ปิดตำนานสานฝัน

แก้วประเสริฐ

ปิดตำนานสานฝัน
          เพริศพริ้งแพร้วแวววับจับแก้วใส
ยากเจียรนัยกลายกลับจนหม่นหมอง
เหลี่ยมน้อยนิดยากสะกิดติดใจปอง
อยากสนองพอเสนอเพ้อแต่ลม
          ลมเอ๋ยลมบ่มกานท์กระสันนัก
สุดจักควักหักหทัยมิได้สม
หมั่นพากเพียรเรียนรักต้องระทม
ทั้งขื่นอมขมกลืนยากฝืนฤดี
          ปณิธานพาดวนจนเจียนสลาย
มอดมลายใกล้จะลับดับสุรีสีห์
ยากหลงเหลือเยื่อใยแลไมตรี
ปิ่มชีวีนี้จวนขาดใจรอนรอน
          โอ้อนาถวาสนามาครุ่นคิด
หากตรึงติดคิดเสนอเธอเฝ้าสอน
ห่อนหทัยใจแทบขาดเป็นตอนตอน
นั่งแลนอนถอนฤทัยสุดกังวล
         อกหนออกตัวเราเฝ้าปรารภ
ช่างแสนตลกหมกมุ่นทุกแห่งหน
ร้อยคำหวานพล่านคำรักหักกมล
เพียงเป็นคนแต่พรากจากวิญญาณ
         ด้วยพินิจกิจอดีตล่วงผ่านพ้น
อุสส่าห์ฝนเหล็กหินสิ้นแก่นสาร
จนเป็นเข็มแหลมคมสมเบิกบาน
สุดพ้นผ่านกระแสชลปนน้ำกรด
         มันไหลลดกรดไหม้ใจเจียนขาด
แสนวิปลาสอนาถแท้แม้เลี้ยวลด
จะกอบเกื้อเอื้อใยสลายรันทด
สิ้นจนหมดรดราดกัดจิตหมอง
         สนุกสนานสราญพอขอลาก่อน
ไม่ม้วยมอนตรองจิตแล้วคิดสนอง
ขอร่ายกลอนคล้องใจใส่ทำนอง
หากเธอต้องร้องหาเมื่ออาวรณ์
         ขอลาก่อนงามงอนถอนสานฝัน
รักฝังนั้นจำไว้ไม่ถ่ายถอน
เพียงแต่ต้องขอลาเหตุจำจร
สุดร้าวรอนจิตป่วนล้วนจดจำ
         ให้เพ้อพร่ำรำพันครั้นลดเลี้ยว
มันเกาะเกี่ยวเหนี่ยวลดหมดความขำ
ด้วยครั้งก่อนสิ่งทั้งหลายเคยทำ
สร้างความช้ำย้ำตอกต้องบอกลา
         น้ำตาซึมปริ่มไหลให้แสนโศก
จิตวิปโยคหมกกรุ่นสิเน่หา
เหมือนอาภัพอับปางร้างแรมมา
ล้วนนำพาล้าหัวใจสุดทานทน
         น้ำเอ๋ยน้ำฟ้าเอยได้เคยกล่าว
ถึงเรื่องราวเล่าสนองทุกแห่งหน
บัดนี้กลับเวียนวนจนปะปน
ยากจะพ้นด่านกล่าวเข้ามาเอง
         จะปิดกั้นสานฝันตำนานรัก
ก็ยังชักหวั่นใจให้ว้าเหวง
ด้วยรักเขามากมายคล้ายยำเกรง
โอ้แสนเซ็งโศกศัลย์คล้ายรัญจวน
         โรคหนอรักพอช้ำซ้ำเติมติด
ยากจะปลิดผลักไปให้หันหวน
กลับมาคิดหลายตลบเพื่อทบทวน
เหมือนจะชวนหันกลับมารับขวัญ
         จิตประหวัดพาดพิงอิงครั้งเก่า
มันโน้มน้าวร้าวหทัยยากใฝ่ฝัน
จำเนียรแจ้วแววฟ้ามากำนัล
ดุจคล้ายฝันมันไม่คล้ายอำพลาง
         ความผิดพลาดครั้งนี้มีเหตุร้าง
แม้นอ้างว้างวางไว้ให้ขนาง
ขอเพียงจำฝังจิตคิดละวาง
บทสล้างกลางดวงใจให้จากจร.  

                ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙