สับสน อลหม่าน วิ่งพล่าน ประสานเสียง บ้านใกล้ และเรือนเคียง วิ่งเลี่ยง อลวน ใจสั่น และงันงก ตระหนก เป็นล้นพ้น ล้มลุก จนลุกลน ทุกคน ล้วนวุ่นวาย สิ่งใด ไหนใกล้มือ หยิบถือ ขึ้นมาได้ ไม่นึก ถึงสิ่งใด คว้าได้ ไว้เป็นพอ น้ำตา ก็รินไหล วิ่งไป ทั้งใจท้อ ไฟไหม้ ไม่รั้งรอ ลามต่อ ถึงบ้านเรา หมดแรง และสิ้นหวัง ความหลัง ครั้งก่อนเก่า บ้านรัก พำนักเรา แต่เยาว์ มามอดไป เหลือเพียง ซากความหลัง ยากยั้ง น้ำตาได้ ทุกคน ล้วนเสียใจ ร่ำไห้ ไม่อายกัน
30 กันยายน 2547 23:25 น. - comment id 341858
เสียใจด้วยนะคะคุณคนเมืองลิงแม้ว่าจะผ่านมาแล้วก็ตาม
30 กันยายน 2547 23:28 น. - comment id 341861
กลอนแต่งได้ดีค่ะ แต่ก็ขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียบ้านที่แสนรักด้วยนะค่ะ
30 กันยายน 2547 23:34 น. - comment id 341868
ที่บอกว่าแต่งกลอนไม่ได้ให้ขีดข้อความไม่ ออกได้แล้วนะคะ แต่งได้ดี มีคุณค่ามากค่ะ
1 ตุลาคม 2547 07:50 น. - comment id 341974
โจรปล้นยังเหลือของ ไฟไหม้ต้องวอดวายสิ้น ไฟรักปักใจจินต์ ยากสิ้นเชื้อร้อนรุ่มทรวง ผ่านไปตั้ง ๑๓ ปี เรื่องเศร้าแบบนี้ยากจะลืมได้ลงครับ
1 ตุลาคม 2547 09:28 น. - comment id 342020
ลำบาก ตรากตำ เตือนย้ำ ใส่ใจ ......................Safety First......................... เสียใจด้วยครับ
1 ตุลาคม 2547 10:08 น. - comment id 342037
แปะ แปะ แปะ พี่อุ๊ แจ๋วจริง ๆ ถ้าจะให้ดีนะพี่ ต้องแบกโอ่งที่เต็มไปด้วยน้ำออกมาด้วย ฮิๆๆ เขาเรียกว่าพลังมหัศจรรย์ครับพี่ ฮิๆๆ แต่เมกว่านะครับพี่ ไฟไหม้ ๑๐ ครั้ง ไม่เท่าติดการพนันนะ ถ้าติดการพนัน อาจจะเสียทั้งบ้านทั้งที่ดิน ทั้งครอบครัวนะพี่ การสูญเสียเป็นสิ่งที่คู่กับเราครับ ไม่มีใครที่จะไม่สูญเสีย แต่การสูญเสียนั้น มันเป็นไปตามกฏแห่งกรรม แต่ถ้าติดการพนัน มันเป็นการสูญเสียที่ผิดจากทำนองคลองธรรมครับพี่ ถ้าติดแล้ว เราจะสูญเสียทุกอย่างที่มี ทั้งชีวิตในครอบครัว และสมบัติพัสถานไปแร่ะครับพี่ บายยยยยยยย เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้แล +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
1 ตุลาคม 2547 10:31 น. - comment id 342048
ไฟไหม้น่ากลัวจริงๆ ..หนีกันกระเจิดกระเจิง อลหม่าน สูญเสีย..ทั้งทรัพย์สินบางที คร่าชีวิตไปก็มี.. เอ่อ กุ้งก็เคยเจอน่ะค่ะ แต่ตอนนั้นเด็กมากๆ แม่เล่าให้ฟังค่ะ.... กว่าจะตั้งหลักใหม่ได้ ก็ใช้เวลาอย่างที่คุณคนเมืองลิงบอก...ต้องอดทนอีกตั้งนานหลายอย่าง...กว่าจะตั้งตัวใหม่ได้... เป็นบทเรียนที่สำคัญอีกครั้งในชีวิต.. .. ..
1 ตุลาคม 2547 19:19 น. - comment id 342319
ยินดีด้วยนะ ที่คุณยังเก็บสิ่งมีค่าที่สุด มาจนถึงทุกวันนี้ ชีวิตไง...ของนอกกายเราคงหาสร้างได้ไม่ยาก ก็เป็นบทเรียนที่ดีนะ หลายๆท่านมาอ่านจะได้เพิ่มความระมัดระวังไปด้วย.. กลอนเขียนดี เสียแต่ไม่ขยันเขียนเหมือนตาขุนแผนฯ เลย..สงสัยต้องไม้มะยม... เงียบๆไป ไม่สบายหรือเปล่า..ขอให้มีความสุขนะ
2 ตุลาคม 2547 11:57 น. - comment id 342645
เสียใจด้วยคราบพี่อุ๊จ๋า กับสิ่งที่เคยเสียไปไม่เป็นไรค่ะ ของนอกกายหาใหม่ได้ถ้าเรายังมีชีวิตอยู่อ่ะคะ คิดถึงนะคะพี่จ๋า
3 ตุลาคม 2547 03:59 น. - comment id 343024
หวัดดีคะ.. ของใช้เป็นของนอกกาย เราเอาตัวเองหั้ยรอดไว้ก่อน ของใช้ที่สูญไป เรายังใหม่น่ะค่ะ แต่ชีวิตของเราถ้าหายไป หาใหม่ ไมไ่ด้ แล้วก้อจะทำหั้ยคนรอบข้างของเราเสียใจ ด้วยค่ะ แต่ก้อเสียใจด้วย กับสิ่งที่ผ่านมาน่ะค่ะ *+-*-+-*-+*ผู้หญิงอ่อนไหว..♡..แต่ไม่อ่อนแอ*+-*-+-*-+*
5 ตุลาคม 2547 14:28 น. - comment id 344271
เยี่ยม!!! กลอนเพราะดี มีความหมาย รูปแบบสวยงามมากครับ แวะมาทักทายนะครับ เพิ่งสอบเสร็จ ไม่เจ๊อะกันนาน คิดถึงจังเล้ย ..ย..ย ............. หนึ่งกำลังใจ จากฉันเป็นทุนใจเธอ
7 ตุลาคม 2547 13:04 น. - comment id 345674
เรื่องร้ายผ่านไป เรื่องใหม่ที่ดีกว่าผ่านเข้ามา ^o^
8 ตุลาคม 2547 01:18 น. - comment id 346265
แวะมาฝากความคิดถึงนะคะช่วงนี้เป็นยังไงบ้างค่ะพี่อุ๊สบายดีเปล่าค่ะ นอนหลับฝันดีนะคะ คิดถึง้เสมอค่ะ
9 ตุลาคม 2547 19:28 น. - comment id 347478
สิ่งที่ผ่านมาแล้วเป็นอดีตและบทเรียนนะครับ กลอนแต่งได้อารมณ์ดีครับ
10 ตุลาคม 2547 23:09 น. - comment id 348314
น้องอุ๊.. พี่มัวแต่ไปท่องป่ามา จึงข้ามงานชิ้นนี้ไป.. ไม่เป็นไรนะคะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ต้องพยายามลบภาพที่ฝังใจนั้นให้ได้ คิดว่าเรายังดีกว่าคนอีกมากมายนัก เช่นเขานั้นต้องเสียทั้งบ้านที่น้องอุ๊เสีย แต่เขายังถูกไฟลวกสาหัสสากรรจ์ รักษาตัวจนต้องพิการถึงวันนี้ เขาแย่กว่าเรานะ.. พี่ก็มีประสบการณ์แย่ๆ มากเหมือนกัน พี่ต้องตัดใจให้ได้โดยยึดคนที่แย่กว่าเรามาเป็นกำลังใจให้ แล้วบอกกับตัวเองว่า *เรายังโชคดีกว่าเขา*.. อย่าให้มันมาตามหลอนนะคะ เพราะมันจะบั่นสุขภาพจิตของเรา.. น้องอุ๊เขียนกลอนชิ้นนี้ได้ดีมากเลยค่ะ ชมจากใจนะคะ สวัสดีค่ะ