บอกรัก

ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

วันนี้....คำว่า เรา คือความรู้สึกที่ดี
ทำให้ฉันเห็นโลกสวยงามกว่าที่มีดีกว่าทุกครั้ง 
ไม่เคยคิดนะ ว่าใคร จะมีอิทธิพลต่อใครได้จริงจัง
แต่เธอทำให้ฉันเชื่อว่าเรื่องบางเรื่องที่เคยได้ฟัง...อาจไม่จริงเสมอไป
อย่าถามบ่อยได้ไหม ว่าคิดถึงไหม รักเธอหรือเปล่า
บางครั้งที่ไม่เคยตอบเป็นเรื่องเป็นราว..เหมือนที่เธออยากได้
ก็ใช่ว่าฉันไม่จริงจัง....หรือ...ปากแข็งอะไร
แค่รู้สึกว่าคำนี่ไม่ใช่จะกล่าวพร่ำเพรื่อออกไปได้ทุก ทุกที
ฉันมีเหตุผลทุกครั้งกับคำรักที่บอก....
จำเป็นนะ....ที่ต้องมีอารมณ์พอให้พูดบอก ถ้อยคำเหล่านี้
ฉันไม่เคยบอกรักใคร...หากว่าความรู้สึกในใจ...ไม่มี
เพราะฉันซื่อตรงต่อความรู้สึกทุกที...จนบางทีก็มากไป
แต่เชื่อฉันเถอะนะ...เธอคือคนที่ฉันรัก
รวบรวมความรู้สึกไว้เพื่อเธอมานานเนิ่นนัก แล้วรู้ไหม
อาจไม่มีคำรักพร่ำเพรื่อ....แต่ก็มีรักล้นเหลือในหัวใจ
เก็บมาเพื่อรอให้เธอ...เห็นค่าและเป็นคนเดียวที่จะให้...ชั่วนิรันดร์
****นาน เหลือเกิน ที่ไม่ได้ เขียนกลอนอย่างจริงจัง ครั้งนี้ ที่กลับมา บอกตรงๆว่าฝืดมากๆ ฝืดจริงๆ กว่าจะจบได้ เล่นเอาเกือบตายเหมือนกัน ****
ตั้งใจแต่งบอกใครบางคนน่ะ ข้อความ+ความรู้สึกตามนี้ คร้าบ....ผม