๏ ภาพความหลังครั้งก่อนตอนเกี่ยวข้าว เยือกลมหนาวยามพัดสะบัดผัน ลานข้าวผ่องมองคล้ายพรายสุพรรณ ฟางกองชั้นเกยซ้อนฟ่อนกลางลาน ครกกระเดื่องกระดกตำเสียงต้ำตัก เปลือกข้าวหักเห็นขาวเนื้อข้าวสาร กระด้งฝัดกระดอนหล่นบนดินดาน ฝูงไก่พล่านพลิกคุ้ยตะกุยดิน หุงข้าวใหม่ไออุ่นกรุ่นกลิ่นหอม เพียงพะยอมหยาดสุคนธ์กมลถวิล แม้ปวงเทพเสพทิพย์อยากหยิบกิน โอชะลิ้นรื่นรสมิลดรอน ภาพความหลังครั้งเก่าคราวก่อนนั้น ย่อมแปรผันมิแผกคำพระธรรมสอน สรรพสิ่งจริงแท้ไม่แน่นอน อุทาหรณ์เห็นประจักษ์จริงหลักธรรม ๚
29 พฤศจิกายน 2544 17:43 น. - comment id 21786
อ่านกลอน....แต่ได้ยินเสียงครกกระเดื่อง แปลกแต่จริง.....อิอิ ถ่ายทอดได้ดีจังค่ะ....เห็นภาพ....ได้ยินเสียง.... ได้กลิ่น....เลยเริ่มหิว แล้วยังเปรียบเทียบได้ลึกซึ้งอีก.... สรรพสิ่งจริงแท้ไม่แน่นอน....เป็นสิ่งแน่นอนจริงๆ
29 พฤศจิกายน 2544 18:21 น. - comment id 21792
อนิจจัง ทุกสิ่งไม่เที่ยงเหมือนคุณ วฤก ว่า ครับ
29 พฤศจิกายน 2544 20:26 น. - comment id 21852
ได้เห็นภาพ ก็จากการถ่ายทอดของวฤกนี่ล่ะค่ะ....ชื่นชมค่ะ
30 พฤศจิกายน 2544 02:19 น. - comment id 21896
มองเห็นภาพเลยจ้า.... (ไม่เคยเห็นของจริงหรอก จินตนาการอะ)