หลังจากสะสางงานจนเสร็จสิ้น..ข้าฯ นั่งเก้าอี้ทอดยาวหลังจากเหนื่อยล้ามา ตั้งแต่เช้า. น้อง? พี่ขอซักประเดี๋ยวนะ วันนี้ค่อนข้างเหนื่อย ตามสบายเลยครับ. แล้วน้องก็ผละจากไปทำงาน ?? มารับยาจ้า.. ในความรู้สึกหลับบ้างตื่นบ้าง..ก็ยังนึกว่าไม่ใช่อยู่ดี ?? มารับยาจ้า.. ยา..เยอ อะไรหละยาย ทำไมเพิ่งมาหละเค้ากลับบ้านหมดแล้วนี่? ยายค่อนข้างอึ้ง..อย่างพูดไม่ออก นิ่งซักพัก มองหน้า เอางี้แล้วกันยาย พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่นะ..เก็บของหมดแล้ว แล้วยายก็หันหลังเดินกลับไปโดยไม่ปริปากพูดแม้แต่คำเดียว ข้าฯ..เหลียวมองตาม แล้วกลับไปเอนพักที่เก้าอี้ตัวเดิม.. ในความรู้สึกที่ผิดอยู่ในใจ..ผิดต่อผองเพื่อนมนุษย์อยู่ในใจ ทำไม? เพราะอะไร? เราถึงทำอะไรที่ขลาดเขลาเช่นนี้ลงไปได้ หากเราเจอยายพรุ่งนี้เราจะพูดกับยายว่าอย่างไร..คือ สิ่งที่คิดอยู่ในขณะนี้ เราคงบาป..บาปเกินกว่ายายจะให้อภัย. และวันนี้..เราคงไปพบยายให้ได้.. และขอโทษท่านก่อนที่ท่านจะเป็นไรไป..
ปลายภู 27 ก.ย. 2547 12:04 น. - ID 62257 
733
4
0
27 กันยายน 2547 13:14 น. - comment id 339040
อ้าว .. ! สงสารยายจังค่ะ
27 กันยายน 2547 14:55 น. - comment id 339103
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ.............
ผมเข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
27 กันยายน 2547 15:11 น. - comment id 339127
งกเงิ่น..เดินเหินแทบไม่ไหว เอ่ยออกไป เพียงได้ ยารักษา ปิด!เก็บของ ยายคงอด จะได้ยา พรุ่งนี้หนา ยายจะมา หาอีกที .. บางทีคำๆเดียว ก้อทำให้รู้สึกผิดไปทั้งชีวิต..
28 กันยายน 2547 02:31 น. - comment id 339492
ตรงเป๋งไปนิดนะเออ
29 กันยายน 2547 10:33 น. - comment id 340306
แวะมาทักทายคะ พี่อู๊ด
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
