คิดถึงมาก
wanjai
คิดถึงมาก
อยากไปหา
แต่ติดตรงที่ว่า
ฟ้ามันกว้างเกินจะไปถึง
คิดถึงมาก
อยากบอกให้รู้ให้ฟัง
แต่ติดตรงที่ว่า
เธอมีภูเขาคั่นตรงกลาง
คิดถึงเธอมากมาย
แต่จะบอกได้ยังไงเล่า
ถึงดูใกล้กันแค่นี้
แต่ความจริงมันเหมือนว่าแสนไกล
คิดถึงเธอมาก
อยากจะบอกเธอ
อย่างนี้สักร้อยพันคำ
แต่จะบอกได้ยังไงถ้าเธอไม่ได้ยิน
คิดถึงเธอมากๆ
อยากจะบอกแล้วหลายๆครั้ง
แต่ก็กลัวคำคิดถึงของฉัน
มันจะถูกทิ้งให้รอเก้อ
เพราะรู้ฉันรู้ว่า
คนอย่างเธอนั้น
มีใครอีกหลายๆคน
ที่คอยบอกว่าคิดถึงเธอ
แล้วความคิดถึงของฉัน
มันจะถึงใจเธอหรือเปล่า
เธอจะซึ้งในสิ่งที่ฉันบอกไหม
คิดไปคิดมาตั้งหลายที
เลยตัดสินใจเก็บไว้ไม่บอกเธอ
ทั้งที่ใจจริงๆก็อยากบอก
เพราะมันรู้สึกอืดอัดใจอยู่เหมือนกัน
ที่ต้องทนกอดเก็บความคิดถึงที่ให้เธอไว้
คิดถึงเธอมากมากจริงๆ
แต่จะบอกยังไงดีน๊า
ถ้าบอกแล้วเธอไม่ได้ยิน
เพราะปานนี้แล้วเธอคงหลับสบาย
จะให้ฉันปลุกเธอบอกว่าคิดถึง
มันคงจะไม่ไหวเพราะฉันมีความเกรงใจ
เลยต้องกอดเก็บความคิดถึงคืนมา
เก็บไว้กับตัวฉันตามเดิม
มันทรมานเหมือนกันนะ
กับความคิดถึงใครสักคนเนี่ย
ทั้งๆที่คิดถึงเขามากๆ
แต่ก็ไม่สามารถไปบอกเขาได้
จะตะโกนข้ามฟ้าข้ามโลกไป
ก็ทำไม่ได้ดังใจหวัง
เพราะเราคนธรรมดา
ไม่มีอำนาจ เหนื่อยโลกใดๆ
จึงต้องมานั่งทนเก็บความรู้สึก
ที่คิดถึงเขานั้นเอาไว้
พร้อมกับมาระบาย
ความอัดอั่นตันใจ ผ่านบทกลอน