มีชีวิตอยู่เรียบเรียบอย่างเงียบเหงา เก็บเอาความว่างเปล่ามาเป็นเพื่อน กับความสุขช่างเหินห่างลางเลือน หนึ่งรอยยิ้มจะแย้มเยื้อนยังยากเย็น ด้วยอารมณ์คุ้นเคยกับความโศก อยู่ในมุมของโลกที่ทุกข์เข็ญ ใจสะสมแค่เพียงความลำเค็ญ ตามองเห็นแต่ภาพที่หม่นใจ จนปัญญาจะรักษาจิตใจตัว ที่หมองมัวหดหู่ให้สดใส เมื่อคิดเริ่มกลับจนมุมหลงทางไป หากมีใครแนะนำได้ช่วยบอกที
ฟา 17 ก.ย. 2547 15:29 น. - ID 61544 
884
1
0
17 กันยายน 2547 16:57 น. - comment id 333327
ขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้เธอผ่านพ้นช่วงเวลาที่หมองหม่นในเร็ววัน กลอนเพราะดีครับแต่ทำไมถึงเศร้าจัง
17 กันยายน 2547 20:59 น. - comment id 333450
อาณาจักร จิตใจ ไร้ขอบเขต อุปาทาน เป็นเหตุ แบ่งเขตขัณฑ์ จึงอึดอัด หวาดกลัว อยู่ทั่วกัน ไม่ยึดมั่น ทุกข์ภัย ย่อมไม่มี +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
17 กันยายน 2547 21:12 น. - comment id 333464
อย่าจมอยู่กับความโศก อย่านั่งอมทุกข์กับความเศร้า บอกตัวเองเบาๆๆ ว่ายังมีใครอีกหลายคนที่ทุกข์กว่า วันนี้อาจจะเศร้าโสก มองแลไม่เห็นสักคนเข้าใจ แต่ใช่ว่าวันใหม่ จะเป็นเหมือนกัน วันข้างหน้าทางข้างหน้า อาจจะมีความสดใส ความรักของใครๆบางคน รอเธออยู่ที่ปลายทาง พร้อมสิ่งดีๆที่เธอไม่เคยเจอ แวะมาเป็นกำลังให้นะจ๊ะน้องฟา
18 กันยายน 2547 12:39 น. - comment id 333804
ฟาจ๋าฟา หมองหม่นไป ให้ ใจเศร้า หม่นหมองมัว รู้ตัว ไม่สวยใส หมองหม่นใจให้ ร้างไปไกล หม่นหมองใจ มามะพี่ดาหลา มาประคอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
