ทุ่งหญ้าในกองไฟ

วฤก


๏ พระพายโบกโยกโยนหญ้าโอนอ่อน
ลู่กอผ่อนเอนพลิ้วลมลิ่วผัน
คลื่นหญ้าคล้อยทยอยถัดลัดหลั่นกัน
เสียงครืนครั่นคล้ายคลื่นคืนเคลียทราย
แดดสีทองส่องทาบอาบดอกหญ้า
ดังทองทาทับไว้ในแดดฉาย
ยามไกวล้มร่มทับอับสีพราย
วะวับหายแล้วผันสุพรรณโลม
ตฤณชาติขาดหายมาตายจาก
เหลือเพียงซากเสื่อมไปในเพลิงโหม
คนเห็นว่าค่าน้อยด้อยเสื่อมโทรม
ไม่เลอโฉมเลยปราบให้ราบเตียน
พระพายพัดสะบัดโบกกระโชกกระชาก
เซาะเศษซากหญ้าซัดฉวัดเฉวียน
ฟ่องฝุ่นคล้ำดำติดสะอิดสะเอียน
เคยระเมียรมาล้มถล่มทลาย 
แดดสีทองส่องมาก็พร่าหม่น
เหมือนอาบบนหล่มตมให้จมหาย
ที่เคยล้อทอแสงแข่งประกาย
ก็มากลายหมองหม่นมืดมนไป
โอ้ทุ่งหญ้าคราแล้งก็แห้งเหือด
ระอุเดือดด้วยปลิดชีวิตขัย
เกิดโดยฝนแล้วหม่นหมองในกองไฟ
คงเป็นไปชั่วกาลนานนิรันดร์ ๚				
comments powered by Disqus
  • วฤก

    25 พฤศจิกายน 2544 11:43 น. - comment id 20872

    กดผิด ... กลายเป็นโพสท์ .... เอ้า..เขียนใหม่
    
    จะเข้าหน้าแล้วแล้ว ภาพหนึ่งที่มักจะเห็นในหน้านี้
    คือการเผาทุ่งหญ้า ..(บางส่วนเกิดจากไฟป่า)
    
  • นิติ

    25 พฤศจิกายน 2544 12:44 น. - comment id 20886

    อิสานเราลำบากอีกแล้วครับ
  • dokkoon

    25 พฤศจิกายน 2544 13:28 น. - comment id 20891

    ภาษาสวยงามมาก ชอบจัง บทนี้  (วฤก แก้ไขบทกลอนนี้แล้วใช่เปล่า สังเกตุได้จาก ชื่อผู้แต่งหายไป)
  • วฤก

    25 พฤศจิกายน 2544 14:11 น. - comment id 20899

    ใช่ครับ ...ผมใส่รูปดอกหญ้าเข้าไป เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ
    ถึงชื่อหาย แต่ ชื่อคนโพสท์ยังอยู่ครับ ดอกคูณ
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    26 พฤศจิกายน 2544 04:02 น. - comment id 21030

    บทกลอนสวยดีครับ... ดูลงตัว เป็นตัวอย่างแก่น้องๆ ดีจังเลยจ้า

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน