::: ต้นทางกับปลายใจ:::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


กี่ทาง   กี่เที่ยว   ที่เทียวท่อง
กี่เนินเขาคุ้งคลอง     ที่ต้องข้าม
อาจบางทีมีพลาด    มีคลาดกัน
อาจห่วงใจจะหวั่นและคิดขาม
นั่งลงเถิด  ผ่อนพัก  ให้ผ่อนคลาย
ต่อปลายทางที่ใจหมาย ทวนใจถาม
เมื่อปลายทางไม่เปลี่ยนต้นทางไม่เปลี่ยน
แม้กี่เที่ยว    ย่อมจักเพียร   ถึงฝันงาม				
comments powered by Disqus
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    9 พฤศจิกายน 2547 23:22 น. - comment id 366972

    เข้าไปที่tosit.com เอามาฝากนะครับ
  • แม่จิตร

    9 พฤศจิกายน 2547 23:49 น. - comment id 366994

    ค้นหา ค้นใจ จงให้แน่
    รู้ถ่องแท้ เบื้องลึก นึกภิรมย์
    ตั้งจิต ตั้งใจ ให้ดั่งสม
    แล้วอบรม ข่มจิต คิดทำไป
    
    
    มาทักทาย
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    9 พฤศจิกายน 2547 23:52 น. - comment id 367001

    สวัสดีครับผม
    คุณแม่จิตร
  • tiki

    9 พฤศจิกายน 2547 23:52 น. - comment id 367002

    :)
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    9 พฤศจิกายน 2547 23:53 น. - comment id 367004

    คุณtikiอยู่ดึกหรือครับ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    10 พฤศจิกายน 2547 01:05 น. - comment id 367094

    ต้นสายหรือปลายทาง
    ทางที่สร้างมิร้างหวัง
    แม้เหนื่อยเมื่อยลำพัง
    ยังคงหวังถึงปลายทาง
    
    *-*สวัสดียามดึก และราตรีสวัสดิ์ด้วยค่ะ ฝันดีนะค่ะ*-*
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    10 พฤศจิกายน 2547 01:40 น. - comment id 367120

    ราตรีสวัสดิ์ครับคุณผู้หญิงไร้เงา
  • ชัยชนะ

    10 พฤศจิกายน 2547 07:41 น. - comment id 367169

    ต้นทางวางไว้ดี
    ในทุกที่สำคัญหมาย
    กลางทางเห็นแววฉาย
    ถึงตอนปลายสบายเอย
  • ดาหลา & ปะการัง

    10 พฤศจิกายน 2547 08:25 น. - comment id 367183

    เหนื่อยนัก พัก บ้าง ค่ะ  
    
    แต่ get จัง ท่านั่ง  ..........คิคิ 
    
    แวะมาชื่นชม งานตาม เคยค่ะ
  • อัลมิตรา

    10 พฤศจิกายน 2547 09:31 น. - comment id 367219

    เมื่อคืนเขียนไว้เสียยาว แต่ไม่ทันได้ตรวจดูเวลา ปรากฏว่า disconnect เสียแล้ว จึงวกลับมาเขียนใหม่วันนี้ ..
    
    แต่งกลอนประกอบภาพ..อัลมิตราได้เข้าไปติดตามอ่านอยู่ระยะหนึ่งที่เวปแห่งนั้น แต่ก็ยังไม่มีภาพใดที่อัลมิตรานำมาเป็นพล๊อตได้เลย ที่ผ่านมาก็ได้แต่อ่านของคนอื่นไปเรื่อยๆ เก็บข้อมูลไว้ในคลังสมอง พบกลอนของคุณหลายชุด ..ว่าจะมาเกี้ยว จิ๊ก บัตรรับประทานอาหารแทน .. ( ล้อเล่นค่ะ) .. ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ
    
    ก่อนนั้น อัลมิตรามีความคิดว่า ภาพที่ชวนให้เขียนควรเป็นภาพแนวจินตนาการ ไม่เคยคิดว่าภาพในใจกลางสังคม ที่มีมุมบางมุมน่าสนใจจะนำมาเป็นภาพประกอบการเขียนได้ ตอนนี้.. อัลมิตราเริ่มเข้าใจอีกว่า .. ภาพใดๆก็ตาม ล้วนแต่ก่อให้เกิดเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นมุมใดก็ตามที่ผู้เขียนค้นพบ 
    
    คุณคิดอย่างไรคะ กับการเขียนกลอนประกอบภาพ ขอร่วมวงเสวนา เข่า ชน กัน ด้วย ค่ะ ..
    
    
    
  • มัดหมี่ค่ะ sun strom

    10 พฤศจิกายน 2547 09:53 น. - comment id 367242

    พักนี้มัทไม่ค่อยได้อ่านกลอนของเพื่อนๆ เลยค่ะพี่พงษ์ งานยุ่ง เด็กเปิดเทอมใหม่ วุ่นวายจังค่ะ
    
    เข้ามาได้แป๊บ ๆ ก้อต้องหยุดแล้ว เครื่องที่บ้านก็เจ้งอะ มัทยังทำงานไม่เสร็จเลยค่ะ
    จะส่งต้นสังกัดวันที่ 1 มกราคม ที่จะถึงนี่คะ
    ไม่รู้จะทันหรือเปล่า  
    
    ไว้ว่าง ๆ จะแวะมาแต่งกลอนด้วยนะคะ
    
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    10 พฤศจิกายน 2547 18:13 น. - comment id 367562

    สวัสดีครับมวลมิตร  คุณมัท คุณอัลมิตรา คุณดาหลา&ปะการัง คุณชัยชนะ
    
    ผมชอบอ่านกลอนประกอบภาพนะครับ
    
    ได้ยินครั้งแรกจากคุณโจ้ฯ   มาได้ยินอีกทีจากคุณกอนกูย และคุณเวทย์  นี่แหละ  
    
    ภาพเดียวกันมีมุมที่คนเขียนเขียนต่างออกไปได้มาก
    
    แต่เท่าที่ผมสังเกต คงเป็นต้องการหลีกไม่ให้ชนแง่มุม  หรือซ้ำความกัน  เท่านั้นมั้งครับ
    
    เพราะเวลาอ่านงานอย่างอ่านงานคุณกอนกูย ผมก็อุทานในใจเลยว่า  โอ้โฮทำไมมาตรงหัวใจผมยังงี้   
    
    เมื่อผมเขียน(เพราะชอบเขียน) ผมก็หลีกมุมนั้นไปเลย   บางทีเอาขำนะครับ  ฉันทลักษณ์ก็ยังด้นเอาเลย บางครั้ง
    
    เท่าที่ผ่านไป  ผมเขียนของตัวเองก่อนที่จะอ่านงานของคนอื่นครับ   ถ้าอ่านงานเพื่อนก่อน ก็เกิดอาการตื้อ   คือกลัวจะซ้ำความซ้ำแก่น
    
    บางชิ้นเขียนแล้วซึม คือ  อิน กับชีวิตตัวเอง ไม่ได้รางวัลก็อิ่มหัวใจพอแรงแล้ว
    
    เขียนแล้วก็เอามาแบ่งปันกันอ่าน เผื่อเพื่อนมีมุมชีวิตมุมใดมุมหนึ่งพ้องกันจะได้ความรู้สึกทางใจด้วยกันอีกโสดหนึ่ง
    
    ผมอยากให้มีเว็บที่ลงภาพให้เขียนคำประพันธ์ประกอบแบบนี้อีกนะครับ  มันช่วยให้เขียนงานได้ไม่ขาดตอน  สมองแล่นอยู่เสมอ ๆ ผมว่าน่าจะดีกว่าตื้ออยู่นานๆ
    
    เดี๋ยวแลกเปลี่ยนอีกครับ
    ผมจะเข้าไปทำธุระในเมืองสักหน่อยก่อน
    
    ขอบคุณครับผม
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน