เมื่อถึงวันนี้วันที่ฉันต้องลาไกล ต้องกลับไปสู่ถิ่นฐานบ้านที่เกิดมา ขอร้องเพื่อนพ้องอย่าทำให้มีน้ำตา เพราะว่าฉันไปเพื่อสิ่งที่ดีของชิวิต คงไม่ได้แต่งกลอนไพเราะให้อ่าน คงไม่ได้ทำงานที่สบายในออฟฟิต คงไม่ได้เห็นหรือต้องทนกับรถติด คงไม่ได้คิดปวดหัวเรื่องเงินทอง แต่ใจจริงฉันไม่อยากจะไปหรอกนะ แต่เพราะว่าครอบครัวนั้นร้องขอ อยู่กรุงเทพฯเงินเดือนไม่เคยพอ ต้องหน้างอขอยืมใครต่อใคร กลับไปบ้านเพราะพ่อแม่ยังรออยู่ หมดแรงสู้ยังคงมีคนคอยปลอบขวัญ เผื่อที่บ้านจะมีอะไรดีกว่าปัจจุบัน เพราะอย่างน้อยฉันก็ยังมีคนที่รักฉันจริง จะกลับไปอยู่บ้านเกิด เพราะเกิดสำนึกรักขึ้นมาเมื่อไม่นาน แต่ก็ไม่รู้จะอยู่ได้นานหรือเปล่า กลัวจะเบื่อสภาพแวดล้อม(ทางใจ) กลัวจังเลย
8 พฤศจิกายน 2547 13:58 น. - comment id 366043
เพียงเพื่อผ่านมาเป็นกำลังใจให้เธอคนดี +.+ กลอน่ารักดีนะค่ะ+.+ ( ^ . ^ )...คิดถึงจ้า...( ^ . ^ )
8 พฤศจิกายน 2547 18:50 น. - comment id 366252
ขอให้เธอโชคดี มีชีวีที่สดใส แล้วสักวันพบกันใหม่ ฉันจะรอเรื่อยไปในไทยโพเอ็ม *-*ขอให้โชคดีนะค่ะ เดินทางโดยสวัสดิภาพค่ะ*-*