ทะเลหมอก ก่อร่าง เมื่อย่างหนาว ดุจม่านขาว คลุมครอบ รอบทุกสิ่ง ดอกหญ้าพริ้ว สะพรั่งไหว เอนกายอิง น้ำค้างนิ่ง ซบดอกหญ้า ช่างน่ามอง ลมหนาวพัด พริ้วไหว ในสายหมอก โบกโบยรอบ ทั่วกาย ใจหม่นหมอง ด้วยโดดเดี่ยว เดียวดาย ไร้ใจปอง จึงจำต้อง เหน็บหนาว ร้าวทรวงใน ทะเลหมอก ลมหนาว คราวฟ้าสาง จะเลือนร่าง ลาลับ และดับหาย แต่ความเหงา อ้างว้าง ไม่รู้วาย ไม่เคยหาย หรือลาลับ ไปสักครา
5 ตุลาคม 2547 10:59 น. - comment id 344150
ยามลมหนาวคราวพัดซัดความหมอง พินิจตรองครองอุ่นกายาศรี อวลละมุนกรุ่นในอกหทัยปรีด์ ดุจดั่งมีเธอแนบชิดจิตในกาย ธรรมะสวัสดีค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้
5 ตุลาคม 2547 11:55 น. - comment id 344165
สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมคนเหงาค่ะ หนาวพอทนได้นะคะ แต่เหงานี่ไม่รู้เมื่อไรจะหายเหมือนกลอนบอกเลยค่ะ
5 ตุลาคม 2547 13:26 น. - comment id 344208
เหงา มากไหม เดี๋ยว บินไป นั่ง ข้างๆๆ นะ มอง หมอก ขาว พราว นั่นนนะ สองแขนจะโอบอิง ซึ่งกันและกัน
5 ตุลาคม 2547 14:25 น. - comment id 344267
เยี่ยม!!! กลอนเพราะดี มีความหมายมากครับ แวะมาทักทายนะครับ เพิ่งสอบเสร็จ ไม่เจ๊อะกันนาน คิดถึงจังเล้ย ..ย..ย ............. หนึ่งกำลังใจ จากฉันเป็นทุนใจเธอ
5 ตุลาคม 2547 16:08 น. - comment id 344349
ทะเลหมอก ลมหนาว คราวฟ้าสาง จะเลือนลาง ลาลับ และดับหาย แต่ทำไม ความเศร้า เคล้าเคียงกาย ไม่เคยห่าง หรือลา ให้ร้างลา *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
5 ตุลาคม 2547 20:13 น. - comment id 344494
แวะมาทักทายนะคะเพราะค่ะ
5 ตุลาคม 2547 20:14 น. - comment id 344496
ทะเลหมอก ลมหนาว คราวฟ้าสาง จะเลือนร่าง ลาลับ และดับหาย แต่ความเหงา อ้างว้าง ไม่รู้วาย ไม่เคยหาย หรือลาลับ ไปสักครา ............................................. ชอบจังเลย ตรงมั่ก ๆ
5 ตุลาคม 2547 21:34 น. - comment id 344598
อ่านแล้วเหงาตามไปเลยตค่ะ แวะมาทักทายค่ะ อิ อิ เหงาเหรอ อืม ฉันเหงา เศร้าเหรอ อืม ฉันเศร้า แต่จะทำอย่างไร กัยเรื่องระหว่างเรา คงต้องปล่อยเขาไปตามทาง....
6 ตุลาคม 2547 07:55 น. - comment id 344802
ทะเลหมอกจะลาลับเมื่อรุ่งสาง ความอ้างว้างไม่สร่างไม่จางหาย แสนหนาวเหน็บเจ็บร้าวทั้งใจกาย หนาวจะคลายเมื่อรักอุ่นมาห่มใจ เพราะค่ะ แวะมาทักทายนะคะ
7 ตุลาคม 2547 14:01 น. - comment id 345718
เศร้าเหงาๆค่ะ
13 ตุลาคม 2547 17:24 น. - comment id 350291
ทะเลหมอกสีขาวลมหนาวพัด โบกสะบัดครวญครางทางวิถี ใจของเราคงเศร้าเหงาชีวี ดั่งฤดีอนงค์นาฎแทบขาดใจ......ฯ มาเหงาเป็นเพื่อนค่ะ...กลอนเพราะนะคะ..