สี่ปราชญ์เฒ่าประจำราชสำนัก อิจฉานักวุ่นไหวในสมอง เห็นเขาดีเกินหน้าแทบบ้าครอง ทั้งเงินทองลาภยศหดหายลง (๓๖๒) จึงรวมหัวคิดร้ายหมายกลั่นแกล้ง คิดแอบแฝงขโมยของต้องประสงค์ ทั้งสี่ชิ้นของราชันเห็นกันตรง ด้วยความหลงเมายศหมดคุณธรรม (๓๖๓) เสนกะแอบหยิบปิ่นปักผม คลุมบรรทมกามินทร์ลักไว้ตอนค่ำ ดอกไม้ทองปุกกุสะสมัครทำ รองเท้าทองหยิบจ้ำด้วยเทวินทร์ (๓๖๔) แผนบรรลุเริ่มแผนสองต้องไปขาย หมายใส่ร้ายให้ยับลักทรัพย์สิน มโหสถไม่รอดพ้นมีมลทิน ต้องหมดสิ้นอนาคตหมดวันดี (๓๖๕) เสนกะให้ข้าเลี้ยงนำเปรียงขาย ใส่หม้อใหญ่สะพายในวิถี ปิ่นปักผมซ่อนไว้ในหม้อมี เรียกนารีศรีอมรวอนซื้อเปรียง (๓๖๖) นางอมรเห็นท่าทางยังสงสัย ไม่เดินไปที่อื่นยืนส่งเสียง เรียกเข้ามาถามเปรียบยืนเทียบเคียง แม่ค้าเอียงแอบเผลอเธอล้วงมือ (๓๖๗) จึงพบของซ่อนไว้อยู่ในหม้อ ยังคุยต่อบ้านไกลไหมอยู่ไหนหรือ ฉันอยู่บ้านท่านเสนกะปราชญ์ระบือ ขายของคืออาชีพเสริมเธอเติมคำ (๓๖๘) นางอมรว่าดีล่ะเธอจะซื้อ แม่ค้าถือหม้อมาวางข้างงามขำ ยกให้เลยทั้งหม้อไม่ต่อคำ นางจดจำลงลายลักษณ์รักษ์ปิ่นทอง (๓๖๙) พอรุ่งเช้าแม่ค้าขายดอกไม้ แวะมาใกล้ทำทีมาขายของ ดอกไม้ทองซ่อนไว้อยู่ในกอง ใช้ทำนองเดียวกันซื้อกันไป (๓๗๐) ส่วนกามินทร์ให้ทาสีตรงรี่ขาย ผ้าหลากหลายแพรพรรณอันสดใส คลุมบรรทมซ่อนวางอยู่ข้างใน นางซื้อไว้ลงบันทึกผนึกแพร (๓๗๑) รองเท้าทองกองมัดกับข้าวโพด แม่นางโปรดรับให้หมดของสดแน่ นางตรวจสอบวนเวียนมิเปลี่ยนแปร เลิกวอแวรับซื้อพลันสวรรยา (๓๗๒) สี่ปราชญ์เห็นฮึกเหิมเริ่มแผนสาม ควรติดตามทรัพย์คืนตื่นถามหา ขณะเฝ้าวิเทหะพระราชา เจตนาตามหาจุฑามณี (๓๗๓) พระราชาสรวลดังช่างสังเกตุ ไม่รู้เลศสี่ปราชญ์ร้ายหมายป้ายสี เรียกนางในไปหยิบมาให้ข้าที หายไปหลายนาทีมีเสียงอึง (๓๗๔) จุฑามณีหายไปไม่ทราบเหตุ ในขอบเขตราชฐานทหารขึง ตรวจสอบให้ถี่ถ้วนล้วนตะลึง คาดไม่ถึงหายครั้งนี้สี่รายการ (๓๗๕) เสนกะทูลความตามประสงค์ ใครหรือตรงเข้าออกนอกราชฐาน คงมีแต่ปราชญ์ทั้งห้าข้าราชการ มีสิทธิ์ผ่านถวายงานตามบัญชา (๓๗๖) ข้าพเจ้าเคยได้ยินก่อนหน้านี้ ราชาภรณ์เหล่านี้เขามีหนา เขานี่ใครคือคำถามของราชา มโหสถพระเจ้าข้ากล้าเพ็ดทูล (๓๗๗) สายรายงานถึงชานบ้านปราชญ์หนุ่ม จึงรีบดุ่มมาเข้าเฝ้าเจ้าไอศูรย์ พระราชางดให้เฝ้าเศร้าเพิ่มพูน ทวีคูณแจ้งจับหลังกลับไป (๓๗๘) เขาจึงหนีไปซ่อนหมายผ่อนร้าย สี่ปราชญ์ชายปรึกษาหน้าสดใส ก้างขวางคอก็ไม่มีต่อนี้ไป คิดไปไกลจีบดะนางอมร (๓๗๙) จึงจัดส่งของกำนัลสู่บ้านน้อง อยากครอบครองหัวใจในสมร นางนัดมาต่างเวลาแสร้งอาทร กลไกกลอนแอบไว้มิให้รู้ (๓๘๐) เสนกะมาคนแรกเข้าแทรกที่ ห่างสามีคงเหงาเศร้าไหมหนู นางต้อนรับขับสู้ว่าท่านครู มาหาสู่คงเหนื่อยเมื่อยกายา (๓๘๑) โปรดอาบน้ำอาบท่าเสียก่อนเถิด ชุ่มฉ่ำเย็นบังเกิดประเสริฐหนา ซ่อนกระดานกลไกนอกสายตา เข้าสุขาตกหลุมพรางกลางอาจม (๓๘๒) อีกสามคนตามทำนองก็ต้องตก สกปรกหนักหนาทำสาสม แช่ในบ่อหนึ่งคืนฝืนเป็นลม สุดระทมรอตายหลายอาการ (๓๘๓) ครั้นรุ่งสางนางอมรใช้ให้เก็บ แสนจะเจ็บและอายหลายประสาน ให้ชำระล้างตัวพวกตัวพาล โกนกบาลให้หายแค้นแสนเคืองใจ (๓๘๔) วานสาวใช้กวนแป้งเปียกเรียกให้วุ่น ชุลมุนชโลมประโคมใส่ สี่ปราชญ์ทั้งเกรอะกรังยังน้อยไป เอานุ่นใหม่โปะทับนับไม่ทัน (๓๘๕) นำทั้งสี่ไปใส่ในกระชุ นำเสื่อปรุมัดด้วยเชือกเสือกไม้คั่น เตรียมแบกไปเข้าเฝ้าพระทรงธรรม์ พร้อมของนั้นที่รับซื้อนางถือตาม (๓๘๖) นางเข้าเฝ้าทูลองค์พระทรงเดช แสดงเจตน์ด้วยไมตรีมิผลีผลาม ได้อาศัยบารมีทุกโมงยาม นางนงรามจึงมาบรรณาการ (๓๘๗) เทกระชุทันทีที่คำขาด ตัวประหลาดเหมือนลิงขาวเกินกล่าวขาน ทั่วทุกคนหัวเราะเพลินเกินคาดการณ์ เล่าเหตุการณ์ที่ประสบครบของคืน (๓๘๘) ทรงสดับรับทุกสิ่งยังนิ่งไว้ คงปล่อยไปปราชญ์สี่มิขังขืน ยุติธรรมคืออะไรให้กล้ำกลืน สุดจะผืนจะทนบนโลกเรา (๓๘๙) เทวดาผู้รักษากัมพูฉัตร เห็นแน่ชัดความสอพลอก่อความเขลา คิดสั่งสอนให้รู้อย่าหูเบา ประกฎองค์ตอนเข้าแท่นบรรทม (๓๙๐) ข้าแต่องค์วิเทหะเทวราช ช่างสามารถในปัญญาสง่าสม จงคลี่คลายปัญหาให้ข้าชม เพียงสี่ข้อจะนิยมและชมเชย (๓๙๑) หนึ่ง..ผู้ซึ่งตีผู้หนึ่งด้วยมือเท้า กลับเป็นเจ้าหัวใจให้เฉลย สอง..ผู้ซึ่งด่าผู้หนึ่งด้วยคุ้นเคย เป็นที่เปรยสองคนนี้รักกัน (๓๙๒) สาม..ผู้ซึ่งปดใส่กันทุกวันวี่ เปี่ยมไมตรีหนักหนาช่างน่าขัน สี่..ผู้ซึ่งแสดงตนขนแบ่งปัน กับผู้นั้นเรายินยอมนบน้อมใจ (๓๙๓) ทั้งสี่ข้อตอบมาข้าอยากรู้ จะเชิดชูอนาคตให้สดใส แม้ไม่ตอบจบกันเตรียมบรรลัย จงรีบไปสะสางวางกฎเกณฑ์ (๓๙๔) พระราชากลัวเกรงให้เหวงโหวง ท้องพระโรงไม่มีใครมาให้เห็น ตามสี่ปราชญ์เข้าแดนแสนยากเย็น ไม่อยากให้ใครเห็นยังอับอาย (๓๙๕) จึงประทานหมวกแขกแจกกันใส่ เข้ามาได้ทูลความตามถวาย พระราชาบอกความตามระคาย ข้าต้องตายตอบไม่ได้ให้ร้อนรน (๓๙๖) สี่ปราชญ์เฒ่าจนปัญญาหาช่วยไม่ เข้าคืนใหม่เทวดามาอีกหน มีเพชรงามกลับใช้พลอยปล่อยเสียคน จะตามผลอีกคราเพลาเดิม (๓๙๗) พระราชาติดตามมโหสถ ซึ่งปรากฎไปปั้นหม้อรอส่งเสริม ตามกลับมาเข้าวังนั่งประเดิม พระองค์เริ่มถามปัญหาตอบมาที (๓๙๘) มโหสถว่าไม่ยากหากจะตอบ คิดรอบคอบบอกองค์พระทรงศรี หนึ่ง..นั้นคือลูกกับแม่แม้แม่ตี ก็ด้วยมีความรักในบุตรตน (๓๙๙) สอง..นั้นคือแม่กับลูกผูกพันค่า แม้แม่ด่าก็ด้วยรักพิทักษ์ผล สาม..นั้นคือผัวเมียละเหี่ยชน ปดยังทนหวานค่าหน้าชื่นบาน (๔๐๐) สี่..นั้นคือสมณะพราหมณ์ทั้งหลาย ทั้งหญิงชายนอบน้อมพร้อมคาวหวาน ประเคนให้ทุกอย่างช่างสมกาล เทวดาสาธุการแล้วจากไป (๔๐๑) ทรงประทานรางวัลกำนัลค่า ปรารถนาถูกทางจัดวางให้ สี่ปราชญ์ให้ริษยายิ่งกว่าใคร ทูลถามความไว้ใจจากพระองค์ (๔๐๒) ธรรมดาผู้ซึ่งคิดการใหญ่ เขาคงไม่แพร่งพรายสิ่งประสงค์ ยิ่งความลับจะไม่บอกออกตามตรง ถ้าไม่เชื่อถามลงคงได้ความ (๔๐๓) พระราชาจึงตรัสถามในวันรุ่ง ถามให้ยุ่งตามลำดับจับคำถาม ความไว้ใจควรให้ใครในนิยาม จงตอบตามความคิดบัณฑิตเรา (๔๐๔) เสนกะว่าวางใจในตัวมิตร ปุกกุสะครวญคิดน้องชายเขา กามินทร์บอกแก่บุตรสุดบรรเทา เทวินทร์เล่าควรบอกแก่มารดา (๔๐๕) มโหสถว่าความลับไม่ควรเผย สำเร็จแล้วจึงเอ่ยเผยปริศนา พระราชาเสียพระทัยให้สงกา เห็นมองหน้าปราชญ์เฒ่าจึงเข้าใจ (๔๐๕) คงจะมีเรื่องอะไรให้พิรุธ แต่ก็หยุดเรื่องเว้นเริ่มเย็นใกล้ พระราชาอนุญาตให้กลับไป เดินคิดไปผ่านทิศบัณฑิตประชุม (๔๐๖) บัณฑิตสี่ชอบชุมนุมที่ตรงนี้ ถังข้าวมีกองไว้ดังใครสุม จึงแฝงตัวแอบฟังเอาถังคลุม รอชุมนุมอีกครั้งตั้งใจคอย (๔๐๗) ตามดำริพวกสี่เฒ่ามาเข้าที่ สามัคคีชุมนุมจับกลุ่มฝอย เรื่องที่เราทูลกษัตริย์เพียงจัดลอย หรือว่าร้อยเรื่องจริงอิงนิยาย (๔๐๘) เสนกะว่าเรื่องของตนนี้ โสเภณีมาเกี่ยวอย่าเที่ยวขยาย เราเคยนัดมาเจอเธอวอดวาย เพราะวายร้ายอย่างเราเข้าบีบคอ (๔๐๙) ด้วยประสงค์จี้ห้อยคอจึงก่อเหตุ มีสาเหตุเพียงนี้น่ะพี่หนอ ความลับนี้บอกแก่เพื่อนเตือนมิรอ อย่าบอกต่อกลัวความผิดติดคุกเอย (๔๑๐) ปุกกุสะบอกเป็นเรื้อนเกลื่อนที่ขา พระราชาไม่รู้ความหรอกเพื่อนเอ๋ย เราใช้ผ้าพันไว้ให้คุ้นเคย แทนเขนยพระองค์ทรงหนุนนอน (๔๑๑) ความนี้บอกแก่น้องชายมิขายพี่ มีไมตรีอย่าบอกใครเกรงภัยหลอน กามินทร์ว่าเรามีโรคโศกทุกตอน ต้องเห่าหอนแรมแปดค่ำเป็นประจำ (๔๑๒) จึงต้องจ้างมโหสพเพื่อกลบเสียง ทำบ่ายเบี่ยงหลบเลี่ยงเสียงถลำ และความนี้บอกแก่บุตรอย่าหยุดทำ ควรเก็บงำเอาไว้ไม่แพร่งพราย (๔๑๓) เทวินทร์ว่าแก้ววิเศษเหตุให้ทุกข์ แก้วสีสุกของวงศ์เก่ามิเอาถวาย เก็บเอาไว้เพราะสิริมิคลอนคลาย ความทั้งหลายบอกตรงคงมารดา (๔๑๔) ความลับของสี่ปราชญ์มิพลาดผิด เร่งความคิดตามบัญชาถึงคราฆ่า อาจจะก่อกบฏกฎหมายตรา กลับคูหาทั้งสี่คนพ้นไปวัน (๔๑๕) มโหสถกลิ้งถังยังอยู่ที่ พจนีย์กษัตริย์ช่างจัดสรร ให้ประหารตัวเราในเร็ววัน พระทรงธรรม์ทำได้ไม่น่าเลย (๔๑๖) ฝ่ายราชาทรงคิดได้ในตอนค่ำ สุดระกำทำไปกระไรเอ๋ย มโหสถไม่เคยคิดร้ายเลย และมิเคยหมายชีวิตจิตใจตรง (๔๑๗) เราหูเบาไปเองละเลงทุกข์ ไม่มีสุขกระส่ายกระสับกลับความหลง พระนางอุทุมพรเห็นร้อนองค์ เรื่องขี้ผงจงผ่อนคลายสลายความ (๔๑๘) พระนางจึงเขียนสารถึงน้องว่า ถ้าจะมาจงพาคนมาล้นหลาม พอรุ่งเช้าเข้าเฝ้าประชาตาม พระราชาทรงถามเป็นอย่างไร (๔๑๙) จึงทูลว่าความลับของปราชญ์สี่ พระองค์นี้รู้หรือไม่ให้วุ่นไหว ข้าพระองค์ขอถวายซึ่งความนัย จงว่าไปพระราชาดำรัสความ (๔๒๐) เสนกะฆ่าหญิงเพื่อชิงทรัพย์ ปุกกุสะโรคกลับเรื้อนล้นหลาม กามินทร์พิษหมาบ้าน่าประนาม เทวินทร์ตามลักดวงแก้วมณี (๔๒๑) พระราชาสอบถามได้ความแจ้ง มิเสแสร้งปิดปัดตัดความหนี ต่างยอมรับเคยกระทำนำคดี อาชญามีติดคุกเข้าทุกคน (๔๒๒) พอรุ่งเช้าสั่งให้เฆี่ยนคนละร้อย โทษยังน้อยควรตายขยายผล ราชมัลนำเข้าที่ทั้งสี่คน ก็ไม่พ้นมโหสถงามงดทูล (๔๒๓) ทั้งสี่ปราชญ์ปัญญาล้วนมิควรฆ่า เพราะอิจฉาข้าน้อยพลอยเสื่อมสูญ โปรดประทานชีวิตจิตเกื้อกูล จงเพิ่มพูนงานแผ่นดินจนสิ้นใจ (๔๒๔) ข้าพระองค์ไม่คิดพยาบาท ความอาฆาตควรทิ้งเริ่มสิ่งใหม่ เรายกให้เป็นทาสเจ้าจงเอาไป ความเป็นไทคืนให้ใจเมตตา (๔๒๕) ตั้งแต่นั้นทั้งห้าสามัคคี ทำความดีต่อบ้านเมืองเฟื่องหนักหนา ไม่ทะเลาะเบาะแว้งแจ้งเจตนา นำปัญญารับใช้ใต้มนเทียร (๔๒๖)
กุ้งหนามแดง 3 พ.ย. 2547 19:10 น. - ID 64837 
1396
10
0
3 พฤศจิกายน 2547 19:15 น. - comment id 363115
เรียน ผู้ที่ติดตามเรื่องมโหสถบัณฑิต ทุกท่าน ทั้งที่เป็นแฟนพันธ์แท้และแฟนพัวพัน..อิอิ.. สำหรับตอนนี้ขอลงให้อ่านอย่างจุใจ..ถ้าเบื่อก็เก็บไว้อ่านวันหลังน่ะค่ะ.. ตอนต่อไปจะเป็นตอนสุดท้ายแล้วค่ะ...โปรดติดตามว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป..สนุกหรือเปล่า อันนี้ ก็ต้องอุบไว้ก่อนน่ะค่ะ.. ขอบคุณทุกท่านที่แวะอ่าน และเป็นกำลังใจให้อย่างล้นหลาม...วันนี้ลงเรื่องเดียวพอน่ะ แบบว่าเขียนได้เท่านี้แหละ วันวัน.. ..
3 พฤศจิกายน 2547 20:10 น. - comment id 363149
^_^ 555 มาเป็นกำลังใจค่ะ แฟนพันธ์แท้แถมติดพันค่ะ เหมือนเดิมนะค๊า
3 พฤศจิกายน 2547 20:42 น. - comment id 363165
ชอบจังเลยค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยทุกตอน ยังไงก็จะตามอ่านตอนจบนะค่ะ ชื่นชมในผลงานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ
3 พฤศจิกายน 2547 22:24 น. - comment id 363206
โอ้ โฮ คุณกุ้งเขียนเก่งจริงๆขอชมเชย ติดตามอ่านจนตาแฉะเลยค่ะ ไม่กล้าถามเลยว่าจะไปพิมพ์สำนักพิมพ์ไหน น่ะคะ...ไม่กล้าถามเลยกลัวถูกหาว่าไม่รู้เหรอ อะไรอย่างนี้ ก็ไม่รู้จริงๆ อะค่ะ ใยไหมเหรอคะ
3 พฤศจิกายน 2547 23:20 น. - comment id 363258
เพราะจ๊ะ แวะมาทักทายนะจ๊ะ
3 พฤศจิกายน 2547 23:24 น. - comment id 363262
อยากมีเงินไว้ใช้สักเดือนละล้านสองล้านจะได้มีมาพิมพ์หนังสือนี้นะ
4 พฤศจิกายน 2547 09:03 น. - comment id 363333
คุณคนเมืองลิง: ด้วยความยินดีค่ะ... xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณผู้หญิงไร้เงา: ขอเวลาหน่อยน่ะค่ะ ตอนสุดท้าย..จะซับซ้อนนิดหน่อยเพราะมีตัวละครเพิ่มมาค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณเพราะรัก: ขอบคุณจ๊ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณ tiki: อืม! ทุนน้อยค่ะ เท่าที่ทำได้ตอนนี้..คงต้องเป็นหนังสือทำมือก่อนน่ะค่ะ..เอาไว้ให้เพื่อนๆ และผู้สนใจ...เป็นลำดับแรก.. ส่วนจะตีพิมพ์นั้น..กำลังคิดอยู่ค่ะ ซึ่งต้องขออุบไว้ก่อนอีกเช่นกัน.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ..
4 พฤศจิกายน 2547 10:30 น. - comment id 363395
เรื่องนี้ต้นร้ายปลายดีแฮะ คิดอยู่นานนะเนี่ยะว่าจะอ่านดีหรือเปล่า เพราะมันยาว พี่กุ้งนะพี่กุ้ง แกล้งน้องให้อ่านเยอะ ^o^
4 พฤศจิกายน 2547 11:12 น. - comment id 363455
คุณ extreme life: ไหนๆ ก็ติดตามมาตั้งแต่ต้น ..แข็งใจอีกนิดน่า น่ะ .. ไม่ได้แกล้งเลยน่ะ ตั้งใจล้วนๆ เลย..(ให้อ่านเยอะๆ เนี่ย..อิอิ..) ..
4 พฤศจิกายน 2547 12:57 น. - comment id 363578
ยินดีด้วย ที่ประสบผลสำเร็จในการเขียน..และจะรวมเล่ม.... ข้อแนะนำ..ควรนำงานที่จะพิมพ์ ส่งเข้าขัดเกลาและแก้ไขอีกครั้ง..เพื่อเป็นการขยายผลงานด้วย..แนะนำที่..เพื่อนคุณ จะพาไปนั่นแหละ..ตรงนั้นใช้ได้...ไม่ว่าเราจะทำอะไร ต้องหาสิ่งที่ดีและถูกต้องที่สุด..งานทุกอย่างยิ่งยาวยิ่งผิดพลาด ต้องตรวจทานให้มาก เพื่อความสมบรูณ์ สวัสดีนะ หวังว่าคงไม่ก้าวก่ายเกินไป....
4 พฤศจิกายน 2547 14:46 น. - comment id 363672
หน้าส่วนตัว
งามมากครับ มาช้าหน่อย แต่เหมือนเดิมครับ เก็บไว้อีกแล้วล่ะจ้า
แก้วประเสริฐ.
4 พฤศจิกายน 2547 20:46 น. - comment id 363903
อ่านตอนนี้บอกตามตรง มีคำศัพท์ที่เข้าใจยากมากกว่าทุกตอน ทักท้วงหน่อยคงไม่ว่ากันนะครับ แต่ก็เข้าใจเนื้อหาสาระได้เป็นอย่างดี เขียนได้วันละหกสิบกว่าบทแบบติดต่อกันถือว่าไม่ธรรมดานะครับ คงจะพัวพันจนกว่าจะครบสิบชาติ ถ้าไม่ติดขัดเรื่องส่วนตัวครับ..
5 พฤศจิกายน 2547 13:42 น. - comment id 364448
คุณคนจำแลง.. ขอบคุณค่ะ สำหรับคำแนะนำที่มีให้เสมอมา.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณแก้วประเสริฐ: ตามสบายค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณชัยชนะ: ทักท้วงได้เสมอค่ะ..กระจกนั้นเราก็ต้องการค่ะ. สำหรับตอนนี้ออกจะมีหลายเรื่องพัวพันกันค่ะ ทั้งเรื่องกลั่นแกล้งให้เสียที, จับสี่ปราชญลงโทษ (ตามวิธีของนางอมร), ตีความปัญหาเทวดา, ความลับของสี่ปราชญ์..จนกระทั่งมาสามัคคีกันได้ เลยเนื้อหายาวหน่อย จนอาจสับสน.. อย่างไรก็ดีขอบคุณที่แนะนำและติดตามอ่านอย่างสม่ำเสมอค่ะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
