อยากเป็นนกน้อย ที่ลอยล่องบินไปไหนต่อไหน โดยที่ไม่ต้องแคร์สนใจใคร แถมเหนื่อยนักก็พักสร้างรังฝัน แล้วค่อยบินไปต่อ ไม่ต้องเสียตังค์จ่ายคาที่พัก ไม่ต้องสังอ่านมากินให้ลำบาก หิวเมื่อก็บินออกไปหา แถมๆเช้ามาก็ส่งเสียงดังแจ้วๆ ไม่ต้องสนใจใครว่า ฮามเพลงได้ทั้งวันใช่มีคนหาว่าบ้า ไม่เหมือนอย่างคนเราๆ ที่ทำไรก็ถูกหาว่าบ้า ทำไรก็มีใครเฝ้าติดตาม ชักน่านำราญเสียจริงนี่ อยากเกิดเป็นนกให้รู้แล้วรู้รอด จะได้ทำตามใจฉัน ไม่ต้องมารอรับคำสังใคร ให้ปวดหัวและวุ่นวาย อยากเกิดเป็นนก นกอะไก็ได้ที่บินได้ แต่ไม่ใช่นกเป็ดน้ำ ที่แช่งอยู่กับน้ำทั้งวัน เพราะถ้าขืนเป็นงั้น ฉันคงเหน็นบหนาวตาย ก่อนที่จะบินไปตามใจฝัน คงต้องตายจมกลางคัน
15 กันยายน 2547 06:53 น. - comment id 331720
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
17 กันยายน 2547 11:08 น. - comment id 333083
อืมม์ ท่าจะอยากบินจริงๆนะ แต่คนเรา บินสูงไปหน่อย ก็หล่นได้ หล่นลงน้ำ ดีกว่าโหม่งโลกนะคะ อ่านเพลินไปอีกแบบ