พ่อ

พ่อตื่นก่อนไก่ขันประชันเสียง   ก่อนนกบินเรื่อยเรียงเป็นทิวแถว
พ่อตื่นก่อนอาทิตย์เคลื่อนพ้นแนว  พ้นทิวแถวต้นไม้ไล่มืดมน
ฉันเดินตามรอยเท้าพ่อเมื่อตอนสาย  เพื่อจะไปยังทุ่งมุ่งฝึกฝน
ทำไร่นาตามประสาผู้ทุกข์ทน  กรำแดดฝนเหนื่อยยากลำบากกาย
พ่อจ๋า ..ลูกไส้กิ่วหิวข้าว     เลือดไหลยาวเป็นทางเจ็บเหลือหลาย
โดนหญ้าบาดปานจะขาดใจตาย  กลัวเหลือหลาย งูเงี้ยวเขี้ยวขบเอา
ลูกเอ๋ย..ในโลกนี้ไม่มีที่ไหนดอก  พ่อจะบอกความสบายให้กับเจ้า
ความรื่นรมย์สุดสวยสำหรับเรา   มิได้เอาดอกไม้มาปูทาง
แม้ว่ามันบีบคั้นหัวใจเจ้า    หนามทิ่มเอาที่เท้าต้องถากถาง
เลือดของเจ้าที่ไหลมาเป็นทาง  เปรียบเป็นดั่งทับทิมบนหญ้างาม
น้ำตาเจ้าที่ไหลลงใบไม้   เปรียบได้ดั่งหยาดเพชรน่าเกรงขาม
เพื่อมนุษยชาติจงเด่นงาม  อย่าละความกล้าหาญและอดทน
เมื่อจะต้องเผชิญกับความทุกข์  จงสุขในอุดมอารณ์ที่ฝึกฝน
จะไม่เสียทีที่เกิดมาเป็นคน   ขอจงเดินดั้นด้นตาม..พ่อ..มา
                                   ......เด็กเมืองยศ....