เจ็บ..

ไม่ใช่ความเป็นจริง

นิศาชลหล่นไล้ยอดใบหญ้า..
แสงนิศากรส่องกุกล่องใส..
สายลมโลมผิวสยิวใจ..
หริ่งเรไรบรรเลงเพลงอำลา..
นับบัดนี้ต่อไปเหมือนตายจาก..
เหลือเพียงซากสัมพันธ์เกินฝันหา..
ตั้งแต่นี้ต่อไปจะไกลตา..
โอ้เกินกลั้นแล้วอุราน้ำตานอง..
มองเห็นภาพใบน้อยยิ่งซึมเศร้า..
น้ำตาซึมซับจับใจหมอง..
แด่คนที่เรามั่นฝันครอบครอง..รักเราสองคงมั่น..จงฝันดี..
...................				
comments powered by Disqus
  • หญ้าคา

    9 กันยายน 2547 09:54 น. - comment id 327486

    หวาน ซึ้ง ถึวอารมณ์กวีดีน่ะครับ
    ............................................
    แวะมาเป็นกำลังใจ...ครับ
    *******************************
  • Robert TingNongNoi

    9 กันยายน 2547 11:27 น. - comment id 327532

     
    อ่านแล้วเกินกั้นใจในความงามครับ  ๚ะ๛
    
    size> 
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    9 กันยายน 2547 12:30 น. - comment id 327621

    เห็นแต่รูป จูบแต่เงา เศร้าสร้อยจิต
    ยิ่งนึกคิด ถึงวานวัน ยิ่งหวั่นไหว
    กาลเวลา กำหนดสิ่ง ยิ่งเศร้าใจ
    เปลี่ยนแปรไป ลาลับ กับเวลา
    
    ***แวะมาเยี่ยมครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน