เคยเห็นไหมผู้ที่เดินไถลไปตามถนน ท่ามกลางสายลมคอของเขาพับลง ดุจรวงข้าวที่หักจากลำต้นในปลายพฤษภา เท้าของเขาแทงทะลุดินในทุกย่างที่ก้าวไป ร่างซวนเซเหมือนต้นไม้ผุรอวันล้มสลาย เคยเห็นไหมนัยน์ตาที่สดใสทอประกาย แต่กลับเหม่อลอยหมองหม่นเศร้าเทา ทั้งที่โลกทั้งใบปรากฎอยู่ในดวงตาเขา แต่ไม่เหลือแม้น้ำตาสักหยดให้ชุ่มชื้น เคยเห็นไหมรอยยิ้มเจือนตรงมุมปาก ขยับเบี้ยวเล็กน้อยยามทักทายผู้คน นั่นแหละเขาผู้ซึ่งใบไม้ร่วงในจิตวิญญาณ เขายังคงมีชีวิตอยู่แต่ไร้ใบและดอกงาม
10 กันยายน 2547 12:15 น. - comment id 328238
คนที่เดินก้าวตามหลังผู้อื่นก็เป็นอย่างนี้ ทุกคน เพราะคงได้แต่เดินก้มหน้าเ้พื่อ มองหารอยเท้าที่จะต้องเดินตาม ผืดกับ คนที่นำทางผู้อื่นที่มีสิทธิ์มองได้รอบตัว ๚ะ๛ size>
10 กันยายน 2547 13:23 น. - comment id 328321
เดินไปตามทางลาดชัน ไม่หยั้นย่อ เดินตาม กำลังที่มีพอ สำหรับวัน เดินไปเรื่อยๆๆเอื่อยๆๆน่องตามครรลอง อ่ะนะ เคคนเราก็เดิน ไป ทางเดียวกัน จุด หายปลายทาง ............ที่เดียวกัน ..........
10 กันยายน 2547 17:16 น. - comment id 328542
มาบอกดังๆค่ะว่ารักงานคุณมานานแล้ว พุดจะมาฝากถ้อยชื่นชมในค่ำคืนนี้นะคะ