เพลงขลุ่ย

วฤก

กาพย์ยานี ๑๑
๏ ผิวเพลงเพลงขลุ่ยผิว..................เพลงล่องพลิ้วลิ่วลมหวน
ครวญโอดโอดเพลงครวญ.............พร่ำรัญจวนป่วนโศกา
๏ จิตหมายหมายจอมจิต................หวังสนิทสิเนหา
มาพรากจากเจ้ามา..........................พร่าพี่พ้นพาหม่นใจ
๏ มั่นรักรักยังมั่น............................ฤๅเหหันผันไฉน
ไกลห่างร้างเจ้าไกล........................เกรงจอมใจใจผันกลาย
๏ ครวญขลุ่ยขลุ่ยคร่ำครวญ...........คะนึงนวลปรวนแปรหาย
วายว่างว่างกิจวาย..........................วางจิตพี่ปรี่คืนเรือน ๚				
comments powered by Disqus
  • dokkoon

    25 พฤศจิกายน 2544 14:17 น. - comment id 20905

    จริงด้วย ดนตรีที่ทำให้เศร้าได้มากๆ ก็ขลุ่ยนี่หละ วฤก เขียนได้เก่งมากนะ นับถือจ้ะ
  • วฤก

    25 พฤศจิกายน 2544 14:20 น. - comment id 20906

    ขอบคุณครับ ..ดีใจที่ดอกคูณชอบกาพย์บทนี้ครับ
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    26 พฤศจิกายน 2544 04:05 น. - comment id 21031

    เพราะมากเลยครับ... สัมผัสถึงเสียงขลุ่ยเลย...

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน