ขึ้นสี่ค่ำ ย้ำเตือน นี่เดือนสิบ นภาพริบ พร่างพรม ลมฟ้าฝน อัสนี ไหวปลาบ วาบกมล กระวานวน อึมครึมมา ฟ้าคำราม เริ่มรินรด หยดแรก ที่แทรกฟ้า เทลงมา เสียงดังซ่า น่าเกรงขาม จนบางครั้ง อยากกำหนด บทนิยาม เกิดคำถาม ยามฝน หล่นลงมา ใยฝนพรำ ฉ่ำชื้น ในคืนนี้ ณราตรี ฝันค้าง กลางเวหา ไฉนเลย ฟ้ายังสั่ง หลั่งลงมา เป็นน้ำตา นองเนตร เหตุใดกัน หรือเพียงเพราะ นางสวรรค์ ที่ชั้นไหน ลวงหทัย ให้เพ้อ ละเมอฝัน หรือเทพไท องค์ใด องค์ไหนนั่น มาแกล้งกัน ท่านจึง พึงรำพัน เสียงสนั่น ลั่นเวหา คราฟ้าร้อง ท่วงทำนอง พิโรธ โกรธสวรรค์ จึงบรรเลง วังเวงมา ด้วยจาบัลย์ เศร้าโศกสันต์ เล่นเอง เพลงพิรุณ
เรไร 19 ก.ย. 2547 12:15 น. - ID 61660 
787
7
0
19 กันยายน 2547 12:20 น. - comment id 334270
เสียงฟ้าร้อง พร้อมฝนหลั่ง ราวสั่งลา แผดร้องหา คนรักข้า ที่ขาดหาย ฝนกระหน่ำ พร่ำโปรย น้ำตาราย พร่างเป็นสาย ใจวายวอด ร้างกอดเธอ...
19 กันยายน 2547 12:36 น. - comment id 334286
เมื่อคืนฝนตก ไม่มีนางสวรรค์ รบกวน แต่ก็ทำให้ใจนิ่ง และหลับสบาย
19 กันยายน 2547 13:12 น. - comment id 334295
ช่วงนี้แถวๆ นี้ก็ลมฝนโหมกระหน่ำทุกวันเลยค่ะ น่านอนเป็นที่สุด แต่นอนไม่ได้ ต้องทำอย่างอื่น เฮ้อ..นางฟ้าที่ไหนช่วยที :)
19 กันยายน 2547 13:56 น. - comment id 334310
อาจเป็นเพราะลมแรง จึงเสียดแทงหัวใจให้อ่อนไหว อาจเป็นเพราะพายุในใจ จึงทำให้...ฟ้า...มีน้ำตา ...รึป่าวก็ม่ายรู้... ^____________^
19 กันยายน 2547 13:56 น. - comment id 334312
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ.............
ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
19 กันยายน 2547 19:55 น. - comment id 334445
พาที่รักมาเล่นน้ำฝนดีจัว ฮิๆๆๆๆๆๆ เย้ ๆๆๆๆๆๆๆ ฝนเอยฝนตก เมกร่าเริง จิ๊จิ๊ ที่บ้านเมกฝนกำลังตกพอดี เย้ๆๆๆ หนุกจัง +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
19 กันยายน 2547 22:24 น. - comment id 334498
สวยครับ บทนี้ จินตนาการของคุณกว้างไกลดีจริงๆ.. สวัสดีครับ
19 กันยายน 2547 23:52 น. - comment id 334518
เอาเสียงฟ้าคำราม ฟ้าแลบ ฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ฝากไว้บ้านคุณเรไรด้วยนะคะ.. กลัวมากค่ะ ขอบอก.. ไปมุดมุ้งนอนดีกว่า อิ้ อิ้.. สวีสดีค่ะ..
20 กันยายน 2547 11:09 น. - comment id 334641
ฟ้าร่ำร้อง ด้วยเหตุใด มิใคร่ทราบ แลบแปลบปลาบ หรือรำพึง คนึงหา หรือเรียกร้อง ให้ตะวัน สาดแสงมา หวนนภา กลับสว่าง กระจ่างพลัน ยังไม่ถึงขั้น แต่ขอลองต่อสักหน่อยนะครับ
21 กันยายน 2547 22:14 น. - comment id 335652
แม้พิรุณโปรยปรายในสายฝน ยังฉ่ำชื่นกมลคนห่วงหา หากวันใดเธอเหงาเศร้าอุรา รู้ไหมหนายังมีฉันคอยปลอบใจ *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่เอ มีน้ำตาเยอะเหมือนสายฝนเลยหรือเนี่ย อิอิ*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
