. เจ้านางนวลเพลินพงในดงไหน หรือลืมไพรร่มพร้อย...คอยห่วงหา ฝากความนัยและความฝันกับจันทรา ไขความว่ามีฝันฝาก อีกฟากพง ริมชายน้ำปลายไม้ ที่หมายมั่น ได้เกาะคูคู่กัน...กิ่งตันหยง เคยไซร้ปีกเรียงเปรียบให้เรียบตรง เคยเคล้าลงเคียงรังอยู่ทั้งคืน เมื่อปีกเปลื่ยนแววปลาบ เงาฉาบฉาย เริ่มกรีดกรายกราดแสง สำแดงขืน โผผินไกลลับไพรกว้าง จนพรางกลืน ลืมแหล่งยืนร่วมเย็น คราเพ็ญยวน เย็นยะเยือกเกลือกย้ำน้ำค้างหยด ย้ำรันทด ยิ่งท้อ รอเจ้าหวน ทะเลกว้าง กล่อมเร้าเจ้านางนวล จนลืมทวน หรือหลงถ้อย พลอยทะเล เจ้าโผผินผ่านพงหลายดงนัก ลอยลงพักร่มไหน ใจจึงเห หรือคลื่นซัดสะบัดใส่ จนใจเซ หรือปีกหักหลักเท จึงเฉทาง ได้วนเวียนวกลง ทุกพงผืน บินผ่าฝืนผ่านขวาก ทุกฟากขวาง ถามหาเจ้านางนวลถ้วนทุกทาง ใยเจ้าร้างเลือนลับไม่กลับคอน ..............................๒๔ กันยายน๒๕๔๗
25 กันยายน 2547 02:22 น. - comment id 337776
พี่รันคะ...ชอบสองวรรคนี้มากค่ะ เคยไซร้ปีกเรียงเปรียบให้เรียบตรง เคยเคล้าลงเคียงรังอยู่ทั้งคืน *อิสระแห่งนก* ยากนักที่จะไม่ใช่โผบิน แต่เค้าจะรู้ว่า *บ้าน* ของเค้าอยู่ที่ไหน ไม่รู้จะเป็นอย่างนั้นเสมอไปหรือเปล่า อิอิ ................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
25 กันยายน 2547 08:01 น. - comment id 337794
กับยามเย็นริมฝั่งฝันดายเดียว แด่..รัถยา และแด่นางนวล..นวลนางร้างคอน.. รอนไกลพิมานรัถยานารี.. ********* http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_43864.php ดายเดียวสู่ดินแดนนิรันดร์กับพระจันทร์สีเงินงาม.. พุดพัดชานั่งฟัง.. Poetry of The Sea & Mountain บรรเลง เสียงทิวคลื่นซัดฝั่ง เสียงอันทรงพลังของสายลม ที่ปลุกเร้าให้เจ้านางนวลโผผินบินเหนือน้ำ.. เริงร่าถลาแล่นลม..เสรี.. ปลุกอ่าวทั้งอ่าวให้ตื่นจากหลับใหล เสียงนกไพรในดวงใจพุดร้องรับ..ขยับปีกตาม ชาวประมงเตรียมเรือออกจากฝั่งแล่นลอย ไปกับดวงตะวัน..ดายเดียวท่ามกลางทะเลลิบ มีรอยยิ้มในเงามืด ของหัวใจใครบางคนที่รอส่งริมชายฝั่ง ท่ามกลางดาวพร่างสุกใส ที่เริ่มหรี่แสงอำลาฟ้าไปทีละดวง ไฟ..ในเตาริมกระท่อมทะเล ปะทุ.. สุนัข บิดขี้เกียจนอนรอน้ำข้าว มุ้งสีขาวปลิวพะเยิบตามแรงลม.. เปลเด็กน้อย..ยังแกว่งไกว พรานทะเล..ร่อนเร่ไปในเวิ้งน้ำครามฟ้า ปลากระโดด..ผึง..รับพรายตะวันอันอ่อนอุ่น จุดมวนยา นั่งรอท่าเวลาวางแหอวน... ล่าเหยือเพื่อปากท้อง.. สมาธิจดจ้องอยู่กับเกมล่า.. เกมชีวิตยื้อยุดเย่อ พรานทะเล..รอคืนฝั่ง หวังรอยยิ้มอิ่มเอมรอรับขวัญ.. ไม่ลาลับ.. แม้นดายเดียวเดียวดาย อ้างว้างสักปานไหน หัวใจกล้าแกร่ง พร้อมเผชิญพายุใจพายุจริง
25 กันยายน 2547 08:04 น. - comment id 337795
ฟังบทเพลง.. Poetry of The Sea & Mountain บทเพลงกระหึ่ม..กระชากใจ หากทำไมในเสียงดัง ฟังด้วยใจนิ่งงัน.. รับขวัญวันใหม่ ด้วยดวงใจแสนดีแสนงาม ได้ยินเสียงหัวใจเต้นแผ่วละมุน ได้ยินเสียงสายลมหอมกรุ่นพร่างพรมพัดพากลิ่นดอกไม้ไทยหอมๆ ได้ยินเสียงสายน้ำระรินไหล.. เสียงขลุ่ยบรรเลงเพลงเศร้าโหยไห้ ราวอยากติดปีกให้หัวใจนกไพรลอยละล่อง ท่องไปในไพรกว้างสู่ลำธารสวรรค์ แดนดินนิรันดร์แห่งอิสสระเสรี.. เสียงทะเลครวญ คลื่นกระฉอกซัดกระแทกโขดหินริมผา เสียงปลากระโดดผึง เสียงนกร้องอึงอล.. โอ้..ดวงกมล..ทำไมเห็นงาม ในนิ่งงันในใจขวัญ..ฝัน..ฝัน..
25 กันยายน 2547 10:25 น. - comment id 337824
เจ้าโบกปีกบินไปตามใจเจ้า หาลำเนาแหล่งไหนใต้เวหา ฟ้าที่นี่ที่โน่นไกลโพ้นฟ้า แรงบินฝ่าบ่งฝันอันเรืองแรง ตราบผืนฟ้าโดยรอบไร้กรอบกั้น ดวงตะวันความหวังยังโชนแสง กับคืนวันหมุนเวียนโลกเปลี่ยนแปลง เสาะแสวงหนทางใหม่ให้ชีวิต นกนางนวลพยายามบินข้ามฟ้า ลืมอ่อนล้ากายใจได้สนิท ทุกแสงสางสีทองส่องทางทิศ บ่มความคิดงอกงามขึ้นตามวัย สัญชาตญาณอพยพหลบทุกข์ยาก สามารถฝากตำนานผ่านกาลสมัย หลากเรื่องราวดิ้นรนผจญภัย บันทึกในสถานะวีรกรรม เพียงเริ่มจากบอกใจไม่ยอมแพ้ หาทางแก้แทนก้มจมกลืนกล้ำ ตนเองที่ชี้ชะตากล้าคิด-ทำ แทนการย่ำอยู่กับความอับจน หนึ่งนางนวลเหนื่อยหนักนานนักหนา ครองคุณค่าครบครันขั้นเข้มข้น ทดแทนทุกข์ทุกทีที่ทานทน ผลิพร่างผลพ้องพานผ่านพากเพียร
25 กันยายน 2547 10:53 น. - comment id 337848
พี่รันครับ แทนมาชื่นชม เก็บอารมณ์งานดีเช้าวันนี้ครับ เขียนได้ดีไม่ผิดหวังเช่นเคยครับ อ่านแล้วสบายอารมณ์ในลีลาภาษางานจัง... เรียงถ้อยร้อยคำได้เยี่ยมครับ เปรียบก็ดีนัก...ชื่นชมครับ
25 กันยายน 2547 11:42 น. - comment id 337866
...นวลเจ้า ยังไม่กลับมาเลย หลงทะเลไหนไม่รู้ ลี่ แต่ก้ไม่ถึงกับวาบไหวละ กัน...อิอิ ..http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=3213 นางนวลเจ้าเอยทะเลกว้างใหญ่ เห็นเพียงแต่ขอบฟ้าไกล ตัวเจ้าก็ยังคงบินมุ่งไป อาจจะเหนื่อยแต่ความหวังก็ยังมี นางนวลเจ้าเอย เจ้าบินเรื่อยไป เหมือนดังว่าใจรู้ดี จุดหมายในใจเจ้าคงต้องมี ห่างจากตรงนี้ไปอีกไกล หากวันไหนคลื่นลมกระหน่ำ เจ้าคงช้ำเมื่อมองไม่เห็นใคร แต่นางนวลเอย เจ้าไม่เคยท้อใจ กลับยังบินตรงไปเหมือนเช่นเคย นางนวลเจ้าเอยเจ้าคงมั่นใจ แม้มันจะไกลลับตา คงพบอะไรที่ดีสักครา อยู่ที่ขอบฟ้าอันห่างไกล ดนตรี หากวันไหนคลื่นลมกระหน่ำ เจ้าคงช้ำเมื่อมองไม่เห็นใคร แต่นางนวลเอย เจ้าไม่เคยท้อใจ กลับยังบินตรงไปเหมือนเช่นเคย นางนวลเจ้าเอยเจ้าคงมั่นใจ แม้มันจะไกลลับตา คงพบอะไรที่ดีสักครา อยู่ที่ขอบฟ้าอันห่างไกล อยู่ที่ใจเจ้านางนวลเอย กับบทเพลงๆ นี้คงได้แต่เพียงยินดีกับนางนวล.... นะคุณพุด...................................... สัญชาตญาณอพยพหลบทุกข์ยาก สามารถฝากตำนานผ่านกาลสมัย หลากเรื่องราวดิ้นรนผจญภัย บันทึกในสถานะวีรกรรม เพียงเริ่มจากบอกใจไม่ยอมแพ้ หาทางแก้แทนก้มจมกลืนกล้ำ ตนเองที่ชี้ชะตากล้าคิด-ทำ แทนการย่ำอยู่กับความอับจน ............ก็คงได้เข้าใจกับนางนวลมากขึ้นกับแปดวรรคนี้กระมัง ขอบคุณมากนะคุณผ่านมา ....ขอบคุณมากขอรับกับคำชม เจ้าแทนหายไปไหนมา เอ หรือว่าพี่หายหว่า เดี๋ยวจะไปเยี่ยมนะ เห็นโพสแล้ว ....
25 กันยายน 2547 14:00 น. - comment id 337901
ยกย่อง ชื่นชม ในผลงานนี้ครับ
25 กันยายน 2547 20:04 น. - comment id 338052
:) บินผ่านไป และ บินผ่านมา
25 กันยายน 2547 20:26 น. - comment id 338078
....ขอบคุณมากคุณต้อง สำหรับคำชมและที่มาเยือนกัน ....บินผ่านไปและผ่านมา ดีกว่าลับหาย ขอบคุณมากนะ ที่โฉบลงมาเยี่ยม....คุณอัลมิตรา
26 กันยายน 2547 01:05 น. - comment id 338199
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เปิดประตู.... มาเยี่ยมบ้านนี้มีกลอนงามให้อ่าน มีเสียงหวานให้ได้ยิน มาทำความรู้จักกับคุณรัน..เพิ่มขึ้นสักนิด ต้องบอกว่า..ชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ สวัสดีนะคะ
26 กันยายน 2547 02:40 น. - comment id 338223
....ยินดีต้อนรับเสมอนะคุณกอกก กับความเป็นธรรมดาและความจริงใจ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งหนึ่ง ขอบคุณที่มาเยือนณมากนะ
26 กันยายน 2547 06:33 น. - comment id 338238
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
26 กันยายน 2547 13:10 น. - comment id 338388
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี จาก : รหัสสมาชิก : 5564 - )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--** ขอบคุณมากขอรับ กระผม