อย่าสุมเพลิง ในเชื้อไฟ ที่มอดไหม้ อย่าสานใจ ให้ฟื้น ดั่งคืนหวาน อย่าหวนห่วง อาลัย ในวันวาน ปล่อยให้มัน ดับมอด ตลอดไป เมื่อสัมพันธ์ สายสวาท ขาดสะบั้น ให้เลิกแล้ว ต่อกัน อย่าหวั่นไหว เมื่อเลือกแล้ว ก็ต่าง ตามทางใคร ตามแต่ใจ แล้วแต่จิต จะคิดกัน ให้เหลือเพียง คนคุ้นเคย ที่เคยก่อ เคยร่วมหอ ลงโรง โยงสายฝัน เคยใกล้ชิด สนิทแนบ แอบอิงกัน นับจากนั้น ต่อจากนี้ ไม่มีเรา เหมือนไฟมอด มืดดับ ลับลาเชื้อ เศษที่เหลือ เพียงเถ้าถ่าน ผ่านการเผา จะสุมไฟ น้อยหรือมาก หนักหรือเบา ก็ไม่เข้า ติดเชื้อไฟ ให้ลุกลาม
บินเดี่ยวหมื่นลี้ 27 ต.ค. 2547 15:10 น. - ID 64337 
1603
11
0
27 ตุลาคม 2547 15:30 น. - comment id 358191
เพราะค่ะชบค่ะเห้นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะอ้ายบ่าว แวะมาอ่านนะคะคิดถึงค่ะ
27 ตุลาคม 2547 15:34 น. - comment id 358202
กลอนท่านบินฯ วันนี้ เด็ด ขั้วหัวใจเลยนะท่าน สุก ยอด โดน คับ โดน
27 ตุลาคม 2547 15:49 น. - comment id 358216
อ่านแล้วดูเงียบเหงาจังครับ เห็นลมหมอกหยอกล้อเล่นล่อแสง นอนตะแคงห่มผ้าดูผาแต้ม ลุกขึ้นเดินเห็นม่านเปิดบานแง้ม ช่างชะแล่มแช่มช้อยยามย้อยทัก
27 ตุลาคม 2547 16:22 น. - comment id 358253
น้ำในธารผ่านล้นแล้วเหือดแห้ง พอฟ้าแดงเดี๋ยวเปลี่ยนเป็นปลายฝน เผลออีกนิดฟ้าดับครึกครึนปน พลันฟ้าย่นสายรินน้ำต่อเติม หยิบเอามีดตัดฉับกับสายน้ำ ช่างลึกล้ำลอดกอแตกสานเสริม รักบางทีหนีไซร้ใจยังเดิม ฤทธิ์แรงเริ่มรั้วฟ้าฤากั้นพอ
27 ตุลาคม 2547 16:22 น. - comment id 358254
เห็นความเย็นเยียบโหดร้ายในใจนิดนิดหรือไม่ คือความต่างรอยกระไรระหว่างหญิงและชาย ชายบทตัดก็ตัดไปไร้ความกังวล ในขณะฝ่ายหญิงจะทุกข์ทนบนรอยฝันจางรางเลือน เขียนได้เห็นตัวตนชัดเหลือเกินค่ะ
27 ตุลาคม 2547 16:35 น. - comment id 358269
สิ้นไฟเยื่อใยรักนะเนี่ยะ ^o^
27 ตุลาคม 2547 16:42 น. - comment id 358276
^_^ ไฟสิ้นเชื้อ กับถ่านไฟเก่าเหมือนกันหรือเปล่าคะ อิอิ
27 ตุลาคม 2547 18:41 น. - comment id 358363
ถ้าหากเป็นไฟสิ้นเชื้อเยื่อมอดไหม้ แล้วไฉนใยรู้สึกนึกเกรงขาม ห้ามจุดเพลิงห้ามสานฝันอันเคยงาม อยากเอ่ยถามว่ากลัวใจไม่ไหม้ดี? กลัวถ่านไฟกลัวคุล่ะสิคะ
28 ตุลาคม 2547 16:58 น. - comment id 358951
ถ่านไฟเก่าต้องดับอย่าให้คุ เหมือนประทุจิตใจให้มอดไหม้ ก็รู้อยู่เพราะเธอนี่ใจแทบวาย ต้องมลายสิ้นแน่ถ้ารักเธออีกครา /*/เขียนกลอนได้ดีคะ แวะมาเยี่ยมชมด้วยคนนะคะ อิอิ
30 ตุลาคม 2547 14:18 น. - comment id 360221
ไฟสิ้นเชื้อคงไม่เหลืออดีตหวาน เคยรักปานชีวิตจิตห่วงหา ต่อนี้ไปเหลือไว้วันเวลา ไม่กลับมาคืนหลังครั้งวันวาน....ฯ ตัดไฟ..ได้ดีมาก..นับถือค่ะ...มาทักทายนะคะ..
30 ตุลาคม 2547 15:04 น. - comment id 360269
คุณเพราะรัก ขอบคุณครับที่เข้าเยี่ยม คุณดาหลา&ปะการัง ขั้วหัวใจหายไปแล้วอยากจะเด็ดเหมือนกันไม่รู้ว่าเหมือนเด็ดมะม่วงก่อ ขอบคุณที่มาทักทายครับ คุณผลิใบฯ ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยม ว่าง ๆ จะแวบเข้าไปอ่านผลงานนะครับ คุณอาภาภัส สวยมากครับบทกลอน ยังไงบินเดี่ยวก็พยายามหนีสุดฤทธิ์ละครับ ของคุณครับ คุณtiki ขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์ครับ แล้วจะแวะไปชื่นชมผลงานอันยอดเยี่ยมครับ คุณ extreame life ขอบคุณที่เข้ามาทักทายครับ คุณคนเมืองลิง ถ่านไฟเก่าใช้แก๊สเผายังไงก็ไม่ติดแล้วครับ ขอบคุณที่เข้ามาทักทายครับ คุณเพียงพลิ้ว กลัวไฟมันไม่ติดตะหากเพราะไม่มีเชื้อไฟแล้ว ขอคุณครับ คุณ ardin ถูกต้องครับดับต้องดับให้มอด ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมครับ คุณราชิกา หายไปนานเลยนะครับ ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมครับ ว่าจะย้ายไปอยู่การไฟฟ้าแผนกตัดไฟชาวบ้านแล้วครับ
12 พฤศจิกายน 2547 15:23 น. - comment id 368899
ชอบวรรคนี้ครับ เศษที่เหลือ เพียงเถ้าถ่าน ผ่านการเผา
12 พฤศจิกายน 2547 16:37 น. - comment id 368967
คุณ ภีมฯ ขอบคุณที่เข้ามาทักทายครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
