รำลึกถึงตอนเก่าก่อน อ่อนล้า ได้รับความเมตตาจากใครคนหนึ่ง ซึ่งไม่มี ลืมอีกเลย ตกตะลึง โอ้เรานึกถึงตอน ที่เคยเป็น พกการ์ตูนโดเรมอน หนังสือ อ่านทุกกระพือแม้มีปีกบินให้เห็น อ่านทุกตอนที่อยากจะได้ให้เป็น ก็ได้เห็นว่า ความสนุก ในโลกของการ์ตูน สิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกว่ารัก อยากให้สักคนที่ไม่อยากให้สูญ จิตใจแม้จะหยั่งคิดอาดูร ไม่มีอิฐปูนหล่อหลอมจากใจ เพราะใจนั้นเป็น เช่น ดั่งมนุษย์ มีความรู้สึก นึกคิด ซื่อใส มีความ เสียใจดีใจภายใน แยกความเป็นมนุษย์ กับการ์ตูนออกมา หากฉันได้เป็นโดราเอมอน แมวนอนแล้วกิน เสกทุกสิ่งได้หา เสกแล้วได้เป็นอย่างที่ต้องตา ยามอยากได้มา แล้วอยู่หน้ากัน ควักจากกระเป๋าโดราเอมอน มีทุกสิ่งทุกอัน ที่ต้องการ สุขสรรค์ ความดีที่ ทำไว้ไม่เห็นได้พลัน ไม่เห็นมัน ว่า จะ มีผล ไร ดี บ้างเลย หากฉันเป็นโดราเอมอน ใจปอนปอนซ่อนเร้น อยากฌฉลย แม้ความไม่กระจ่างอย่างที่เคยเคย ก็ไม่เคย ละเลย ในสิ่งที่ควร จะเป็น.........
12 พฤศจิกายน 2547 22:21 น. - comment id 369118
หากฉันเป็นโดราเอมอน ฉันจะไม่ยอมตื่นนอนและไปไหน จะอยู่กับที่เพื่อให้ทุกวันสุขขีเรื่อยไป กินและนอนโดยไม่ต้องทำอะไรสักนิดเลย อิอิ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
12 พฤศจิกายน 2547 23:31 น. - comment id 369174
ขอเป็นโนบิตะก็แล้วกันนะ ดูท่าคงสบายดี