หน้าส่วนตัว
ฟ้าสิ้นแสง..สนธยา.. ยามราตรี
สิ้นสุรีย์..สิ้นกัน สิ้นวันหวน..
สิ้นความรัก..สิ้นเงา ที่เล่าทวน
สิ้นรัญจวน..สิ้นสวาท..สิ้นขาดกัน..
อยากขอบคุณ..สักครั้ง..ตอนยังอยู่
ให้เธอรู้..ความนัย..จากใจฉัน
ขอบพระคุณ ความสุข ในทุกวัน
ขอบคุณกัน รักหวานซึ้ง ที่พึ่งใจ..
บาดแผลจาก เธอนั้น ทุกวันผ่าน
ความร้าวราน สร้างแผล เกินแก้ไข
ถ้าเจ็บช้ำ นานเฉื่อย เรื่อยเปื่อยไป
แม้หัวใจไม่เหลือ..จะเผื่อหลัง..
ฉันคนนี้ .ด้วยใจ ที่ไร้เล่ห์
เฝ้าทุ่มเท..รักสนิท เพราะคิดหวัง
จะขอเกาะ รักแท้ แผ่พลัง
ใช้ประทัง..ชีพระโหย..ที่โรยแรง
สุดจะเหลือ ให้แค่ บาดแผลเจ็บ
พิษอักเสบ ปวดแสบ ที่แอบแฝง
ถึงเวลา..แผลช้ำ.. ตอกย้ำแรง..
ยิ่งถูกแทง ..ให้เจ็บ สุดเก็บกลืน
บทเพลงเก่า..ฟังแว่ว..สิ้นแววหวาน
ทรมาน..หูจน ต้องทนฝืน
สิ้นความรัก..ความหวัง ล้มพังครืน
รักเคยชื่น..เหลือซาก มิอยากฝัง
เป็นบทเพลง เธอวาง ค่าทางสอน
ทุกบทตอน แสนแพง หมดแรงหวัง
เจ็บจนหมด หัวใจ ใกล้จะพัง
ที่คอยสั่ง ..ฝังไว้..จะไม่ลืม
ทั้งชีวิต ยอมให้ หมดใจสิ้น
เธอได้ยิน หลงใหล..จะได้ปลื้ม
แต่เพียงคาด..หัวใจ..เธอให้ยืม
เธอคงลืม..จับฉัน.. ถ่วงน้ำตา..
ฟ้าสั่งใคร..กำหนด..ทุกบทบาท
รับเปรียบทาส..ผู้น้อย..วาสนา
อยากจะขืน..ทุ่มขอ..ต่อเวลา
เพื่อเสาะหา..บทเล่น..ที่เด่นดี
บทความรัก หลงใหล..ใจแทบขาด
นั้นอนาถ ใจยิ่ง อยากวิ่งหนี..
แต่เพราะขา..ไม่ไป..ใครบอกที..
ทุกครั้งที่..เธอกราย..สบสายตา
เป็นตุ๊กตา เสียกระบาล..บนศาลเจ้า
เธอจับเอา..วางไว้..ให้กังขา
จุดธูปบอก ก็ต้อง..ให้จองเวลา
จึงจะมา..เยือนกัน ..ดั่งฝันไป
โศกใดไหน ในโลก..มิโศกเศร้า
มิเห็นเงา เจ้านั้น สุดหวั่นใจ
แม้นิยาม..ความฝัน..จากวันไกล
นั่นมิใช่ สิ้นใย..สายสัมพันธ์
หวนระลึก..แรกพบ..ประสบพักตร์
คมความรัก..ปักจ้วง ณ ห้วงฝัน
สื่อสายตา ตรงใจ มีให้กัน
ถ้อยจำนรร..งามเกื้อ..เอื้ออาทร
เป็นเงาให้..ซึ่งกัน ในวันหวาน
ดอกรักบาน ใฝ่ฝัน..บรรจถรณ์
หลงกลางผา.. ลำเข็ญ.. เป็นนิวรณ์
มิอาจถอน..โสตสิ้น..กลิ่นพยอม
บอระเผ็ด..ขื่นขม ยังชมหวาน
อ้อยน้ำตาล..กลับขม..ไม่กลมกล่อม..
เมื่อสิ้นรัก..สายใย.. หัวใจปลอม..
รักรายล้อม .. สิ้นไป ..คือใกล้ตาย ..
....
เป็นบทกลอน ....ของเรน กับคุณลุง ..
ช่วยกันแต่ง ... ( เรนพูดไม่ผิดร๊อก ก็ เรน ..กับคุณลุง ช่วยกันแต่ง ..จริงๆ เนี่ย น า.. )
ไม่เชื่อ ..ก็ ถาม คุณลุงดูดิคะ ..
นา ..นะ .. เชื่อเรน..ระกา น.. นะคะ..
rain.. 10 ก.ย. 2547 07:03 น. - ID 60922 
2540
16
0
10 กันยายน 2547 07:53 น. - comment id 328112
น้องเรน .. งั้นถามตรงนี้นะจ๊ะ ช่วยกันตอนไหน ในกระทู้กลอนจิ๊กซอร์หรือคะ
10 กันยายน 2547 09:20 น. - comment id 328132
สวัสดีจ๊ะ...น้องเรนจัง
พี่แอ็ปเปิ้ลเชื่อจ๊ะ...ว่ากลอนบทนี้เรนกะคุณลุง
ช่วยกันแต่ง อ่านแล้วพี่แอ็ปเปิ้ลชอบจังเลย
ดูแล้ว เหมือนถ้อยคำ ความคิด ความอ่าน
ของน้องเรน กำลังเริ่มโตขึ้นอย่างสง่า และมีคุณค่ามาก
กลืน
บทเพลงเก่า..ฟังแว่ว..สิ้นแววหวาน
ทรมาน..หูจน ต้องทนฝืน
บทนี้ พี่แอ็ปเปิ้ลฟังแล้วโดนใจจัง ขอเขียนต่อบ้างนะ
ได้ยินเสียงเพลงเก่า...น้ำตาไหล
เหมือนหัวใจจะขาดไปเสียอย่างนั้น
เพลงว่างเปล่า เนื้อความหาย ไปจากฝัน
เกินเรียกร้อง คืนและวัน ให้กลับมา
ขอบใจน้องเรน และ คุณลุง นะ ที่ร่วมกันสร้างบทกลอน
ดีดี ให้พี่แแอ๊ปเปิ้ลได้อ่าน ^_____^
10 กันยายน 2547 10:46 น. - comment id 328188
เขียนได้งดงามน่าชื่นชมในความสำเร็จครับ ๚ะ๛ size>
10 กันยายน 2547 11:06 น. - comment id 328200
เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้คนดี
10 กันยายน 2547 11:40 น. - comment id 328211
ดูโอ้ คู่ใหม่ครูกับศิษย์-ลุงกับหลาน5555555 แจ่มจ้า เรนจัง
10 กันยายน 2547 12:02 น. - comment id 328232
ชอบจังค่ะ...ตะแหง่วคงแต่งไม่ได้ยาวๆอย่างนี้...
10 กันยายน 2547 12:22 น. - comment id 328243
เก่งจริง .. เชื่อจ้าาาา .. น้องเรนพูดอะไรตอนนี้พี่เชื่อหมดแหละ .. อิอิ ( แบบว่า .. แว่ว ๆ คำพี่ชง ..พี่ชายอะไรน๊าาา ) ฮะฮะ .. ไปล่ะจ้า .. คิดถึงเน้อออ.. .....................
10 กันยายน 2547 12:59 น. - comment id 328300
คงจะเป็นบทที่คุณลุงฝึกเรื่องเสียงให้เรนแน่เลย ตอนนี้เรนคงมีทำนองอยู่ในใจแล้ว เก่งมากจ๊ะ ....................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
10 กันยายน 2547 13:01 น. - comment id 328302
น่ารักมาก... ทำการบ้านในแบบฝึกหัดไม่เคยขาดเลย อีกหน่อย เก่งแน่ๆเล้ย... ภูมิใจ กับคำว่า -- ..เขียนยากที่สุด ..ภูมิใจ ที่สุดเช่นกัน เห็นมั้ย เมื่อเราทำสิ่งที่ยากๆ หรือมีคุณค่าแล้ว ความภูมิใจก็จะตามมา..
10 กันยายน 2547 13:04 น. - comment id 328305
อ่านแล้วรู้สึกชอบความหมายดี ใช้คำได้ดีเป็นการเริ่มก้าวแรกที่เลยครับ
10 กันยายน 2547 13:11 น. - comment id 328311
อืมม์ ไม่ได้อ่านงานเรนซะนาน รู้สึกดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะ =^_______^=
10 กันยายน 2547 13:18 น. - comment id 328317
ฟ้าสิ้นแสงสนธยาย่ำราตรี
สิ้นสุรีย์สิ้นกันสิ้นฝันหวน
สิ้นความรักสิ้นเงาเรื่องเก่าทวน
สิ้นรัญจวนสิ้นสวาทสิ้นขาดกัน..
อยากขอบใจสักครั้งตอนยังอยู่
ให้เธอรู้ความนัยจากใจฉัน
ขอบพระคุณความสุขในทุกวัน
ขอบคุณฝันหวานซึ้งที่พึ่งไกล
บาดเจ็บจากเธอนั้นทุกวันผ่าน
ความร้าวรานสร้างแผลเกินแก้ไข
ถ้าปล่อยช้ำนานเฉื่อยเรื่อยเรื่อยไป
แม้หัวใจไม่เหลือจะเผื่อพัง
ฉันคนผิดด้วยใจที่ไร้เล่ห์
เฝ้าทุ่มเทรักสนิทเพราะคิดหวัง
จะกุมเกาะรักแท้แผ่พลัง
ใช้ประทังชีพ.ระโหยที่โรยแรง
สุดท้ายเหลือให้แค่บาดแผลเจ็บ
พิษอักเสบปวดแสบที่แอบแฝง
ถึงเวลาแผลช้ำ.ย้ำแสดง
ยิ่งเสียดแทงความเจ็บสุดเก็บกลืน
บทเพลงเก่าฟังแว่วสิ้นแววหวาน
ทรมานหูคนต้องทนฝืน
สิ้นความรักความหวังล้มพังครืน
เพลงเคยชื่นเหลือเพียงซากมิอยากฟัง
.
เป็นบทเรียนเธอวางค่าจ้างสอน
ทุกบทตอนแสนแพงหมดแรงหวัง
เก็บจนหมดหัวใจใกล้จะพัง
ที่สอนสั่งฝังใจจะไม่ลืม
ทั้งชีวิตยอมให้หมดใจสิ้น
เธอยลยินหลงใหลจะได้ปลื้ม
แต่ผิดคาดหัวใจเพียงให้ยืม
เธอคงลืมจับฉันถ่วงห้วงน้ำตา
ฟ้าหรือใครกำหนดทุกบทบาท
รับบททาสผู้น้อยวาสนา
อยากจะขืนทุ่มเทต่อเวลา
เพื่อเสาะหาบทเล่นที่เด่นดี
บททาสรักหลงใหลใจแทบขาด
นั้นอนาถใจจริงอยากวิ่งหนี
แต่ก้าวขาไม่ออกใครบอกที
ทุกครั้งที่เธอกรายสบสายตา
เป็นตุ๊กตาเสียกระบาลบนศาลเจ้า
เธอจับเอาวางไว้ให้กังขา
จุดธูปเทียนก็ต้องให้ได้เวลา
จึงจะมาเยือนกันดั่งฝันไป
โศกใดในโลกมิโศกเท่า
มิเห็นเงาเจ้านั้นสุดหวั่นไหว
แม้นิราศความฝันจากกันไกล
นั่นมิใช่สิ้นใยสายสัมพันธ์
หวนรำลึกแรกพบประสบพักตร์
คมศรรักปักจ้วงณ.ห้วงฝัน
สื่อสายตาตรงใจมีให้กัน
ถ้อยจำนรรงามเกื้อเอื้ออาทร
เป็นเงาให้ซึ่งกันในวันหวาน
ดอกรักบานใฝ่ฝันบรรจถรณ์
หลงบุปผาลำเข็ญเช่นภมร
มิอาจถอนโสตสิ้นกลิ่นพยอม
บอระเพ็ดขื่นขมยังชมหวาน
อ้อยน้ำตาล.
ตัวซน ดูสำเนานี่นะ..เขียนได้คล้ายมากแล้ว เราเน้นเรื่องเสียง หวังว่าคงทำความเข้าใจได้เพิ่มขึ้น..ส่วนความหมายที่เรนเขียน สื่อออกมาจากความรู้สึกของตัวเอง จะดีไม่ดี ยังมีเวลาอีกมาก สำหรับปรับปรุง...
หัดเดิน..มิใช่เดินแบบ...ต้องใช้เวลา...ไม่มีใครไม่เคยล้มตอนหัดเดิน..แต่เราต้องกล้าและมีความมั่นใจที่จะเดินต่อไป...
บทสุดท้ายต่อได้ดีนะ..วันนั้นเราเขียนหน้าคอมฯหมดนั่นเราเขียนรวมๆกันประมาณ3ชั่วโมงและมาติด ตรงคำว่า..พยอม..เราเลยหยุดเขียนและเก็บไว้ เอามาทำบทเรียนให้ตัวซน
สนุกมั้ย..เป็นเพียงพื้นฐานที่เราพยายามแนะนำให้ ยังต้องขยันต่อไป เราเองก็ยังต้องฝึกฝนเช่นกัน...ค่ำๆเรามาใหม่ไปเพิ่มขนาดพุงก่อน..
10 กันยายน 2547 14:04 น. - comment id 328350
แวะมาทักทายจ๊ะแหมเก่งทั้งหนูเรนกะคุณลุงเลยจ๊ะ
10 กันยายน 2547 16:25 น. - comment id 328472
A bell is no bell till you ring it, A song is no song till you sing it, And Love in your heart wasnt put there to stay, Love isnt love till you give it away. ฟ้าลิขิต.. ลิขิตฟ้า...มาบรรจบ ให้ภารพบสบกันครานั้นหนา จึงเข้าใจว่าตัวเราเขลาเกินกว่า จักนำพาแสงทองส่องอำไพ.... ได้ประสบก็เป็นบุญที่หนุนอยู่ ยิ่งรับรู้ยิ่งในจิตคิดโหยให้ อยากจะทำอย่างที่ได้หมายตั้งใจ แต่ทำไม??ทำไม่ได้ให้ระทม... สู้ฝึกฝนทนอยู่เพราะรู้เห็น อยากจะเป็นอยากจะไปใช่อยากขม จึงได้รู้อยู่ในใจได้แค่ตรม และระทมขื่นขมจมดวงแด... ไม่เอาแล้วบทกลอนเว้าวอนเขา ให้บรรเทาแน่นิ่งยิ่งเป็นแผล ขอสาปส่งลงแล้วแก้วปรวนแปร คงจะไม่เหลียว.. คงไม่แล.. เพราะแพ้ใจ ถึงวันนี้เจ็บปวดรวดร้าวนัก ด้วยว่าภักดิ์ในจิตพิศมัย ขอบอกเธอตรงนี้... ตรงที่ใจ จงห่างไกลกันไปอย่าได้เจอ..ฯ แวะมาแจมท่านผู้เฒ่าและน้องเรน ขอทางเมกหน่อยคร๊าบบบบ หลีกหน่อย ฮิๆๆ ขอแทรกอยู่ระหว่างกลางนะครับ (กลางใจอ่ะ) จิ๊จ๊ การเขียนกลอนของน้องเรน เริ่มทิ้งห่างพี่เมก ๑ช่วงตัวแร่ะ สงสัยต้องสมัครเป็นศิษย์ท่านผู้เฒ่าซะแร่ จริงป่ะศษย์พี่เรน จิ๊จิ๊ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
10 กันยายน 2547 16:59 น. - comment id 328510
มาอ่านกลอนสาวน้อย..เรนน่ารักจังค่ะ ต้องเรียกสาวน้อยแล้วนะนี่..หากไม่บอกว่าน้องเรนแต่ง ต้องคิดว่าเป็นสาวที่ไหนมาแต่งแน่ๆ เชียว ไม่ชมล่ะว่าแต่งได้ดี..มีคุณลุงผู้เฒ่าเป็นปรมาจารย์ให้ทั้งคน อีกหน่อยพี่ปรายก็ขอคารวะเป็นศิษย์ผู้น้อยต่อจากพี่เมกอีกคนแน่เลยนะศิษย์พี่เรน อิ้ อิ้.. สวัสดีจ้ะ
10 กันยายน 2547 17:13 น. - comment id 328533
พี่พุดจะกลับมาราตรีนี้นะคะ พลาดได้ไงละคะ กับสองแรงรักที่ช่วยกันประคองฝัน งามใจงามจิตมากค่ะ
10 กันยายน 2547 22:53 น. - comment id 328768
น้องเรน
กลอนน้องมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง
น่ารักมากๆ ชอบอ่าน เพลินใจดี
11 กันยายน 2547 00:35 น. - comment id 328805
มาอ่านแล้วก็ยิ้ม..ยิ้ม.ยิ้ม..ให้กำลังใจจ้ะน้องเรน หลับฝันดีนะจ๊ะคนเก่ง
11 กันยายน 2547 12:42 น. - comment id 328978
แน่นพุงแล้ว ไก่ย่างเพลนี้...เมื่อวานเป็ดพะโล้..ถ้าบอกแบบนี้คงคิดว่า เรากินดีอยู่ดี..เปล่าหรอก..นั่นอาหารเสริมนานๆ จะได้ลิ้มรสซักที อาหารหลักของเราเป็น มาม่า กับปลากระป๋องนะ. เมื่อวานลืมบอกไป ว่าตั้งชื่อเรื่อง หัวใจปลอม ได้ดีนะ เราชอบใจ ยุคนี้อะไรๆ เท็จ จริง ดูลำบาก ในสังคมของคนหมู่มาก เวลาจะทำอะไร มักมีผลกระทบเสมอ..เป็นธรรมดาเมื่อหลายความคิด ความรู้สึก มาอยู่ร่วมๆกัน จะให้คิดเหมือนกันนั้นยาก..คงอยู่ที่ตัวเรากระมัง...จะเป็น.. กระจกใส.. กระจกฝ้า.. หรือกระจกเงา.. อย่างเราขอเป็นกระจกใส..ให้ทุกอย่างผ่านไป ไม่เก็บไว้ให้เป็นฝ้า...และไม่สะท้อนคืนกลับ.. เราเคยบอกตัวซนแล้ว ไม่ว่าจะคิดอะไร ถ้าคิดว่าถูกแน่...ให้รีบกลับมามองถึงคำว่าผิดก่อน.. ประมาณว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไร มองดี ไม่ดี มองถูก มองผิด ให้ชัดเจน..แลัวค่อยตัดสินใจชี้ชัด. ตัวซนต้องเดินอยู่บนโลกนี้ นานกว่าเราแน่ นอกจากจะแนะเรื่องเขียนกลอน บางครั้งเราจะแนะนำไปถึง การใช้ชีวิตในภายภาคหน้า ในฐานะ ที่เราผ่าน และพอจะเข้าใจชีวิตอยู่บ้าง เราหวังว่า คงไม่เป็นการก้าวก่ายความคิดของตัวซนนะ.. เราลงข้อความให้ทั้ง คุณลี่..และตัวซน อ่าน ที่เรื่อง เป็น..หวังว่าเราจะแนะนำให้ตัวซนพอจะมีพื้นฐานการเขียนกลอนในเร็ววัน..และฝึกการเป็นกระจกใส ไว้แต่เนิ่นๆ ชีวิตอีกยาวไกล ยังมีอีกหลายร้อยพันเรื่อง ที่เราต้องประสบ ... ไปนอนก่อนล่ะ ผึ่งพุง..สวัสดีนะ.
11 กันยายน 2547 13:12 น. - comment id 329006
นิวเรณ เผยตัวตนที่แท้จริงเขาเรียกว่า มีเลือดศิลปิน คิดถึงมาก ๆ
11 กันยายน 2547 13:48 น. - comment id 329033
แหม! พี่ชัยเชื่อว่าช่วยกันจริง ๆ จ้า พี่ชัยขอเดาว่า น้องเรนคงแต่งซัก ๒๐ % นอกนั้นอีก ๘๐ % คงจะเป็นท่านผู้เฒ่าเป็นแน่ เพราะดูแนวกลอนคล้าย ๆ ของผู้เฒ่าชอบแต่ง ถ้าเป็นฝีมือน้องเรนคนเดียว พี่ชัยคงจะขอเป็นลม เพราะฝีมือก้าวกระโดดจริง ๆ จ้า
12 กันยายน 2547 12:42 น. - comment id 329549
.เรน ขอโทษ..นะคะ..
ที่มาตอบช้า..
..ก็ ..แบบ..เรนมีสอบ เก็บคะแนน..
เรน ..ขอบคุณ .. นะคะ..
แป๊ปเดี๋ยว .. เรน จะมาตอบ ..
..ขอบอก ..ว่าเรน.. ขอบคุณ ..มากเล้ ย..
12 กันยายน 2547 14:46 น. - comment id 329652
เห็นฝีมือกลอนที่น่าตื่นตาตื่นใจ แต่อยากได้ใจจริง ๆ ไช่ของปลอม ไม่ทราบว่ามีรึเปล่า...
12 กันยายน 2547 15:23 น. - comment id 329688
.โห้ยย .. แบบ เรนเขิน..แล้วดิคะ..
.หัวใจปลอม .. เป็นหัวข้อที่เรน..หัดเขียน..นะคะ.. แทน ..คุณลุงของเรน ..นะคะ..
ตัวจริง .. เสียงจริง ..
.หัวใจเรน .. ดีดี๊ .. ไม่มีปลอม..ร๊อ ก..
พี่ๆ.. ทุกคน ..ยืนยัน ..แทนเรนด้วยดิคะ.. อิอิอิ..
.. เรน ..ขอบคุณ ..นะคะ...
กี้ ..เรน ..ไปหัดแต่ง..กลอน ..
...
12 กันยายน 2547 15:43 น. - comment id 329701
แวปเก่งจังเด็กซน รออ่านตั้งนาน นึกว่าหนีเที่ยว จิ๊จิ๊ ตั้งใจดูหนังสอืสอบเหอะครับ ว่าง ๆ ค่อยมาตอบก็ได้ ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ รอได้จ้าาาาาาา ซาแวปปปปปปปปป
12 กันยายน 2547 16:44 น. - comment id 329731
โห้ยย.. พี่เมกคะ... เรน...คิดถึง... น๊า นะคะ... แบบ ตอนนี้.. ไม่ได้หนี.. ไปเที่ยว..ที่ไหน.. เป็น..เด็กดี..ของมามี้..วันนี้งัย.. แค่..ปิดตำราไว้..เปิดไว..ไทโพเอ็ม.. อิอิอิ.. ..ฝนกำลัง..ตกหนักเลยคะ... เรน..ชอบจัง...
12 กันยายน 2547 16:56 น. - comment id 329734
น้องเรน .. งั้นถามตรงนี้นะจ๊ะ ช่วยกันตอนไหน ในกระทู้กลอนจิ๊กซอร์หรือคะ
จาก : รหัสสมาชิก : 2189 - อัลมิตรา
รหัส - วัน เวลา : 334436 - 10 ก.ย. 47 - 07:53
พี่อัลมิคะ...
..แบบ..เรน..งง ..ในคำถามด้วยดิคะ.. อิอิอิ..
มัยร่า.. ต้องเป็น..ตอน น้าน..
เขียนฝัน..ตรงไหน..ก็ได้..
ก็ตอนนี้.. เรน..ดีใจ..
พี่อัลมิ..งัย.. ที่เม้นท์ให้..เรนคนแรกเลย..
..เรน..ขอบคุณ..พี่อัลมิ...นะคะ..
(.. เรนเกาหัวฟู.. อีกแล้ ว ดิคะ...)
12 กันยายน 2547 17:03 น. - comment id 329738
ดูแล้ว เหมือนถ้อยคำ ความคิด ความอ่าน
ของน้องเรน กำลังเริ่มโตขึ้นอย่างสง่า และมีคุณค่ามาก
จาก : รหัสสมาชิก : 130 - แอ็ปเปิ้ล
รหัส - วัน เวลา : 334458 - 10 ก.ย. 47 - 09:20
พี่แอ็ปเปิ้ลคะ...
..สิงที่ พี่แอ็ปเปิ้ล..ให้เรน...
สร้าง... กำลังใจ.. ให้เรนมากเลยคะ..
เรน..รู้สึก.. ดีจัง...
ยืดอก.. ด้วยความ ภาคภูมิใจ..
.. เรน..ขอบคุณ..นะคะ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
