... เพ้อ ...

ผีเสื้อปีกบางฯ


.... ทั้งที่อยู่ใกล้ใกล้
แต่เหตุใดดูไกลห่าง
ยิ่งก้าวยิ่งเพิ่มทาง
ระยะห่างระหว่างเรา
.... แม้นมีเธอข้างกาย
แต่ไม่คลายความเงียบเหงา
ต่อไปไม่มี เรา
จะมีเพียง เขา และ เธอ
.... วันที่เธอเอ่ยลา
พลันน้ำตาไหลล้นเอ่อ
เป็นจริงหรือละเมอ
หรือว่าเพ้อหลับฝันไป........				
comments powered by Disqus
  • dokkoon

    30 พฤศจิกายน 2544 10:27 น. - comment id 21950

    เอาใจช่วยจ้ะ
  • วฤก

    30 พฤศจิกายน 2544 20:08 น. - comment id 22069

    ง่า .อ่านกลอนนี้แล้วรับรู้ถึงความ..เศร้า และปวดร้าวครับ ...
    เขียนสั้น ..แต่กระทบใจ
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    1 ธันวาคม 2544 02:12 น. - comment id 22126

    เศร้าจังเลยจ้า..... ซึ้งไปด้วยเลยจ้า

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน