ไร้เวที

เรไร

ณ กลางกรุง รุ่งเรือง เมืองอมร
คนสัญจร ไปมา น่าปวดหัว
ชายคนหนึ่ง ไม่มีจิต คิดหวาดกลัว
ขมุกขมัว ตัวแมมมอม ผอม
ถอดอาภรณ์ กองไว้ ใกล้ใกล้เสา
แล้วหยิบเอา มงคลแดง แกล้งมาใส่
นั่งคุกเข่า มือพนม ก้มลงไป
กราบกรานไหว้ ท่าร่ายรำ ที่จำมา
จตุรทิศ อภิวาท ธาตุทั้งสี่
บารมี ครูด้วย ช่วยรักษา
ด้วยศิลปะ จนครบ จบวันทา
พลันลุกมา ตั้งท่า เตรียมราวี
เริ่มลีลา รูปมวย ด้วยใจรัก
บาทลูบพักตร์  ท่าดูดี มีศักดิ์ศรี
ทัดมาลา ชักศอก มาตอกตี
เข่าอีกที ชกกับลม ให้สมใจ
วาดลวดลาย แม่ไม้มวย สวยสง่า
ออกลีลา ครบเครื่อง เรื่องแม่ไม้
คงเคยเป็น นักสู้ ผู้ยิ่งใหญ่
แล้วทำไม วันนี้ไร้ ซึ่งเวที
กลับลีลี รำฟ้อน ซ่อนความเศร้า
ช่างเปลี่ยวเปล่า เกินทน คนคนนี้
จึงมาวาด ลวดลายชอบ รอบ *เสาวรีย์
ประชาชี มุงดู อดสูใจ

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เมื่อวานนี้ ตอนเย็น ๆ มีอันต้องเข้าเมืองไปธุระ
ไปต่อรถตรงอนุเสาวรีย์ เห็นชายคนหนึ่ง ลุกๆนั่งๆ
แล้วก็เริ่ม ทำท่าทางไหว้ครู อวดแม่ไม้มวยไทย ข้างๆป้ายรถเมล์ 
คนมากขนาดไหน คิดดูน่ะครับ เห็นแกเดินไปหาคนที่รอรถเมล์อยู่ 
เดินยิ้มเข้าไปเหมือนกับจะบอกว่ามาชกมวยกับฉันหน่อย 
แต่มิได้มีท่าทีจะทำร้ายใคร
ดีว่าผมรีบ ถ้าไม่รีบก็จะตั้งการ์ดไปหาแกหน่อยเหมือนกัน อิอิอิ
รถมาพอดี เลยรีบขึ้นรถ ระหว่างรอรถออกก็มีตำรวจเดินมา 2 นาย
ชายคนนั้นก็การ์ดมวยเข้าไป คุณรู้ไหมตำรวจ 1 ใน  2 นายนั้นทำไง
ตำรวจคนนั้นทำท่ายกแขนการ์ดมวย แล้วก็ ยิ้มๆ เดินจากไป  คงนึกว่าไม่มีใครเห็น
แล้วชายคนนั้นก็มานั่งพิงเสาไฟฟ้า ดวงตาเหม่อลอย หน้าที่เคยเปื้อนยิ้ม 
เมื่อสักครู่ หายไปไหน เหมือนเขากำลังนั่งครุ่นคิด  ผมมองดูแล้วอยากรู้ว่า
 ชายคนนั้น ... คิดอะไร ... หรือไม่คิดอะไร .. 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@