ไม่มีอะไรมาทดแทน

หว่ออ้ายหนี่

มีคำหนึ่งคำที่ยังค้างคา                     
และความหมายที่มีค่าในใจ                          
เพียงแค่ขอให้เธอรู้ไว้                        
ไม่มีใครที่จะคิดถึงเธอได้เท่าฉัน   
                
อยากโอบกอดเธอด้วยหัวใจ               
แบ่งความห่วงใยมอบให้กัน
แม้ยามตื่นนอนยามหลับฝัน                 
ยังคิดถึงกันเสมอ
ใต้พื้นดินแห่งรัก                              
จะห่อหุ้มด้วยเมล็ดที่ฝักจากใจเธอ
เมื่อเมล็ดนั้นโตเต็มที่จนล้นเอ่อ            
ความรักที่เสนอต่อเธอจะเบ่งบาน
อยากแค่เพียงให้เธอนั้นเข้าใจ              
กับความห่วงใยที่ต่อประสาน
ให้รักเราที่เริ่มผลิบาน                        
เป็นดอกไม้ใหญ่ตระหง่านน่าดู
เธอก็เปรียบเหมือนกับดอกไม้             
ที่สวยงามน่าหลงไหลใฝ่หา
อยากจะเด็ดดมเธอขึ้นมา                    
แต่ก็กลัวเธอไม่เห็นคุณค่าไม่คู่ควร
เธอรู้ไหม  ฉันเป็นห่วงเธอแค่ไหน      
กับความหมายคำว่ารักที่ห่วงหวง
 อยากให้เธอรู้ว่ายังมีหัวใจใครทั้งดวง   
ที่ยังมีเธออยู่เต็มล้นทรวงและห่วงเธอ
เพียงแค่อยากให้เธอนั้นแคร์ฉันบ้าง      
แม้ยามอ้างว้างก็ยังคิดถึง
มีหัวใจของกันและกันเป็นที่พึ่ง              
มีคำซึ้งซึ้งมาปลอบโยนยามอ่อนไหว    
แค่นี้ที่ฉันอยากให้เธอมี                       
แล้วเธอล่ะคนดีจะให้ฉันได้หรือไม่       
อย่าให้ฉันคนนี้ต้องอ่อนใจ                  
คิดเอาไว้ฝ่ายเดียวว่าลืมกัน
ต่อไปนี้จะแน่วแน่ถ้ามีเธอ                   
ความห่วงใยที่มีให้กันเสมอมิแปลผัน
เก็บเอาไว้ทุกทุกเรื่องราวร้อยพัน         
ตราบจนชั่วนิรันทร์  ที่ฉันมีเธอ
เก็บคำว่ารักเอาไว้ใต้หมอน                  
เก็บคำกลอนอ่านก่อนนอนก่อนหลับฝัน 
เก็บหัวใจเอาไว้ใต้เงาพระจันทร์            
เก็บเธอและฉันเคียงคู่กันตลอดไป
กลอนที่ฉันให้เธอไปในวันนี้                  
คือสิ่งดีดีที่ฉันเก็บเอาไว้
รอเพียงเธอมาเปิดเผยความลับในใจ    
ให้ฉันรับรู้บ้างได้ไหมนะคนดี    
แค่เธอเป็นห่วงฉัน                            
หรืออะไรก็ได้ในความรู้สึกที่ผูกพันที่ตรงนี้
แค่นี้ฉันก็สุขใจจนล้นปลี่                      
และไม่มีค่าสิ่งใด   มาทดแทน  
จบ................