เหตุตัวการที่นำไปสู่ภพชาติ

แก้วประเสริฐ

                         เหตุตัวการที่นำไปสู่ภพชาติ

                                    อนุปาทา   วิมุจจันติ 
                 ( สาธุชนย่อมหลุดพ้นเพราะไม่ถือมั่น)

         จิตที่ตั้งอยู่อาศัยภายในรูป
มีกิเลสผูกไปให้เกิดภพ
พอใจในกำหนัดมาบรรจบ
เพราะได้พบความเพลิดเพลินเจริญใจ
         ความทะยานอยากจึงซึ่งเข้าถึง
ยึดมั่นตรึงขึงใจไม่ไปไหน
มาพันขันชะเนาะมิห่างไกล
ที่อาศัยจิตในรูปมาผูกพัน
          ล้วนเป็นเหตุเลศนัยให้ตัณหา
ซึ่งนำมาหาผลจนกระสัน
สุดจำแนกแยกแยะให้จากกัน
รวมตัวนั้นพันพัวสู่ภพกาล
         ด้วยยึดมั่นถือมั่นนั้นเป็นเหตุ
สร้างกิเลสเข้ามาให้ได้ประสาน
เป็นบ่อเกิดชักจูงมุ่งสำราญ
จนระรานคุณธรรมนำความดี
         จงละเสียวางไว้ให้เกิดผล
โดยทำตนพ้นทางให้เป็นศรี
มิให้ความพอใจในกำหนัดมี
แล้ววางที่เพลิดเพลินเดินตามทาง
         สิ่งทะยานอยากเข้าถึงพึงอย่ามั่น
ให้มันนั้นพลันถึงซึ่งจิตวาง
อีกทั้งรูปภายในนั้นให้จาง
จนได้ห่างหายไปไม่กลับมา
         เหตุยึดมั่นนั้นตั้งอาศัยแห่งจิต
ด้วยมันติดคิดเวทนาแห่งสัญญา
ในสังขารวิญญาณผ่านพบพา
กิเลสหนานำไปให้สู่ภพ
         นี่แหละหนอพอมีเหตุเกิดผล
ขออริยะชนจงมีที่บรรจบ
พึงรู้ไว้ใช่ว่าเพราะได้พบ
โปรดสมทบก่อร่างสร้างความดี.

         อนุโมทนาแด่สาธุชนทุกท่านเทอญ.
                     อนุปาทา วิมุจจันติ 
              (ย่อมหลุดพ้นเพราะไม่ถือมั่น)
                       ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙