วันที่รักเธอ..ฉัน..นั้น..หวั่นไหว ที่รัก.. คุณจักจำมันได้สักครั้งไหม วันที่เราสองเคลียคลอล้อหัวใจ หวั่นไหวสองเราทั้งสองคน ที่รัก.. แม้นยากนักด้วยจักสับสน มิอาจเอื้อมดึงเธอมาเปรอปรน ชีวิตวนหัวใจไม่เว้นวาย ที่รัก.. จักวันไหนในยามสาย หรือจักวันฉันยังมิตาย จะมิสลายความรักถักถึงเธอ... ทิกิ_tiki ๑๑: ๑๓ นาฬิกา ศุกร์ ๑ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗ วันที่รักเธอ..ฉันนั้น..หวั่นไหว
1 ตุลาคม 2547 11:53 น. - comment id 342092
ทำให้นึกถึงเพลงโปรดของตัวเอง ร้องเสมอถ้าได้เจอ ไมค์ The Way We Were ของ Barbara Streisand นะคะ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=5864 THE WAY WE WERE Barbra Streisand : : Key G Memries light the corners of my mind, misty water colour memries of the way we were Scattered pictures of the smiles we left behind smiles we gave to one another for the way we were Can it be that it was all so simple then Or has time rewritten evry line If we had a chance to do it all again, tell me would we? could we? Memries may be beautiful and yet, Whats too painful to remember, We simply choose to forget So its the laughter we will remember Whenever we remember the way we were The way we were...
1 ตุลาคม 2547 12:36 น. - comment id 342130
^^ ถ้ารักใครสักคนอย่างคนรัก ลึก ๆ ในหัวใจเรานั้นช่างหวั่นไหว แต่จะสักกี่คนที่รู้และเข้าใจ จัดการให้ความหวั่นไหวนั้นสงบได้ ^^ แต่ถ้าได้มีรักก็ยอมที่จะหวั่นไหวใช่ม๊า..^^
1 ตุลาคม 2547 12:41 น. - comment id 342132
....เป็นความหวังความฝัน..วันเคยซึ้ง วันคำนึงถึงทุกอย่างทางชิดใกล้ วันเคยอ้อนเป็นสุขฉุกย้อนไป จะจดจำฝังไว้...ใจให้เธอ ขอบคุณ คุณ ฟา มากค่ะ...รู้ใจ
1 ตุลาคม 2547 14:05 น. - comment id 342182
...ี่ที่รัก .ครั้งหนึ่งคุณบอกซึ้งในความรัก .ครั้งนั้นจักหวนย้อนคืนมาไหม ..ที่รัก ฉันรอคุณอยู่ทุกลมหายใจ ..ที่รัก ฉันหวั่นไหวและทรมาน สวัสดีค่ะ คุณ ทิกิ
1 ตุลาคม 2547 15:01 น. - comment id 342215
คุณ Makijuana... ยังแอบแนบไว้อยุ่ในฝัน จนนิรันดร์มิสิ้นซึ่งความหมาย จะขอเก็บรักเธอ...ไว้จนตาย มิเปล่าดายรักนี้ซึ้งตรึงถึงเธอ ทิกิ_tiki
1 ตุลาคม 2547 15:05 น. - comment id 342217
วันนี้พี่ทิกิ...มาโรยน้ำตาล หวานจับใจเลยค่ะ แวะมาบอกว่า คิดถึงพี่เสมอๆเลยนะคะ
1 ตุลาคม 2547 15:14 น. - comment id 342219
วันนี้พี่ทิกิ...มาโรยน้ำตาล หวานจับใจเลยค่ะ แวะมาบอกว่า คิดถึงพี่เสมอๆเลยนะคะ : นางฟ้าซาตาน : 348945 - 01 ต.ค. 47 - 15:05 ต้องยกประโยชน์ให้ ดาหลา_ประการังค่ะ มาทำให้หวั่นไหวได้อย่างไรมิรู้ ทำให้เราต้องเขียนกลอนรักจนได้ ว่าจะไม่แล้วเชียวนา...มันเทใจ..เกินไป ขอบคุณค่ะ
1 ตุลาคม 2547 16:02 น. - comment id 342251
แบ่งความรักถักทอมาทางนี้มั่งนะคะ ขาดแคลนความหวานค่ะ
1 ตุลาคม 2547 17:17 น. - comment id 342285
ได้เลยค่ะ เทให้เลยคะ คุณเพียงพลิ้ว ขอบคุณม้ากมากค่ะ
1 ตุลาคม 2547 19:23 น. - comment id 342321
พี่ครับ เมกอกหักอีกครั้งแล้วครับพี่ สงสัย เมกคงได้แต่เขียนกลอนเศร้า ๆ อ่ะครานี้ เจ็บปวดดีนะครับ คนผิดหวัง ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะมาผิดหวังในอายุปูนนี้ ขำดีนะครับพี่ เฮ้ออออ ชีวิตมีขึ้นมีลงจริง ๆ ครับ แวะมาอ่านงานพี่นะครับ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+คนในนิยาย+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
1 ตุลาคม 2547 19:55 น. - comment id 342348
ความรักช่างงดงามเช่นนี้เอง....
1 ตุลาคม 2547 20:14 น. - comment id 342355
^____^ หวั่นไหวให้ใครคะพี่ทิกิ อยากรู้จัง
1 ตุลาคม 2547 20:37 น. - comment id 342385
พี่ครับ เมกอกหักอีกครั้งแล้วครับพี่ สงสัย เมกคงได้แต่เขียนกลอนเศร้า ๆ อ่ะครานี้ เจ็บปวดดีนะครับ คนผิดหวัง ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะมาผิดหวังในอายุปูนนี้ ขำดีนะครับพี่ เฮ้ออออ ชีวิตมีขึ้นมีลงจริง ๆ ครับ แวะมาอ่านงานพี่นะครับ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+คนในนิยาย+-*-+-*-+ +-*-+-*-+ : 7555 - เมกกะ : 349058 - 01 ต.ค. 47 - 19:23 อ้าว อกหักอีกแล้วเหรอคะ ก็น้องเมก เล่นค้อปี้หวานเจื้อยให้ทุกคน สาวเค้า คงสงสัยละมังคะ โธ่ น่าสงสารน้องเมกกะ นะคะ
1 ตุลาคม 2547 20:41 น. - comment id 342388
ความรักช่างงดงามเช่นนี้เอง.... : 9999 - prajanyimm : 349085 - 01 ต.ค. 47 - 19:55 ความรัก ย่อมงดงาม หากรักเข้าใจในรักค่ะ
1 ตุลาคม 2547 20:43 น. - comment id 342391
^____^ หวั่นไหวให้ใครคะพี่ทิกิ อยากรู้จัง : 9011 - คนเมืองลิง : 349093 - 01 ต.ค. 47 - 20:14 พี่หวั่นไหวถึงใครคนใดหนอ เคยอ้อล้อแสนซึ้งถึงห่วงหา เมื่อเขาจากลาลับไปกับตา คงนึกท่ารอยยิ้มอันพิมพ์ใจ ทิกิ_ tiki
2 ตุลาคม 2547 12:19 น. - comment id 342685
หวั่นไหวเหมือนกันค่ะพี่ทิกิจ๋ากลอนเพราะเหมือนเคยค่ะคิดถึงนะคะ
2 ตุลาคม 2547 12:31 น. - comment id 342707
หวั่นไหวเหมือนกันค่ะพี่ทิกิจ๋ากลอนเพราะเหมือนเคยค่ะคิดถึงนะคะ : 8964 - เพราะรัก : 349427 - 02 ต.ค. 47 - 12:19 ไอ้ความหวั่นไหวนี้มันบรรยายมิถูกเสียเลย...แค่นั้นแหละค่ะ