ลุงหมอแคนใต้ซุ้มกระดังงา

เกร็ดดาว

ณ ริมฝั่งขอบฟากฝั่งถนน
หลากผู้คนยวดยานวิ่งพ้นผ่าน
บางคนก็ก้าวเดินบ้างวิ่งตาม
หากไถ่ถามคงมิมีคำตอบมา...
ฉันเหลียวมองหาคนที่เดินคู่
น้องเดินอยู่ตามหลังมาอ่อนร้า
แวะเที่ยวสวนจตุจักรชมสินค้า
หากราคาแพงไปมิกล้ามอง...
ของถูกตาต้องใจได้ดั่งจิต
พอเสร็จกิจเดินกลับมารอน้อง
เผอิญหันเหลียวไปคนเมียงมอง
เค้ายืนจ้องลุงหมอแคนใต้ร่มเงา...
ลุงท่านกล่อมบรรเลงบทเพลงแว่ว
เสียงแจ๋วแหว๋วของแคนไม่อับเฉา
เพิ่มจังหวะเร้าเร่งและแผ่วเบา
ปลุกเร่งเร้านึกถึงบ้านที่จากไกล...
เอื้อมมือหยิบเหรียญห้าให้คนใกล้
น้องเดินไปหย่อนหมวกให้ที่ใต้เท้า
หมวกผืนผ้ารองรับเหรียญหนักเบา
ลุงก็เป่ายิ่งเร่งเร้าเสียงดนตรี...
หนุ่มสาวคู่ข้างข้างเค้าหันจ้อง
ยิ้มแลมองสบตาจนตาหยี
แล้วผู้สาวก็หยิบเหรียญที่เธอมี
หย่อนลงที่หมวกใบนั้นพร้อมยิ้มพราว...
....ในวันที่เดินเที่ยวและได้เห็นความสวยงามของการแบ่งปัน สีสันที่แต่งแต้มในเมืองศิวิไล ทำให้ใจรู้สึกอบอุ่น...
...อาจจะไม่เพราะต้องขออภัย มือใหม่หัดแต่ง...				
comments powered by Disqus
  • เพียงพลิ้ว

    7 ตุลาคม 2547 19:45 น. - comment id 345962

    เห็นภาพพจน์และให้ความรู้สึกดีมากค่ะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    7 ตุลาคม 2547 20:34 น. - comment id 346027

    แต่งได้ดีค่ะ เก่งมากเลยค่ะ  แต่แบบนี้ไม่ใช่มือใหม่แล้วนะค่ะ
  • ทะเลดาว

    8 ตุลาคม 2547 10:16 น. - comment id 346414

    ^-^
  • เกร็ดดาว

    8 ตุลาคม 2547 16:40 น. - comment id 346632

    ขอบคุณสำหรับทุก ๆ ความคิดเห็นจ้า...
    
    ...^o^...

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน