หน้าส่วนตัว
เกิดเป็นคนธรรมดาค่าน้อยนิด
หนึ่งชีวิตหนึ่งจิตใจที่ไหวอ่อน
อยู่ในโลกหลอกเร้นเช่นละคร
แต่ละตอนน้ำเน่าเคล้าน้ำตา
มีหน้าที่ตอกย้ำจำใจเล่น
เดี๋ยวให้เป็นอย่างนั้นมากปัญหา
ความอึดอัดขัดเต็มห้องของอุรา
ใจอ่อนล้าพากายให้อ่อนแรง
แม้นต้องทำตามบทอดทนไว้
ยิ้มสู้ไปให้ใจได้เข้มแข็ง
แต่ข้างในเจ็บดังมีดมากรีดแทง
ฝืนทำแกร่งทั้งที่เจ็บหนาวเหน็บใจ
หน้าเวทีแม้ไม่มีที่พิงพัก
แต่หลังฉากตระหนักซึ้งถึงความหมาย
มีแม่พ่อก่อเกื้อเอื้ออุ่นกาย
ความอึดอึดกองไว้ณ..หน้าเวที
ตะแหง่ว 10 ก.ย. 2547 11:28 น. - ID 60934 
984
11
0
10 กันยายน 2547 11:54 น. - comment id 328224
เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้คนดี
10 กันยายน 2547 12:19 น. - comment id 328241
งดงามและมีความหมายมากเลยครับ ถ้าไม่อยากถูกบังคับก็ต้องพยายามทำ ตัวให้เป็นผู้กำกับอย่าเป็นตัวละครครับ ๚ะ๛ size>
10 กันยายน 2547 12:33 น. - comment id 328264
^___^ กลอนน่ารักมากเลยค่ะ
10 กันยายน 2547 12:41 น. - comment id 328281
คุณผลิใบ....ขอบคุณค่ะ.. คุณโรเบิร์ต....ขอบคุณค่ะ รู้สึกดีที่คุณชมกลอนของตะแหง่ว แต่จริงๆแล้วแค่เปรียบเทียบกับชีวิตเท่านั้นเองค่ะ ตะแหง่วจะพยายามเป็นผู้กำกับ(ตัวเอง)ค่ะ.. คนเมืองลิง...ขอบคุณค่ะ..ยิ้มตอบ...^________^...
10 กันยายน 2547 12:42 น. - comment id 328284
โลกนี้คือละคร บางบทบางตอนก็น่าเศร้า คงอยู่ที่ตัวเราจำตีบทเศร้า...อย่างไร ***แวะมาเยี่ยมครับ
10 กันยายน 2547 14:56 น. - comment id 328389
.......แวะมาพักอกพี่มี่หน่อยจิ..........
10 กันยายน 2547 16:09 น. - comment id 328459
คุณบินเดี่ยว....นั่นสิคะ...ขอบคุณค่ะ.. คุณโกโรโกโส....ขอบคุณค่ะ ไว้ตะแหง่วเศร้าจริงๆก่อนนะคะ..^_^...
10 กันยายน 2547 19:03 น. - comment id 328618
ชอบบทแรกจังครับ น้องตะแหง่ว เกิดเป็นคนธรรมดาค่าน้อยนิด หนึ่งชีวิตหนึ่งจิตใจที่ไหวอ่อน อยู่ในโลกหลอกเร้นเช่นละคร แต่ละตอนน้ำเน่าเคล้าน้ำตา ไม่ได้คุยกันตั้งนานสบายดีนะครับ
10 กันยายน 2547 19:30 น. - comment id 328632
คิดถึงตะแหง่วจังเลย.. อิอิ..กลอนเพราะคับ ^_^
11 กันยายน 2547 13:07 น. - comment id 329004
มาเยี่ยมชื่นชม กลอนดี งดงามนะ
11 กันยายน 2547 13:56 น. - comment id 329041
สู้เถิดหนา อย่าอ่อนล้า แรงใจช่วย ให้ชีวิต สดสวย ด้วยสิ่งหวัง ปัจจามิตร คิดรุกไล่ ใส่พลัง อย่าหยุดยั้ง ขยาดท้อ ต่อชะตา แวะมาเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ ห่างหายไปค่อนข้างนาน คิดถึงมากจ้า
12 กันยายน 2547 11:59 น. - comment id 329540
พี่ดอย....ขอบคุณค่ะ..ตะแหง่วสบายดีค่ะ พี่ดอยก็หายไปตั้งนานนะคะ..เอ..รึตะแหง่วหายไปนานกว่า^_^ รักคุณคับ....ขอบคุณจ้า..^_^...คิดถึงรักคุณคับม๊ากมากเหมือนกัน ไม่ค่อยเห็นมาโพสกลอนมั่งเลยอ่ะ.. คุณฤกษ์... ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวไปเอาของฝากจากนิวยอร์ค อิอิ คุณอาชัย...ได้กำลังใจหอบเบ้อเริ่มจากอาชัย จะถอยได้ไงคะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
