ฉันพยายามทำดีที่สุดแล้วนะ เพียงเพราะอยากจะให้เธอ..เหลียวมองกันบ้าง หรือจะเป็นดั่งเขาว่า...รักแท้แพ้ระยะทาง เธอจึงเริ่มจืดจาง..ห่างฉันออกไปทุกที แล้วฉันต้องทำอะไรต่อไปนะ เรื่องของเราถึงจะกลับมาเหมือนเดิมได้ แต่ดูแล้วฉันคงหมดหวังแล้วใช่ไหม เพราะเธอไม่มีใจให้ฉันอีกแล้ว...ใช่รึเปล่า..คนดี ไม่ต้องตอบฉันก็ได้นะ และฉันก็รู้ว่าควรจะกลับหลังเดินถอยหนี ก็...ขอให้เธอกับคนใหม่...จงโชคดี ฉันคงมีแค่คำอวยพรคำนี้...จากใจ
8 พฤศจิกายน 2547 16:40 น. - comment id 366168
โศกเศร้าเสียใจ เพราะเธอเริ่มไกลออกไปทุกที -_-. สัมผัสระหว่างบทที่หนึ่งกับบทที่สอง นิสนึง นะ ^o^
8 พฤศจิกายน 2547 17:53 น. - comment id 366190
หากรักแท้คงไม่แพ้ระยะทาง เพียงความห่างใช่ลาร้างในความหมาย แต่รักที่จำจากพรากเดียวดาย คือรักที่ไม่เคยได้ความจริงใจ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
8 พฤศจิกายน 2547 18:19 น. - comment id 366212
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั้นครับ อย่ายอมแพ้อะไรง่ายสิครับน้องจิ๊บ สู้ครับ สู้ สู้ +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
8 พฤศจิกายน 2547 18:47 น. - comment id 366248
โอ..เล่นเอาคนอ่านใจหายใจตว่ำ เหอๆ นึกว่าเป็นเรื่องจริงซะนี่^^ เศร้าจังค่ะ...แต่นัสชอบ..เข้มแข็งดี..นัสชอบแต่งแบบนี้แระ...((เมื่อก่อน))ก้อมันตรงนี่คะ อิๆ ก้อกลัวเหมือนกันน๊า รักแท้แพ้ระยะทางเนี่ย T-Tคนที่อยู่ใกล้กว่า..ได้เปรียบทุกที แต่เรื่องอย่างนี้มันก็อยู่ที่คน..ใช่มั๊ยคะ^^ วันนี้นัสเอาช็อกแล็ตมาฝากด้วยแระ แม้ซื้อมาถมบ้านกินจนแก้มป่องแล้ว เหอๆ ขอให้พี่สาวมีความสุขทุกๆวัน ยิ้มได้กว้างๆนะคะ^o^
8 พฤศจิกายน 2547 19:18 น. - comment id 366282
เพียงเพื่อผ่านมาเป็นกำลังใจให้เธอคนดี +.+ กลอนน่ารักดีนะค่ะ+.+ ( ^ . ^ )...คิดถึงจ้า...( ^ . ^ )
8 พฤศจิกายน 2547 20:59 น. - comment id 366335
โห.. ตอนท้ายเศร้าจังเลยอ่ะ ผิดหวังซะได้ ม่ะเปงไรๆ เปงบทเรียนก็แล้วกัน [แง้ว บทเรียนอะไร ม่ะช่ายชีวิตจริงซะหน่อย] .. แต่แต่งได้ดีนะคะ^^ ++ นู๋ทรายแอบมาป่วน ++
8 พฤศจิกายน 2547 22:02 น. - comment id 366408
แวะมาทักทายนะจ๊ะ ฝันดีจ๊ะ
9 พฤศจิกายน 2547 12:16 น. - comment id 366649
แวะมาทักทายครับผม ขอบคุณที่ติดตามงานนะครับ จะแวะมาเยี่ยมเรื่อยๆไม่ทิ้งกันครับ วิสกี้ อีกดีกรีของชีวิต
9 พฤศจิกายน 2547 17:45 น. - comment id 366691
เธอทำดีที่สุดแล้ว ตัวฉันเองที่ผิด ความรู้สึกเพียงน้อยนิด ติดที่ใจตลอดไป