วาสนา ข้าน้อย ต่ำต้อยนัก อยากจะรัก ใครสักคน ก็จนเกล้า จึงหวังเพียง กอดรูป และจูบเงา ได้แต่เฝ้า รำพึง คะนึงครวญ ยิ่งทิวา สายัญ พลันส่องแสง แดดเริ่มแรง ใบไม้โรย ลมโชยหวน ร้อนระยิบ พริบระยับ ดับรัญจวน ใจยิ่งหวน หาร่มไม้ ไม่มีเลย เหมือนตัวข้า หวังว่า จะหาคู่ แม่โฉมตรู ร่วมเรียง เอียงเขนย แลไม่เห็น แม้เงา เจ้าทรามเชย อยากจะเอ่ย เอื้อนคำ จำนรรจา ออกเดินทาง ดังพระลอ ตามต่อไก่ ดำเนินไป ดั้นด้น ยิ่งค้นหา จนล่วงเลย หลงไป ในพนา เหนื่อยกายล้า เมื่อยอ่อน ทอดถอนใจ พลันแลเห็น เรือน หลังใหญ่ ไทยโพเอม ช่างเกษม เปรมปรีดิ์ จะมีไหน แล้วเยื้องย่าง วางบาท นิราศไป ช่างสดใส สวยงาม อร่ามตา มีนางหนึ่ง นั่งนิ่ง ไม่ติงไหว ใคร่ถามไถ่ ด้วยสนเท่ห์ สิเนหา นี่มนุษย์หรือ นางสวรรค์ กัลยา อยากถามว่า ณ แห่งนี้ คือที่ใด แม่เนื้อทอง เอื้อนเอ่ย เฉลยข้า นี่แหละหนา บ้านอักษร อ่อนไสว ที่เรียงร้อย ถ้อยคำ ลำนำไทย ประดับไว้ คู่ฟ้า สถาพร ฟังคำน้อง เนื้อนวล รัญจวนจิต ช่างเพริศพิศ พร่างแพร้ว แก้วสมร วจีเจ้า เพราะพริ้ง จริงบังอร นามกร นั้นหนา ว่ากระไร แม่โฉมยง เจรจา ถ้อยพาที ว่าฉันนี้ ชื่อดอกหญ้า ใต้ฟ้าใส มีหัวใจ รักเดียว ไม่เกี่ยวใคร เป็นดวงใจ ไร้เงา ใครเขาแล มานั่งฟัง เสียงขลุ่ยหลิบ ที่พริบพริ้ว ใจละลิ่ว เลื่อนลอย คอยรักแท้ เสียงระนาด โหมสดับ จับดวงแด โถน่ะแม่ ขลุ่ยครวญ ช่างยวนใจ เอ๊ะอะไร ไหวไหว เดินไปหา พบงามตา ชื่อเรียง เสียงอะไร ตัวฉันชื่อ ชมอักษร เรื่องกลอนไทย สนิทใน ดอกหญ้าน้อง ต้องชะตา มีความรัก ต้องห้าม ตามความคิด คือความผิด ที่พะวง หลงใฝ่หา จึงต้องเจ็บ ปวดร้าว เศร้าวิญญา ใยต้องมา ห้ามรัก ที่ปักทรวง อนงค์นาง จึงเกลียดสุด บุรุษเพศ ด้วยเป็นเหตุ ให้ใจหาย มลายล่วง มีสตรี มาเกี่ยว เที่ยวเดินควง คอยเป็นห่วง ไม่แยก แปลกป่าไป ดูสาวงาม บ้านนี้ ช่างดีนัก ช่างน่ารัก น่าชื่นชม อารมณ์ไหน บางก็มี รักแน่น ที่แค้นใจ จึงตราไว้ ในหลัก สลักจิต ศรีสุดดา นารี นี้เศร้าสร้อย ชะแง้คอย เหม่อหา อุราคิด ร้าวระบม แต่หนหลัง ยามตามติด แน่นสนิท แม่รดา ทั้งราตรี นี่ก็หนึ่ง น้องนาง นั่งร้องไห้ ช่างกระไร ใครทำเจ้า เศร้าเช่นนี้ ชลนา ไหลหลั่ง กลางฤดี สิปรางที่ เอ่อท้น ล้นน้ำตา น้ำตาอาบ แก้มนุช ที่สุดสวย ใครจะช่วย ซาบซับ กับเจ้าหนา หรือมีใคร สักคน ค้นอุรา เนตรดารา ช้ำทน เพราะคนทำ @@@@@@@@@@@@@@ จบภาคแรก อย่าแปลกจิต คิดสงสัย ว่าทำไม จึงเพียร เขียนนักหนา เพราะเรือนไทย หลังนี้ ช่างตื่นตา โอกาสหน้า ค่อยว่า กันอีกที @@@@@@@@@@@@@@@
20 กันยายน 2547 21:50 น. - comment id 334933
เขียนได้ดีคุณเรไร..นับว่าฝีปากบุรุษในบ้านกลอนไทย ไม่เป็นรองสุภาพสตรี.. เข้าข้างนะ..ยุอีกหน่อย เขียนอีก..ตอนนี้ผมให้คะแนนฝ่ายชายนำ..อยู่ช่วงตัวครึ่ง..จากฝีมือของคุณ...ตัดสินเป็นกลาง..ตะแครงนิดหน่อย..
20 กันยายน 2547 22:31 น. - comment id 334947
ฝากไว้ก่อนคุณเรไร ฮึ่มมมมมมมมม เดี๋ยวเจอกัน
20 กันยายน 2547 22:42 น. - comment id 334948
ขอชื่อเก๋ เรไร ใส่กองหน้า ด้วยวาจา สามารถเจ๋ง เก่งเกินเสือ น้องเมกลง ตรงกองกลาง คอยจุนเจือ เนื้อที่เหลือ กองหลัง ขอหลบเอง งานนี้จ้างท่านผู้เฒ่ามาเป็นโค๊ชให้ด้วย(หารายได้เสริมจากสอนกลอน) ก็ดูบอลมากไปหน่อยเลยเกิดความคิดเพี้ยนมาครับ ถ้าไม่สนุกด้วยก็ขอโทษล่วงหน้าสำหรับผู้ที่ถูกพาดพิงนะครับ
20 กันยายน 2547 23:10 น. - comment id 334957
color=#ff3399> งานนี้ .. ขายไม่ออกแน่ .. หนุ่มที่ไหนจะมาแลเล่าเนี่ยยย .. งือ ๆๆ จำไว้ .. ไปซบอกหมอสาว ๆ ดีกว่า... โดนหนุ่มเรือนไทยรังแก ... แว๊บบบบบบบบบบ ........................
21 กันยายน 2547 07:02 น. - comment id 335048
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
21 กันยายน 2547 08:22 น. - comment id 335085
สวัสดีครับ...ทุกท่าน คือขออธิบายหน่อยน่ะครับ นามปากกาที่ถูกพาดพิงเอ่บถึงในบทกลอนหลายๆท่านได้คุยกันทางโปรแกรม สนทนาหลายๆวิธี ผมก็อุปมาเอา เองบ้าง จากกระกระเซ้าเหย้าแหย่บ้าง อำกันบ้าง หากบางท่านโกรธเคือง กระผม เรไร ต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย เพียงอยากให้รู้ว่า ในมิได้มีเจตนา จ้งจาบหยาบช้าเลนแม้แต่น้อย ขอบพระคุณที่เมตตาครับ
21 กันยายน 2547 08:27 น. - comment id 335086
คุณ ผู้เฒ่า ขอบคุณครับ สู้ครับ เรื่องนี้ต้อง ไตรภาค ครับ คุณ ขลุ่ยหลิบ ผมไม่ใช่ธนาคารน่ะครับ รับมาเอวคืนล่ะ อิอิอิอิ คุณ ชัยชนะ ได้ชวนคุณ เมกกะแล้วครับ ขอบคุณครับ ตอนี้คงกำลังอบอุ่นร่างกายอยู่ข้างสนามครับ คุณ ชมอักษร ขออภัยครับ หากทำให้ขายไม่ออก แค่หยอกแอนน่ะครับ อย่าคิดมาก แต่ขายยังไง ช่างอิโลป่าวครับ อิออิ
21 กันยายน 2547 11:25 น. - comment id 335199
เอ...เหมือนคุณเรไรโชคดี.... หลุดมาในฮาเร็มเลยนะเนี่ย... อิอิอิ.....
21 กันยายน 2547 11:29 น. - comment id 335203
เข้าใจเขียนนะคะ5555
21 กันยายน 2547 11:33 น. - comment id 335207
คิก..คิก.... จริง ๆ แล้วไม่อยากให้อภัยอ่ะค่ะ... แต่ได้ยินว่าจะมากราบขออภัยเหยอคะ...อิอิ ถ้าจะให้ดี...ต้องมากราบงาม ๆ ที่อกอ่ะ... เหอ...เหอ....พอให้อภัยกันได้..... ********** อุ๊ย..!....(พูดอะไรออกปายยย..คิดอะไรออกปายยเนี่ย) อิอิ.....
21 กันยายน 2547 11:49 น. - comment id 335223
ชมอักษร .. อ้อนเรไร เพราะเหตุใด .. ไยกล่าวหา ว่าตัวฉัน .. ไม้แปลกป่า ฟังพูดจา .. ให้น่าขัน ยามวิกาล .. ผ่านคืนค่อน ลงบทกลอน .. ให้คลอนสั่น เพราะอาเพศ .. เหตุใดกัน จึงรำพัน .. ให้ฝันค้าง โธ่ดวงจิต .. คิดแล้วเศร้า จากนี้เรา .. เขาคงหมาง ชายไหนเลย .. หวังเชยคาง คุณกล่าวอ้าง .. เสียอย่างนั้น ถึงเคยช้ำ .. ร่ำสะอื้น ผ่านหลายคืน .. ตื่นหลายฝัน ไม่หวังอิง .. หญิงด้วยกัน แม้โศกศัลย์ .. หวั่นเพราะชาย จึงเขียนคำ .. มาย้ำไว้ หากวันไหน .. ไร้คนหมาย จะอิงแอบ .. คุณแนบกาย อย่าหนีหาย .. ให้ดายเดียว อกของคุณ .. คงอุ่นกว้าง หญิงเอวบาง .. จึงหวังเกี่ยว ทั้งซ้ายขวา .. ใช่คนเดียว จึงขอเอี่ยว .. มาเกี้ยวคุณ ....................... อืมมม .. ถ้าต่อไปไม่มีหนุ่มมาจีบ .. หวังว่าคุณเรไรจะรับผิดชอบนะคะ .. ด้วยเป็นตัวต้นเหตุ .. ซักผ้า .. หุงข้าวให้กินด้วยล่ะ .. 555 ..
21 กันยายน 2547 14:46 น. - comment id 335331
งานนี้เห็นด้วยกับคุณชมอักษรล่ะค่ะ.. แว๊บก่อนดีกว่า..เดี๋ยวพลอยถูกลูกหลงไปด้วย สวัสดีค่ะ..
21 กันยายน 2547 19:08 น. - comment id 335499
เอ่อ..คือ...สงสัยนิ๊ดเดียวค่ะ... ที่พี่ปรายเห็นด้วยกะคุณชมอักษรอ่ะ... คือ...ว่า... เอ่อ....จาให้คุณเรไรรับผิดชอบด้วยหรอคะ... ซักผ้า ... หุงข้าวให้กินอ่ะค่ะ... เอ่อ..คือ...กี้แค่สงสัย..เท่านั้นเองค่ะ.... อิอิอิ....รักหรอก...เลยมาหยอกเย้า... ไม่ต้องตอบก้อได้.... เผ่น....แล้ว...จ้า..
21 กันยายน 2547 21:13 น. - comment id 335596
คุณ กีกี้ อย่ากล่าวเช่นนั้น คุณ คนมืองลิง เขียนจากใจเลยครับ คุณ ชมอักษร คุณ กีกี้ ผมมันคนเกรงใจคนน่ะครับ ปฏิเสธใครไม่เป็น 55555