกิดจากใจ คอยอาศัย ยามสะดุด ก็หยุดดู หยุดหยุดหยุด สติ พินิจพิเคราะห์ ให้พอเหมาะ อย่าให้ ใจอดสู บนทางเดิน หัวใจ ใครรับรู้ หรือมาอยู่ เพื่อล่วงผ่าน กาลเวลา
14 พฤศจิกายน 2547 16:45 น. - comment id 370013
มาชื่นชมผลงานนะคะ และมารับข้อคิดดีๆค่ะ
14 พฤศจิกายน 2547 16:49 น. - comment id 370017
..สื่อความหมาย .. ได้ไพเราะ ..นะคะ.. เรน ..แวะมา ...ทักทาย นะคะ..
14 พฤศจิกายน 2547 19:14 น. - comment id 370131
สำนึกบอกท่วมใจภายในทรวง... คุณคีตนะ..อย่าค้นนานนะ..ซ่อนเอง ต้องหาได้ไม่ยาก อะไรยาก-ง่ายโดยมาก..ใจเราจะคิดไปก่อนเอง..รักษาสุขภาพนะครับ สวัสดีครับ
14 พฤศจิกายน 2547 20:05 น. - comment id 370187
แวะมาทักทายจ้าเพราะมากค่ะ มีกำลังใจมาฝาก มีความคิดถึงมาให้ มีความห่วงใยมากมาย มานำเธอคนที่แสนดี
15 พฤศจิกายน 2547 07:16 น. - comment id 370412
แวะมาเป็นกำลังใจให้..........จ้า
17 พฤศจิกายน 2547 16:26 น. - comment id 372254
ขอบคุณพี่น้องผองเพื่อน ที่มาเยือนเตือนจิตมิตรสหาย จะขีดเขียนความเจ็บปวดเป็นลวดลาย ด้วใจหมายสืบสานตำนานไทย .....ขอบคุณครับ.... สำหรับทุกความคิดเห็น