มโหสถบัณฑิต ตอน ๑๙ (เรื่องสระ)

กุ้งหนามแดง

พระราชาทรงมีพระประสงค์			
จะลงสรงในสระบัวห้าสี
จึงได้มีพระดำรัสในทันที
ส่งสระทีต้องการผ่านเข้าวัง (๒๑๕)
ถ้าทำได้พระองค์จะทรงโปรด
จะทำโทษถ้าแย้งแจ้งปรับขัง
เร่งจัดหาอย่าช้าละล้าละลัง
ตามลำพังหรือช่วยคิดสิทธิ์ประชา (๒๑๖)
ท่านเศรษฐีบอกลูกชายหมายปรากฏ
มโหสถบอกชัดพ่อจัดหา
ชายฉกรรจ์สี่ห้าคนตามเข้ามา
แล้วพูดจาสั่งการงานประชุม (๒๑๗)
กลุ่มตัวแทนตามเกณฑ์ลงเล่นน้ำ	
ตาแดงช้ำเปียกปอนผ้าผ่อนชุ่ม
เข้าในเขตราชฐานทหารรุม
ชาวบ้านกุมเชือกมาด้วยบอกช่วยที (๒๑๘)
พวกท่านมาจากไหนทหารถาม
ปาจีนวมัชฌคามดังคำศรี
ใบเบิกทางเปิดให้ไม่รอรี
ยังพาทีหยอกเย้าพะเน้าพะนอ (๒๑๙)
ได้รางวัลแบ่งบ้างอย่าห่างหาย
ถ้าได้หวายจะแบ่งให้ตามที่ขอ
ต่อความยาวสาวความยืดเลยฝืดคอ
เลิกแววอปล่อยชาวบ้านผ่านเข้าไป (๒๒๐)
พระราชาเห็นชาวบ้านมาเข้าเฝ้า
เห็นผมเผ้าเปียกปอนผ้าผ่อนใส่
จึงสอบถามตามเห็นเป็นอะไร
สระอยู่ไหนหรือยอมรับให้ปรับเอย (๒๒๑)
พวกตัวแทนจึงว่าสระเป็นเหตุ
จึงทุเรศไปตามกันฉันขอเผย
เดินทางมาพร้อมสระใช่ละเลย
สระไม่เคยเข้าเมืองเลยหนีไป (๒๒๒)
แม้โบยตีเท่าไรก็ไม่กลับ
หลุดจากเชือกเกินรับให้กลับได้
เพราะสระนั้นเคยอยู่แต่พงไพร
เป็นไปได้ขอพระองค์ทรงประทาน (๒๒๓)
ยืมสระหลวงเจรจาวิสาสะ
สักวาระรับรองปรองสมาน
พระราชาหัวเราะร่าหน้าชื่นบาน
สระต่อสระผลงานของผู้ใด (๒๒๔)
พวกตัวแทนบอกความคิดมโหสถ
บ้าไปหมดพระดำรัสตรัสเสียงใส
ความสามารถชลอสระจงละไป	
ไม่มีใครทำได้เข้าใจดี (๒๒๕)
พระราชทานรางวัลให้ชาวบ้าน
แล้วก็ผ่านถามไถ่บัณฑิตสี่
ความเห็นท่านเป็นอย่างไรให้ตอบที
เหล็กเนื้อดีตีนานขานระคาย (๒๒๖)