เดินตามฝันบนทางเหว่ว้า เมื่อมีนํ้าตาซบลงกับแขนฉัน ไม่เคยอยากมีใครไม่อยากผูกพัน เดียวดายอยู่แบบนั้นเรื่อยมา ไม่เห็นว่ามันจะดีตรงไหน กับการที่มีใครคอยห่วงหา สักวันเขาทิ้งไปก็คงต้องมีนํ้าตา ทุ่มเวลาให้ตัวเองดีกว่าให้ใครๆ ไม่ต้องแคร์ไม่ต้องสน บนทางมืดมนเดินคนเดียวได้ไม่หวั่นไหว ไม่มีใครอย่างน้อยมีตัวเราที่ห่วงใย ไม่เห็นจำเป็นต้องมีใครก็อยู่ได้คนเดียว....