ธารารมณ์ (บทอัศจรรย์)

เรไร

สุริยัน อัสดง ตรงปลายฟ้า
หมู่ปักษา คืนขอน นอนคบไม้
สายธารา รินเอื่อย ไหลเรื่อยไป
สิ้นแสงไฟ ยามเย็น แลเห็นจันทร์
ตัวหิ่งห้อย แสงพริบ วิบระยับ
คอยประดับ ราตรีพราว ราวสวรรค์
เพียงจั๊กจั่น เรไร ร่ำรำพัน 
เสียงของมัน ดังกังวาน ขับขานไพร 
 
ณ กระท่อม ทองกวาว มีสาวหนุ่ม
คอยโอบอุ้ม ประคองกัน ไม่หวั่นไหว
มีแสงดาว เด่นเดือน กลาดเกลื่อนไป
อิงอกไอ อุ่นรัก ปักอุรา
ธารารมณ์  แผ่วพลิ้ว ปลิวละล่อง
ตามครรลอง ต้องทหัย จะไขว่คว้า
ดั่งมัจฉา เวียนว่าย ไต่ธารา
ปรารถนา พบคู่ อยู่แดนไกล
สายชลเชี่ยว เลี้ยวเลาะ เกาะโขดหิน
ธาราริน อ่อยเอื่อย ลอยเรื่อยไหล
ผ่านสุมทุม พวงพุ่ม ปทุมไพร
แหวกว่ายไป สู่ใจกลาง วังน้ำวน
กำลังต้าน ไหววูบ แรงสูบน้ำ
จะขอข้าม ผ่านสู้ ดูสักหน
ด้วยหวามหวัง ขัดขืน กล้ำกลืนทน
ผ่าวังวน ท้องละหาร ธารธารา 
จวบแสงน้อย หิ่งห้อย ค่อยมืดดับ
จะว่ายกลับ คืนหวน ครวญโหยหา
เพ่งพินิจ คิดสู้ ดูสักครา
ถึงหน้าผา ลิงโลด กระโดดลง
หรือเทพไท ในสวรรค์ ท่านปราณี
ท่องนที ใฝ่อารมณ์ สมประสงค์
มิเสียแรง ว่ายถั่งโถม ถึงโฉมยง
ปลาน้อยคง พักกาย ในธารา
สิ้นแสงดาว ดวงเดือน ลอยเลื่อนหาย
ทอประกาย แสงทองกลับ จับขอบฟ้า
ค่อยประคอง กายฟื้น ตื่นนิทรา
ฝันนี่หว่า ตัวเรา เศร้าทรวงใน

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
       จาก ความคิดเห็นของ คุณฟ้าใหม่ ใน บทอัศจรรย์ ครับ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@