ลมหนาวอะคร้าวพัด ลุระบัดสะบัดปลาย เสียดผิวระริ้วผาย ดุจร่ายกระจายมนตร์ เสกเป่าและเร้าโศก วิปโยคกระโชกกล บันดาลสะท้านฝน ลวะท้นจะล้นนัยย์ ยิ่งหนาวสิร้าวนัก จดสลักประจักษ์ใจ หนาวเฝือจะเหลือไหน ฤดิไห้กระไอลม ยืนแกร่งจะแสร้งเก่ง สิบ่เกรงผิว์เคว้งตรม กลบอัสสุชลขม จะมิล้มและก้มยอม
28 ตุลาคม 2547 07:05 น. - comment id 358638
ไม่ใช่คนร่ำรวยสวยศักดิ์ศรี ไม่เคยมีเงินทองดังกองฝัน มีแต่ใจมอบไว้ให้คืนวัน กับรำพันพร่ำเพ้อเสนอมา ไม่เคยมีเวทมนต์มาดลใจ แค่อาลัยเลิศหรูกว่าภูผา แบกความทุกข์รอยช้ำกับน้ำตา เก็บเอามามอบฝากจากฤทัย ใจปราณีสีแดงดั่งดวงนี้ เก็บใจพี่สักดวงด้วยได้ไหม ยังไม่เคยลักลอบมอบให้ใคร เอาเยื่อใยห่อหุ้มจงคุ้มครอง
28 ตุลาคม 2547 08:25 น. - comment id 358649
อืมม์.. เป็นการทักทายที่ทำให้จำแม่นจังเลยค่ะ อิอิ แบบว่า เห็นหลายที่ ..จำแม่นเลยค่ะ ยินดีที่รู้จักนะคะ มีอะไรแนะนำ รบกวนด้วยค่ะ
1 พฤศจิกายน 2547 14:50 น. - comment id 361587
...................................
15 พฤศจิกายน 2547 09:11 น. - comment id 370475
ลมหนาวมักพัดพาความเศร้า และรอยร้าวในอดีตมาเยือนเสมอ
17 พฤศจิกายน 2547 04:41 น. - comment id 371827
อิอิ พอดีพี่รัมอยู่ที่มันหนาวทั้งปีสิคะ แย่หน่อยนะคะน้องหลง แบบนี้ท่าจะเศร้าทุกวันแน่แล้ว