สู้อุตส่าห์สอนไปให้จำมั่น ว่าต้องหมั่นขยันทำฝึกอ่านเขียน ให้จดจำเป็นอาจิณดั่งรำเรียน ให้มีเพียรความรู้วิชาตน ให้อดทนสนใจในการงาน ไม่เกียจคร้านสู้ต่อไปไม่สับสน อุตส่าห์ตั้งต่อไปไม่มืดมน เป็นดั่งคนขยันนั้นดีนักแล เบื่อ เหนื่อย ทำไม ไม่จำกันนัก หรือจะหักหาญใจไม่อ่านเขียน ให้เขาไปให้โอกาสหมั่นเล่ารียน วิชาที่ฉันเพียร ทำให้พวกเธอ เหนื่อยใจ เหนื่อยใจนัก อย่าทำอย่างนี้เลย ให้คำเฉลยว่าพวกเธอกว่าฉันเสมอ ฉันสู้อุตส่าป็แบกรับทุกอย่างมา แต่พวกเธอรู้ไหมว่าฉันเหนื่อยใจ เท่าใด................................
14 ตุลาคม 2547 16:47 น. - comment id 351042
อืม อ่านกลอนแล้วรู้สึกถึงความอึดอัดฃ ของเจ้าของบทกลอนครับ สามารถสื่อความในใจได้ตรงดีนะ
14 ตุลาคม 2547 17:51 น. - comment id 351085
เป็นกำลังใจให้นะคับ..^_^
14 ตุลาคม 2547 18:41 น. - comment id 351119
ณ ตรงนี้ มีกำลังใจมาให้มากมายครับ
14 ตุลาคม 2547 19:39 น. - comment id 351164
เติมเต็มกำลังใจให้จ๊ะ อย่าเพิ่งเหนื่อยใจนะ..สูดลมหายใจเข้าลึก ๆๆ เอ้าสู้ ๆๆๆ !!!! ู^________^
14 ตุลาคม 2547 20:19 น. - comment id 351189
..เรน ..เป็นกำลงใจ ..ให้คุณทรายนะคะ..