ในบางร่องบางรอยของรอยยิ้ม อาจพบลิ่มความเงียบหงอยคอยสลัก ยิ้มหมองๆมองเหงาๆเศร้ายิ่งนัก ใครมาทักฝืนยิ้มให้ใจเงียบงัน มองใกล้ๆรอยสกัดมุมปากนี้ รอยฟันที่เคยกดเก็บความเจ็บนั่น บางร่องแสบลึกลงไปถึงใจนั้น ยามปากมันต้องยิ้มสู้ภาพบาดตา บางรอยยิ้มรสหวานยังเจืออยู่ อยากให้รู้รอยยิ้มนั้นช่างเปี่ยมค่า ยามนึกย้อนเรื่องราวที่ผ่านมา ชุบชีวาพาสุขสมอมยิ้มพลัน เธอมองเห็นอะไรในยิ้มนี้ รอยยิ้มที่ริมฝีปากสั่น ปากเม้มแน่นแนบสนิทไม่เห็นฟัน ริมปากนั้นเปียกเปื้อนรอยน้ำตา
13 พฤศจิกายน 2547 12:48 น. - comment id 369359
เจ้าขาว กลอนของเจ้าขาวเศร้าสั่นหัวใจ บอกถึงความเก็บทุกข์ไว้ข้างใน เจ้าขาว เขียนอะไรสะท้อนหัวใจได้ดี เหลือที่จะกล่าว
13 พฤศจิกายน 2547 13:36 น. - comment id 369379
สงสัยเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องรอยยิ้มนะคะเนี่ย ยิ้มทั้งน้ำตา ถือว่าเก่งนะคะ ดูเศร้าๆนะคะ
13 พฤศจิกายน 2547 14:16 น. - comment id 369404
ยิ้มเศร้าเคล้าน้ำตา -_-.
13 พฤศจิกายน 2547 16:26 น. - comment id 369483
กินใจจังเลยขอรับ แวะมาทักทายขอรับ
13 พฤศจิกายน 2547 16:47 น. - comment id 369501
^______________________^ ยิ้มทำให้โลกสดใสครับ ฮิๆๆ ชอบจริง ๆ การยิ้มนี้ แต่อย่ายิ้มมากนะครับ เด๋วเขาจะหาว่าบร้า จิ๊จิ๊ +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
14 พฤศจิกายน 2547 16:07 น. - comment id 369969
เจ้าขาวเอ๊ย.... ใช่แล้วล่ะ ยิ้มมีสองแบบ...สำหรับเง็ก...แบบนึงคือเยส...อีกหนึ่งคือ....โนเวย์......เสียใจด้วยเน้อ ปล...วันหลังอย่าเม้มปากนะ จะได้รู้ว่าน้ำตาอะมันเค็มๆ