กาพย์ยานี ๑๑ ๏ ผิวเพลงเพลงขลุ่ยผิว..................เพลงล่องพลิ้วลิ่วลมหวน ครวญโอดโอดเพลงครวญ.............พร่ำรัญจวนป่วนโศกา ๏ จิตหมายหมายจอมจิต................หวังสนิทสิเนหา มาพรากจากเจ้ามา..........................พร่าพี่พ้นพาหม่นใจ ๏ มั่นรักรักยังมั่น............................ฤๅเหหันผันไฉน ไกลห่างร้างเจ้าไกล........................เกรงจอมใจใจผันกลาย ๏ ครวญขลุ่ยขลุ่ยคร่ำครวญ...........คะนึงนวลปรวนแปรหาย วายว่างว่างกิจวาย..........................วางจิตพี่ปรี่คืนเรือน ๚
วฤก 25 พ.ย. 2544 14:09 น. - ID 6124 
811
3
0
25 พฤศจิกายน 2544 14:17 น. - comment id 20905
จริงด้วย ดนตรีที่ทำให้เศร้าได้มากๆ ก็ขลุ่ยนี่หละ วฤก เขียนได้เก่งมากนะ นับถือจ้ะ
25 พฤศจิกายน 2544 14:20 น. - comment id 20906
ขอบคุณครับ ..ดีใจที่ดอกคูณชอบกาพย์บทนี้ครับ
26 พฤศจิกายน 2544 04:05 น. - comment id 21031
เพราะมากเลยครับ... สัมผัสถึงเสียงขลุ่ยเลย...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
