หน้าส่วนตัว
โดดเดี่ยวเดียวดาย
ช่างโดดเดี่ยวเดียวดายไร้คุณค่า
มวลดารามาหลีกเร้นหนีหาย
เหลือเพียงจันทร์นั้นหนากลับมากลาย
ดวงหทัยรันทดสุดหดหู่
สูญสิ้นรักหักใจกายเร่ร่อน
ค่ำไหนนอนผ่อนพักน่าอดสู
มอบความภักดิ์แก่เขามิเนาวดู
ต้องไร้คู่อยู่ร้างนอนกลางดิน
ครั้นมาหวนชวนคิดใจเจียนขาด
โถอนาถโชคชะตาฟ้าลืมสิ้น
จะมีใครไหนเล่ามาเฝ้าถวิล
ให้โรยรินอ่อนล้ามาพบคน
ปล่อยละล่องท่องเที่ยวแนวทุ่งหญ้า
เอานภาเป็นเพื่อนไว้มิได้สน
ปล่อยชีวิตผ่านไปหมองใจหม่น
ดุจดั่งคนสิ้นไร้ในหนทาง
โอ้ลิขิตขีดเส้นดุจบินหลา
ต้องโผหาผู้เดียวเปลี่ยวอ้างว้าง
ค่ำที่ไหนนอนนั่นพลันปล่อยวาง
แสนจืดจางหนาวเหน็บเจ็บกายี
บางครั้งป่วยเจ็บไข้มิใครเห็น
เหมือนดั่งเช่นเดนมนุษย์จะสุดหนี
ต้องหมกร่างซุกไว้ในพงพี
ช้ำฤดียิ่งคิดไปอกให้ตรม
โอ้แสนอนาถวาสนาในครานี้
เห็นชีวีคงสูญไปไม่เหมาะสม
ทั้งร่างกายหมายพยุงยังระบม
สุดขื่นขมภายในหวั่นใจเกรง
ประคองกายหมายมุ่งพุ่งความคิด
มานั่งพิศพินิจดูให้โหวงเหวง
เพียงผู้เดียวเปลี่ยวหทัยได้วังเวง
มันช่างเคว้งคว้างหามาทบทวน
ระลึกได้ในคำที่สั่งสอน
ครั้งผิดตอนคุณครูผู้สืบสวน
ให้รอบรู้ดูวางเป็นกระบวน
แล้วจึงสวนกลับไปใช่งอมือ
เกิดเป็นคนต้องรู้สู้ชีวิต
เหมือนที่คิดร่ำเรียนเขียนหนังสือ
จะสร้างหวังครั้งนี้โลกให้ระบือ
ให้สมชื่อลือเรื่องชายชาตรี
เมื่อคิดได้หันหวนหมายทวนกลับ
จันทร์ลาลับขอบฟ้ากระจ่างศรี
ตะวันส่องท้องฟ้าทั่วปฐพี
ชื่นชีวีเป้าหมายคลายอารมณ์.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
แก้วประเสริฐ 20 ก.ย. 2547 12:04 น. - ID 61725 
1398
27
0
20 กันยายน 2547 13:14 น. - comment id 334693
ขอสมหวัง ในสิ่ง ที่ตั้งจิต แม้ชีวิต หนึ่งนี้ ไร้ที่หวัง ยังมีแรง มากมาย ในพลัง ความเป็นคน ยังมุ่งหวัง ในทางเดิน **แวะมาเยี่ยมครับ
20 กันยายน 2547 13:28 น. - comment id 334702
มาอ่านค่ะ ที่นี่เพื่อนเยอะค่ะไม่โดดเดี่ยวหรอกค่ะ
20 กันยายน 2547 13:30 น. - comment id 334703
มาติดตามงานค่ะ ชื่นชมที่กำลังใจไม่หมดสิ้นนะคะ ............................................................................ ลี่...ผู้มาเยือน .
20 กันยายน 2547 13:37 น. - comment id 334709
แต่งกลอนให้กำลังใจตัวเองได้ดีมากๆเลยค่ะ... แม้นโดดเดี่ยว เดียวดาย ใจยังสู้ ให้โลกรู้ เรานี้ ยังมีหวัง ให้แรงกาย ได้แรงใจ เป็นพลัง คงถึงฝั่ง ที่ฝันใฝ่ ในสักวัน
20 กันยายน 2547 13:50 น. - comment id 334719
ต้นพุทรายืนสร่างอยู่อย่างเก่า เริ่มเหี่ยวเฉาใบหล่นลงบนหญ้า ใบที่ หนึ่ง สอง สาม ก็ตามมา อีกไม่ช้าคงหมดต้น ทนเดียวดาย
20 กันยายน 2547 14:34 น. - comment id 334745
@..จะมีไหมเยื่อใยจากใจฝัน ที่แบ่งปันความรู้สึกระลึกถึง พอมีไหมเพียงเสี้ยวรักจะถักกลึง ร้อยดวงใจแค่คิดถึงหนึ่งครั้งพอ จะมีไหมความอาทรร่อนความฝาก รักหวานจากดวงใจไม่ร้องขอ เคยมีไหมรักจากเธอที่เพ้อรอ ฉันแหงนคออ่อนพับแทบยับเยิน ฝากกลอนแบบอ้อนรักมาแระ แต่ดอกแก้วไม่ได้ล๊อกอินค่ะ เพราะเปิดจากทาง hotmail.ที่คุณแก้วประเสริฐมีมาถึงค่ะ อิอิ
20 กันยายน 2547 14:45 น. - comment id 334751
แต่งได้ดีจริง จริงครับ
20 กันยายน 2547 16:03 น. - comment id 334791
ใช้เวลาอ่านนานพอสมควรเลยค่ะ เพราะยาว แต่คุ้มค่าจริงๆ นะคะ เก่งจัง ชื่นชมถ้อยคำของคุณอย่างแรงเลย :)
20 กันยายน 2547 17:04 น. - comment id 334818
น่ายินดีแทน ผู้ที่เป็นที่รักคนนั้นจังค่ะ :)
20 กันยายน 2547 17:06 น. - comment id 334820
งามเหลือจะกล่าวนะคะคุณแก้ว งานคุณแก้วนับวันยิ่งบรรเจิดจิตค่ะ พุดยินดีเคียงข้างเป็นพลังใจกำลังใจค่ะ
20 กันยายน 2547 17:07 น. - comment id 334822
มาอ่านงานไพเราะนะคะ ชีวิตที่ได้ท่องเที่ยวไปเป็นกำไรชีวิตแน่นอน อย่าเพิ่งเหนื่อยและท้อแท้นะคะ สวัสดีค่ะ
20 กันยายน 2547 17:58 น. - comment id 334844
ฟ้าลิขิต.. ลิขิตฟ้า...มาบรรจบ ให้ภารพบสบกันครานั้นหนา จึงเข้าใจว่าตัวเราเขลาเกินกว่า จักนำพาแสงทองส่องอำไพ.... อิอิ เมกแวะมาเยี่ยมครับพี่ท่าน จิ๊จิ๊ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
21 กันยายน 2547 12:00 น. - comment id 335235
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้
บินเดี่ยวไปในฟ้าเพื่อหารัก
แต่ก็ชักหวั่นใจกระไรหนอ
ท่องเที่ยวไปหมื่นลี้มีไม่พอ
เห็นจะขออ้อนรักชักหวั่นเกรง.
แก้วประเสริฐ.
ขอบคุณมากครับ
21 กันยายน 2547 12:36 น. - comment id 335257
คุณ เพียงพลิ้ว
ขอบคุณมากครับแต่ว่าผมเองกลับไม่ค่อยจะมีครับไม่รู้เป็นอย่างไรครับจะมีก็ไม่กี่คนเท่านั้นเองแหละครับ
แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2547 12:42 น. - comment id 335262
คุณ ลี่....ชวนมาเยือน
ขอบคุณมากนะครับ ดีจังมีคนมาติดตามอ่านผลงานผมแล้วอย่าลืมนะครับคงคิดถึงจัง
แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2547 12:48 น. - comment id 335263
คุณ คนเมืองลิง
ความรักเพื่อนเสมือนจิตให้คิดเสมอ
พอได้เจอกลับหายละลายสิ้น
จะเหลืออยู่ก็เพียงมาเคียงจินต์
นอกนั้นผินร้างไปไม่กลับมา.
แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2547 13:02 น. - comment id 335266
คุณ ลมหนาว
สัจจธรรมนำพุทราหันมากล่าว
เป็นเรื่องราวสาวถึงแก่นแน่แท้
ต้องทนอยู่เดียวดายยากผันแปร
เป็นกระแสร์ของชีวิตที่ปลิดปลง.
แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2547 13:22 น. - comment id 335273
คุณ ดอกแก้ว
ด้วยประคองเยื้อใยที่ได้ฝัน
จึงมีอันเดียวดายให้กลายหนอ
อีกตัวเราถนอมไว้เขาไม่พอ
จึงต้องขอโดดเดี่ยวและเดียวดาย.
แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2547 13:24 น. - comment id 335275
คุณ tim
จริงหรือครับขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2547 13:27 น. - comment id 335278
คุณ วนัสนันท์
บ้านแก้วประเสริฐรู้สึกยินดีที่ได้เพื่อนใหม่ครับ กลอนส่วนใหญ่ผมจะแต่งยาวอย่างน้อยหกบทหรือมากกว่า ส่วนจะน้อยแทบไม่มีครับ แล้วแวะมาเยือนใหม่นะครับขอบคุณมาก
แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2547 13:31 น. - comment id 335281
คุณ อัลมิตรา
จริงหรือครับฮ่าๆๆๆ คุณอิมรู้ไหมว่าคุณเองก็เป็นหนึ่งในนั้นแหละครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2547 13:33 น. - comment id 335282
คุณ พุด
แก้วประเสริฐรู้สึกยินดีภาคภูมิใจเป็นอย่างมากที่ได้คุณขวัญทะเลมาเคียงข้างเป็นทั้งพลังใจและกำลังใจ ทำให้เกิดพละในการสร้างสรรค์ขึ้นอีกแยะเชียวครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2547 13:35 น. - comment id 335284
คุณ กอกก
ครับการท่องเที่ยวไปในสถานที่ต่างๆหนึ่งได้ความเพลิดเพลิน สองได้ความรู้หลากหลาย สามได้วัตถุดิบในการมานั่งเขียนกลอนคลายความเหงาของตัวเอง ดีจริงๆครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2547 13:37 น. - comment id 335285
คุณ เมกกะ
ได้น้องชายที่แสนจะรูปหล่อ ปากหวานมาเยือนเสมอ ผมเลยไม่ค่อยได้กินน้ำตาล เพราะกลัวเบาหวาน แค่รสหวานจากปากคุณก็หวานพอแล้วล่ะครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2547 20:35 น. - comment id 335556
เดียวดาย เดียวดายในชีวิต ทางมืดมิดใกล้ชิดฉัน เดียวดายในทุกวัน เมื่อตัวฉันไม่มีใคร เดียวดายใต้น้ำตา แสนเหว่ว้าหาสุขไม่ โดดเดียวเหลียวหาใคร หาพบใหม่ในชีวี เดียวดายใต้แสงเทียน ไม่เคยเปลี่ยนในวิถี โดดเดียวเดียวดายมี ทุกวันวี่ไม่มีเธอ เดียวดายใต้แสงจันทร์ ทำตัวฉันนั้นพร่ำเพ้อ อยากพบอยากเจอะเจอ กับตัวเธอที่รักจริง เดียวดายใต้โลกกว้าง บนหนทางอ้างว้างยิ่ง โดดเดียวเดี่ยวดายจริง เมื่อตัวหญิงต้องเดียวดาย *-*มาเดียวดายด้วยคนค่ะ อิอิ กลอนไพเราะมากๆๆๆเลยค่ะ*-*
22 กันยายน 2547 11:23 น. - comment id 335867
คราใดที่ใจเหงา อย่าซึมเซาเศร้าโศกศัลย์ ห่วงใย...ทุกคืนวัน สายสัมพันธ์มั่นมิเลือน.....ฯ มาช้าดีกว่าไม่มานะคะ....ช่วงนี้..ราชิกางานเยอะมากค่ะ..ไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย...แวะมาให้กำลังใจ..แฝดเพื่อน..นะจ๊ะ...ยังมีคนหนึ่งที่เข้าใจและเห็นใจคุณค่ะ...
22 กันยายน 2547 11:50 น. - comment id 335885
คุณ ท่านผู้หญิงฯ
เดียวดายเพราะไร้คู่ จึงได้อยู่อย่างเดียวดาย
เดียวดายด้วยใจสลาย มันจึงคล้ายในวังวน
เดียวดายเพราะสับสน ด้วยจิตคนนั้นปะปน
เดียวดายกระสือกกระสน เราจึงเป็นคนอยู่เดียวดาย.
แก้วประเสริฐ.
ขอบคุณท่านผู้หญิงมากครับ.
22 กันยายน 2547 12:08 น. - comment id 335896
คุณ ราชิการ แฝดเพื่อน
มีเพื่อนที่เป็นแฝด มิคิดแยกใจจากกัน
จิตใจแสนสุขสันต์ เพราะเพื่อนนั้นสุดดี
มีเพื่อนแสนสุขขี เพื่อนที่ดีมิโศกศัลย์
มีเพื่อนแฝดไม่จาบัลย์ เรารักกันหาใดมี.
แก้วประเสริฐ.
เพื่อนย่อมเข้าใจในเพื่อนเสมอ เราจึงได้ส่งเรื่องให้เพื่อนอ่านกลัวว่าจะเหงาและเครียดกับงานมากจะได้พักผ่อนด้วยการอ่านจ๊ะ.....รักเสมอ.
23 กันยายน 2547 20:32 น. - comment id 336927
มาชื่นชมผลงานค่ะ .. เจตนาจะให้คนอ่าน .. เศร้า .. ขนาดว่าน้ำตาซึมเพราะความเดียวดายหรือไงกันคะนี่ .. ..................
23 กันยายน 2547 22:25 น. - comment id 337051
คุณ ชมอักษร
อย่าให้ถึงขนาดนั้นเลยครับ ที่จริงผมเคยโดดเดี่ยวเดียวดายมาแล้วแต่เป็นครั้งอดีตครับ เมื่อพออยู่คนเดียวเลยนึกได้จึงเขียนเอาไว้ครับ เพื่อสท้อนความจำไว้ ขอบคุณมากนะครับ
แก้วประเสริฐ.
24 กันยายน 2547 01:59 น. - comment id 337116
เดียวดายดายเดียวเปลี่ยวดวงจิต ใครลิขิตเส้นทางอันเว้งว้าง ปล่อยดวงใจให้ผจญความเปล่าว่าง บนโลกกว้างเคว้งคว้างอย่างลำพัง ............................... อารมณ์เปล่าเปลี่ยวเดียวดายจริงจริงเลยค่ะ ข้าพเจ้ามาทักทายคุณแก้วประเสริฐ
27 กันยายน 2547 16:48 น. - comment id 339215
คุณ แว่นดอย
โลกทั้งโลกสลดลงที่ตรงหน้า
เมื่อเธอมาจากไปเหมือนให้สลาย
ความท้อแท้เปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
เหมือนทำให้ใจแยกแตกระทม.
แก้วประเสริฐ.
ขอบคุณมากครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
