แสงตะวันฉายแสงแรงยามสาย แสงย่างกรายหมายส่องโลกที่โศกศัลย์ ให้ต้นไม้ได้ตื่นฟื้นขึ้นเร็วพลัน แสงจากจันทร์ลาลับไปไม่กลับมา อรุณรุ่งเบิกฟ้าด้วยใจผ่อง แสงสีทองส่องใจรู้สู้ปัญหา แสงแดดแผดแสงมิโรยรา จากแผ่นฟ้าพาใจตื่นฟื้นชีวัน ตื่นจากห้วงภวังค์นั่งครุ่นคิด ไม่มีสิทธ์เปลี่ยนใจให้เลิกฝัน ขอนอนหลับกับฝันดีนี้อีกวัน ตื่นจากฝันได้มั๊ยเล่าก็เข้าใจ ตื่นได้แล้วมีนัดไว้กับคนหนึ่ง ฝากคำซึ้งไว้เมื่อวานจำได้ใหม 9.00นเจอกันหนอแม่หวานใจ ตอนนี้ไซร้10โมงกว่าน่าลองไป ที่เก่าเมื่อวานที่หวานฉ่ำ ที่ประจำทำใจเจอเผลอสั่นไหว ไม่มีแล้วแม่น้องแก้วยอดหวานใจ โน๊ตทิ้งไว้คนใจดำทำเศร้าใจ แสงตะวันลาลับจับขอบฟ้า เหล่าดาราพร่างพรายกระจายแสง ใจดวงนี้บอบช้ำทำอ่อนแรง รู้ใจแจ้งอย่าตื่นสาย อายตะวัน อย่านอนตื่นสาย อย่าอายทำกิน อย่าหมิ่นเงืนน้อย อย่าคอยวาสนา ..เดี๋ยวจะพาให้ล่มจม..เหมือนผมไงครับ ..สมน้ำหน้าตัวเองเนอะ
7 กันยายน 2547 14:06 น. - comment id 326121
ใช้ภาษาได้งดงาม สื่อความ ได้อย่างอย่างชัดแจ้งนะครับ ๚ะ๛ size>
7 กันยายน 2547 17:55 น. - comment id 326309
-_- จะเป็นกำลังใจให้ละกัน... ..................................................... :)
8 กันยายน 2547 06:37 น. - comment id 326644
สวัสดียามเช้าครับ เข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี หากวันนี้ยังมีเธอ