ฉัน มีฉันท์

ถิ่นไท

จากก้อนดิน ก้อนหิน ริ่มสายน้ำ
มาตามทาง ที่animal ตอนสาย ๆ
อาศัยริมพุ่มไม้  ปิดบำกาย
หิวก็กระหาย ก็ได้น้ำข้างริมทาง
แต่กาลเนิ่นนาน ผ่านมา
สายธารา เริ่มเหือดแห้ง น้ำจางหาย
หญ้าริมธาร เคยเขียวสดที่งดงาม
ก็เสื่อมทรามเพราะ น้ำขาด หยาดหยดดิน
หลายครั้งหลายครา ฉันถวิล
มีตกดิน เหิรฟ้า น่าฉงน
หลายครั้งหลายคราต้องอดทน
ฝึกกมล เตรียมใจ ไปสู่ฝัน...........				
comments powered by Disqus
  • jonart_krabi@hotmail.com

    11 กันยายน 2547 16:26 น. - comment id 329183

    เป็นเนื้อเรื่องที่น่าติดตามแต่ควรจะใช้ภาษาให้เหมาะสม ให้ถกต้องกับสถานการณ์ไม่ควรใช้ผสมกับภาษาอื่นเพราะเราคือคนไทย
  • ม.ปณิธาน

    11 กันยายน 2547 16:38 น. - comment id 329196

    ผมว่าใช้ได้เลย เป็นอีกแนวทาง ที่เป็นตัวของตัวเอง ในยุคเทคโนโลยีสารสนเทศ ครับ
  • Robert TingNongNoi

    11 กันยายน 2547 17:03 น. - comment id 329209

     
    ดีครับ ไพเราะมาก  ๚ะ๛
    
    size> 

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน