อิริยบถบรรพ

แก้วประเสริฐ

	อิริยบถบรรพ
         ดูกรชนผู้แสวงธรรมประจำจิต
เมื่อทราบสถิตแห่งลมสมมุ่งหมาย
ว่านอกในไม่พลั้งพลาดปะปราย
สติมั่นไว้รายรอบกรอบดำเนิน
          จิตจะดิ่งพุ่งตรงลงจุดหนึ่ง
รวมตัวซึ่งตรึงอารมณ์ที่สรรเสริญ
อุคนิมิตติดตามมามิบังเอิญ
อย่าเพลิดเพลินให้คิดเป็นอุปาทาน
         ไม่จีรังขังขอบอย่าเชื่อมั่น
ดุจความฝันที่ไม่แน่เป็นแก่นสาร
มันหลอนหลอกกลอกกลับตลอดกาล
เหตุเพราะท่านสะสมไว้ในอารมณ์
         เมื่อจิตปราศอวิชชาเข้ามาแทรก
จิตใจจำแนกปัญญามาสะสม
บ่มบอกถึงแห่งทางวิมุตตรม
แล้วใช้ข่มอวิชชามาทำลาย
          หากทำได้หลายครั้งฌานญานเกิด
สุดเลอเลิศประเสริฐศรีที่มั่นหมาย
รู้นอกในกำหนดหมดจดกาย
จะย่ำกรายแห่งใดใจธรรมครอง
         จะเดินนั่งนอนคิดจิตรู้แจ้ง
ทุกอิริยบถแสดงอาการกายให้สนอง
ยืนเดินนั่งนอนรู้เท่าทันสติตรอง
กายใจต้องครองสติตลอดกาล
         ยากกระทำผิดสิ่งใดให้พลั้งพลาด
ไม่ประหลาดต่อโลกที่เกษมสานต์
พิจารณาเห็นกายในกายอยู่เนิ่นนาน
ชื่อว่าท่านนั้นดำเนินถูกหนทาง
         จะดำเนินการงานสิ่งใดให้รู้แจ้ง
ตลอดทุกแห่งแหล่งหนได้สะสาง
ดำเนินการตามมรรคแปดมิละวาง
ก่อหนทางสร้างปัญญาหานิพพาน.
                    ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙
( จากสติปัฏฐานสี่    อานาปานบรรพ    แล้วอิริยบถบรรพ...)