แรกสบพบเริ่มสบตาเหมือนสบใจ ไม่เหมือนใครเพราะคือเธอที่รอคอย นั่งเหม่อลอยคอยคะนึงถึงแต่เธอ โอ้สวรรค์ช่างใจดีประทานมา เมื่อได้เจอใจก็เพ้อตามเธอไป เมื่อจากไปใจก้เพ้อละห้อยหา เมื่อยามนั่งก็นั่งเหม่อเพ้อทุกกาล เมื่อยามนอนใจก็เฝ้าฝันถึงเธอ เมื่อยามตื่นลืมตาก็เพ้อถึง เมื่อกินข้าวก็หวังว่าเธอจะทำให้กิน เมื่อได้ยินเสียงเธอก็เหม่อลอย เมื่อได้เห็นก็เริ่มพร่ำรักแต่เธอ เมื่อไม่เห็นใจเริ่มเหงาและเปล่าเปลี่ยว เมื่อไม่ได้ยินสุ้มเสียงก็คะนึงหา เมื่อไม่เจอก็เพ้อหาใจแทบขาด เมื่อเธอยอกไม่รักใจก็สลาย
10 กันยายน 2547 20:33 น. - comment id 328669
ด้วยรักหนักทรวงอึ้งเพียงนี้ ขอเธออย่าหลีกหนีหายหน้า ใจหายใจวาบตราบจิตวิญญา ด้วยเธอคือดารากลางใจ รักนี้มีให้เพียงเธอคนดี จวบแต่นาทีครั้งก่อนคงจำได้ เธอคือที่พึ่งแห่งกายาและดวงใจ เมื่อเธอหลีกไกลใจดวงนี้เบาถนัดทรวง.. .................................................... :)
10 กันยายน 2547 20:44 น. - comment id 328686
แวะมาทักทายนะสมาชิกใหม่ค่ะเพราะจังเลยค่ะ
11 กันยายน 2547 08:24 น. - comment id 328888
เขียนออกมาได้งดงามในความหมายมากครับ ลีลา การนำเสนอยอดเยี่ยมมากครับ หวานสนืท ๚ะ๛ size>