บางครั้ง.....เจ็บช้ำ ก็ทำอะไรไม่ได้ เจ็บที่หัวใจ แต่ไม่แสดงออกไปให้รู้ คนเหยียบย้ำ เค้าไม่ได้สนใจ ไม่เคยเหลียวดู แล้วใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่..ตรงนี้..มันเป็นตัวอะไร เพียงเสียงพัดแผ่วจากลมสาย เหมือนลงมีดกรีดกราย ให้ใจช้ำ คนที่ก่อ ไม่รู้สึก สิ่งที่ทำ คนที่ช้ำ เจ็บใจ จนเจียนตาย
12 กันยายน 2547 15:21 น. - comment id 329686
นั่นซิเนอะ....บางที่เจ๊บจิงๆๆ
12 กันยายน 2547 15:45 น. - comment id 329703
แต่บางครั้งเราอาจจะมองข้ามคนใกล้ตัวก็ได้นะคะ แวะมาทักทายค่ะ อิ อิ
12 กันยายน 2547 16:19 น. - comment id 329723
ดีครับเข้มข้นถึงใจดี ๚ะ๛ size>
12 กันยายน 2547 16:30 น. - comment id 329726
ตอบ - คนที่เจ็บ * ครับ คนทำไม่รู้หรอกครับ ว่ามันเจ็บแค่ไหน ลอยไปในสายลม * อ่า..คนใกล้ตัวนี่หมายความว่าไงอ่ะคร๊าบ Robert TingNongNoi * เอ..กลอนผมเป็นกาแฟป่าวครับเนี่ย ^^ ขอบคุณที่แวะมานะครับ *--*
12 กันยายน 2547 18:45 น. - comment id 329775
^_^กลอนเจ็บจริงๆค่ะ ...บ่อยครั้งที่เจ็บช้ำทำไม่รู้ แม้อดสูสู้ยิ้มไว้แม้ใจหมอง กลั้นน้ำตาอย่ารินไหลให้มันนอง ไม่สมปองสมหวังก็ช่างมัน...
13 กันยายน 2547 06:49 น. - comment id 330144
สวัสดีครับ............. เข้ามาอ่ากลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี ตื่นแต่เช้าลืมตาขึ้นมาแจม เช้าวันนี้หน้าชะแล่มจิตแจ่มใส เข้ามาอ่านข้อความจากข้างใน ส่งดวงใจและคำเป็นกำลัง