เป็น..

ผู้เฒ่า

เป็นมนุษย์หรือคนอยู่บนโลก
มีสุขโศกบนทางมิต่างเขา
แต่เลือกได้ให้เหมาะเฉพาะเรา
ขอเป็นเฒ่าโง่งมอารมณ์ดี
       เป็นดั่งเขียดตะปาดฉลาดน้อย
ต้องค่อยค่อยศึกษาเพิ่มราศรี
เดินตามรอยปราชญ์ปนคนกวี
เงาเมธีดูเสมือนยังเลือนไกล
        เป็นแค่คนส่งฝันร่วมกันสร้าง
คำที่วางคมทื่อเป็นสื่อให้
บนถนนคนเขียนพรากเพียรไป
อยู่ใกล้ไกลมิต่างไม่ห่างกัน
       เป็นเศษเนื้อข้างเขียงคิดเรียงรัก
อนันต์นักนับเวลาตามหาฝัน
เสน่หาสิ้นสายแพ้รายวัน
ปานเนื้อนั่นไร้ค่ามิน่ามอง
       เป็นอีแร้งแย่งถามความคิดถึง
เพียงเสี้ยวกึ่งกุมเอาเป็นเจ้าของ
สักเพียงนิดแม้สลดอยากทดลอง
จะสนองความช้ำก็จำทน
       เป็นตอไม้เก่าเก่าที่เหงาหงอย
นับวันคอยสูญไปจากไพรสณฑ์
ก็เหมือนเราเกิดรู้เป็นผู้คน
คอยเธอจนดินคลุมลงหลุมตาย
       เป็นท้องฟ้าโอบอุ้มความชุ่มชื่น
ชนระรื่นเย็นผ่อนที่ร้อนหาย
ดั่งเม็ดฝนพรมพลิ้วต้องผิวกาย
ทุกเส้นสายร่มเย็นนั้นเป็นเรา
       เป็นคนบาปสาปเสียงสำเนียงส่ง
มิพะวงความนัยของใครเขา
อัปลักษณ์มิสะทกกระจกเงา
คนโง่เขลาเรานี้ควรหนีไกล
      เป็นตุ๊กตาเสียกระบาลบนศาลเจ้า
นั่งจับเจ่าเจ็บจุกเกินลุกได้
หวังสักวันคนเขาจะเข้าใจ
เฉียดมาใกล้มองบ้างอย่าร้างลา
       เป็น...............
.......................
......................
......................   ...@
เป็น..คนเรามักคิดจะเป็น.
และมักคิดให้ผู้อื่นเป็น.
จนบางครั้งเหมือนจะลืมไปว่าคนเรานั้นต่างใจ และคิด ต่างกัน
ครั้งนี้ท่านอยากเป็น.หรือคิดว่าเราเป็น   ลองบอกกันสักนิด..ขอบคุณ..@