กาลครั้งหนึ่ง...

vaproud


ลมฝนต้นเดือนกันยา                   ร่วงพราวกราวฟ้า
สู่ดวงตาสะท้อนใจ
ฟังสิ,สะท้อนภายใน                      คล้ายสะอื้นไห้
ดังไกลจากฟ้าฝั่งโพ้น
ลมฝนโยกไกวไหวโอน                 หนาวลมเร้าโลม
ใบไม้โน้มจุมพิตดิน
บ้างคว้างปลิวพลิ้วโผผิน                 ดั่งปีกโบยบิน
ล่องลอยสู่ถิ่นที่ใด
ฝังฝากรักนำทางไป                       วางลงกลางใจ
ที่ซึ่งใบไม้ไกลลับ
ณ  มุมหนึ่งแห่งห้องหับ                   ซาบซึ้งซึมซับ
ถ้อยคำลึกลับอ่อนไหว
กรุ่นเอยเคยอุ่นอวลไอ                     มิรู้จางไป
อดีตถามไถ่ความฝัน
เผยยิ้มเหงากับตะวัน                       ในสายฝนนั้น
ไม่มีสีสันส่องถึง
บานหน้าต่างเศร้าตราตรึง                ครุ่นคิดคำนึง
กาลครั้งหนึ่งความรัก
______________________
ค่ำของคืนที่  ๑๒  กันยายน  ๒๕๔๗
๒๐.๓๓ น.				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    13 กันยายน 2547 22:43 น. - comment id 330706

    กาลครั้งหนึ่งความรัก
    เจ้าเคยมาทักทายฉัน
    แต่แล้วปีเดือนวัน
    ก็พาเจ้านั้นลาไกล
    
    *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ คิดถึงจัง*-*
  • ทิกิ_tiki ยังไม่ลงทะเบียน

    13 กันยายน 2547 23:06 น. - comment id 330734

    กาลครั้งหนึ่งเขามาตามหาเธอทีนี่
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    14 กันยายน 2547 11:34 น. - comment id 330961

    สวัสดีครับ
    
    มาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี
    
    
  • นางสาวใบไม้

    14 กันยายน 2547 15:38 น. - comment id 331251

    ไพเราะ....จับใจ
    มาทักทายค่ะ..
  • rain..

    14 กันยายน 2547 22:40 น. - comment id 331634

    ไพเราะ...มากเลยคะ..วาพราว...
            เรน.. อบอุ่นจัง...
    
        คิดถึง..นะคะ..
  • นาวา (ไม่ลงทะเบียน)

    15 กันยายน 2547 17:27 น. - comment id 331993

    หวัดดีวาพราวดีใจทีพบเธอ...
    
    ดาลใจในเนื้อเพลง
    
    ที่เจ้ามา ที่เจ้ามา-ข้ายิ้ม
    ดวงใจอันอิ่ม
    เอิบอุ่นกรุ่นยิ้มพริ้มพราย
    
    เวิ้งฟ้าแรดาว-เจ้าระบาย
    มือเจ้าที่ปราย
    ปาดเขียนเนียนไว้ให้ฟ้า
    
    ทับฝังวันเก่าเศร้า ปรา-
    ชัย,วันใหม่ชื่นตา
    อมยิ้ม สิ!..อมยิ้มปริ่มแก้ม
    
    โอ ความปีติ-วินาที ที่แจ่ม
    ถึงถ้อยเจ้าเหน็บแนม
    ข้าเห็นเบื้องลึกแห่งใจ
    
    ส่ำเสียงเรียงถ้อยว่ากระไร(นะ)
    มิค่อยเข้าใจ
    พูดใหม่ได้ไหม? อยากฟัง 
    
     .>__________
  • นาวา (ไม่ลงทะเบียน)

    15 กันยายน 2547 17:38 น. - comment id 331995

    หวัดดีวาพราวดีใจทีพบเธอ...
    
    ดาลใจในเนื้อเพลง....
    
    ที่เจ้ามา ที่เจ้ามา-ข้ายิ้ม
    ดวงใจอันอิ่ม
    เอิบอุ่นกรุ่นยิ้มพริ้มพราย
    
    เวิ้งฟ้าแรดาว-เจ้าระบาย
    มือเจ้าที่ปราย
    ปาดเขียนเนียนไว้ให้ฟ้า
    
    ทับฝังวันเก่าเศร้า ปรา-
    ชัย,วันใหม่ชื่นตา
    อมยิ้ม สิ!..อมยิ้มปริ่มแก้ม
    
    โอ ความปีติ-วินาที ที่แจ่ม
    ถึงถ้อยเจ้าเหน็บแนม
    ข้าเห็นเบื้องลึกแห่งใจ
    
    ส่ำเสียงเรียงถ้อยว่ากระไร(นะ)
    มิค่อยเข้าใจ
    พูดใหม่ได้ไหม? อยากฟัง 
    
    ย้ำถ้อยย้ำที(อ๊ะ)ให้ดัง
    จะเอียงหูฟัง
    ใกล้ๆให้ชัดแจ้งใจ..ฯ
    .........
    แผ่นดินที่หอม
    แผ่นดินที่ตรอม
    จะกอดเจ้าไว้ยังไออุ่นกัน
    รักเจ้าไว้ยังไออุ่นกัน
    ฝันและฝันให้ไกลที่สุด
    เจ้ามนุษย์จะหวังสิ่งใด
    .......
    บางตอนของเนื้อเพลง ใกล้ตาไกลตีน
    (สุรชัย  จันทิมาธร)
    ..................................
    
    
  • รังไม้

    15 กันยายน 2547 21:51 น. - comment id 332135

    มิตรฉัน
    ขอให้ความใฝ่ฝันนั้นสูงค่า
    ระหว่างเราในทะเลกาลเวลา
    อาจเคว้งคว้างปรารถนา ณ ภายใน
     
    มิตรฉัน
    แด่ภาวะของวันวารการร่ำไห้
    จากบาดแผลแพ้พ่ายโหดร้ายใด
    เอ่อน้ำตาทะลักไหลจนใจจม
     
    ขอเธอยังความฝันที่ฝันใฝ่-
    อุ่นละไมกลบแววตาพร่าขื่นขม
    ทางยังมีสายหมอก - ระลอกลม
    เช้ายังพรมชุ่มน้ำค้างของทาง-ธาร
     
    ฉันอาจเป็นสายลมของยามเช้า
    พรูมาเพื่อพัดเศร้าพาเหงาผ่าน
    พลิ้วมาสู่ดวงใจ-ในร้าวราน
    เพื่อการณ์จะเลือนจางละวางลง
    
    เพื่อนฉัน
    ขอให้ความใฝ่ฝันนั้นสูงส่ง
    เธอยังเขียนถ้อยคำเพื่อดำรง
    ฝันจะยังคงทนทะนงตา
     
    เพื่อนฉัน
    ขอให้ความใฝ่ฝันนั้นยังค่า
    เป็นความจริงแห่งเธอเสมอมา
    คือศรัทธาแน่ชัด-เธอขัดเกลา
     
    ฉันอยู่ที่นี่มีเธอเสมอ
    ในภาพความพร่าเบลอคล้ายเธอเศร้า
    เวลาความเงียบงำคร่ำเคี่ยวเรา
    ฉันอาจเหงา-เธออาจเศร้า ต่างเดียวดาย
     
    โอ..มิตรฉัน
    บางพันธะที่ผูกพันอย่าสั่นสลาย
    ขอความฝัน ณ ฟากฝั่งอย่าพังทลาย
    หรือเลือนหายพ่ายแพ้-กระแสกาล
     
    เธออยู่ที่นั่นมีฝันเสมอ
    เพื่อลบความพร่าเบลอ-คืนขับขาน
    บทเพลงเธอกู่ดัง-กังสดาล
    ที่เรียงร้อยถ้อยผ่านสายธาร-ทอ
     
    คือความงามเสมอที่เธอวาด
    ในเพลงหนาว-ดาวกระดาษ-วาดเติมต่อ
    ในถ้อยหมึกผนึกใจในท่วงทอ
    ฉันรับรู้เพื่อคอยรอการคลี่บาน
     
    มิตรฉัน
    ขอให้ความใฝ่ฝันอย่าผันผ่าน
    เป็นเพียงความเปล่าดายลงปรายธาร
    แล้วเลือนภาพอันตรธานสู่เงียบงัน
     
    อย่าเลยเพื่อนเอยอย่าเลยลับ
    แม้กาละแตกดับอย่าสูญฝัน
    ความฝันเธอคือศรัทธาอันนิรันดร์
    เพื่อเติมช่อต่อชั้นอันช่วงงาม
      
    .
    .+ รังไม้ +..
    http://www.baiya.com/viewarticle.asp?id=10140
    
  • vaproud

    17 กันยายน 2547 17:37 น. - comment id 333348

    + ขอบคุณพี่ตูน  
       พี่ทิกิ  
       คุณผลิใบสู่วัยกล้า  
       นางสาวใบไม้  
       เรน
       มากๆ  นะคะ  ที่มาทักทายกัน
       แอบยิ้มกว้างอยู่ในใจ
       ^_______________^
    
       แล้วก็พี่นาวา  ด้วยนะคะ
       ขอบคุณจริงๆ  
       มาตอบช้าไปหน่อย  ขอโทษด้วยค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน