อย่าฟังกวี ในกาแฟของเขาเช้านี้มีน้ำตา อย่าฟังฉัน โปรดอย่าฟัง ในกาแฟของฉันเช้านี้มีหยดเลือด* แดงเดือดกลั่นมาจากดวงใจที่ปวดร้าว อย่าตำหนิฉันเลย เพื่อนเอ๋ย เพราะฉันมิอาจกลืนสิ่งใดได้ นอกจากเจือผสมด้วยหยดเลือดและหยาดน้ำตา โอ้...มาตุภูมิของเรา นับแต่วันที่พวกเขาเปิดแผลออก เพื่อเบิกม่านให้รุ่งอรุณแก่ท่าน บาดแผล ณ ที่ซึ่งยามพลบค่ำกำลังแหวกว่ายอยู่ ในความเงียบงันมันได้แตกตัวออกเป็นดอกไม้ตูม และช่อใบแห่งความหวัง ความรักและสันติภาพ ตัวอักษรของฉันกลายเป็นเศษเสี้ยวของขวดแก้ว ที่คอยทิ่มแทงตำความสำนึกของเราให้มีความละอาย แต่ฉันเกรงว่า บาดแผลของเรา ในไม่ช้าจะหลับใหลในหัวใจของเราเหมือนตุลาพฤษภาก่อน
3 กันยายน 2547 17:02 น. - comment id 323120
d(o_o)b ลึกซึ้งกินใจดีครับ size>
3 กันยายน 2547 17:13 น. - comment id 323130
เจ็บใจ เจ็บแปลบ โอ้ยเจ็บ ๆ หมอช่วยเย็บ แผลใจ ได้ไหมหนอ ช่วยเร็ว ๆ แผลใจ ไวเลยหมอ อยากจะขอ ให้ไว .................. ........................................... ********************************* คิดต่อไม่ออกอ่ะครับ แต่ก็กินอารมณ์ไปหนึ่งก้านธูปน่ะครับ
3 กันยายน 2547 17:15 น. - comment id 323131
wow {:lonly
3 กันยายน 2547 17:51 น. - comment id 323151
ซึ้ง สลด
3 กันยายน 2547 18:13 น. - comment id 323164
เร่าร้อน...เร่ารบลึกๆ ยังเป็นมิตรร่วมรบเสมอ.........
3 กันยายน 2547 18:38 น. - comment id 323196
.......................................... :)
3 กันยายน 2547 20:38 น. - comment id 323316
กาแฟเช้านี้เฝื่อนๆ