วิวัฒนาการ

เพียงพลิ้ว

เฝ้ามองเธอตั้งแต่หนักสักสามโล
ยิ่งเธอโตยิ่งสิ้นเสียงความเดียงสา
บางครั้งดูมีจริตชีวิตชีวา
บ้างมายาวางท่าเป็นมานาน
แม้การพูดยังต่างอย่างเคยฟัง
เหมือนเมื่อครั้งยังเด็กนักทักเสียงหวาน
พอเติบใหญ่ได้มีวิวัฒนาการ
เริ่มจัดจ้านด่าได้ไม่ซ้ำรอย
พฤติกรรมเปลี่ยนตามวัยเปลี่ยนไปมาก
ฉันเลยอยากให้เท้าเจ้าเท่าฝาหอย
อยากรับคืนความบริสุทธิ์ดุจเด็กน้อย
ที่เลื่อนลอยเพราะเวลาพาจากไป				
comments powered by Disqus
  • หลิ่งหลิว

    2 กันยายน 2547 12:29 น. - comment id 321846

    มนต์มาเยี่ยมกานต์เป็นคนแรกเลยนะเนี่ย ได้เวลากินเข้าแล้ว อย่าไปทานข้าวล่ะเพื่อนรัก 
    
    มนต์ รักนะ
  • แก้มป่อง .. นั่งเกาพุง ..

    2 กันยายน 2547 12:30 น. - comment id 321849

    จริงอย่างที่คุณกานต์ว่าเลยค่ะ
    
    ยิ่งโต .. หน้ากาก .. และหัวโขน .. ยิ่งเยอะตามไปด้วย
    
    แก้ม .. แวะมาทักทายนะคะ   
    
    
    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥    ♥
    
    
    
    
    
    ¤ ¤   KËÅM _ PÖÑG¹   ¤ ¤
    
    
    
    
    
    
    
  • Robert TingNongNoi

    2 กันยายน 2547 12:46 น. - comment id 321869

     
    สื่อออกมาได้ซึ้ง และงดงามมากครับ
    ชีวิตตอนเป็นเด็ก มันเป็นเกล็ดชีวิตที่
    ทุกคนอยากหวลกลับเพราะความประ
    ทับใจ แต่มันเป็นไปไม่ได้ครับ ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • tiki

    2 กันยายน 2547 12:46 น. - comment id 321870

    ช่างน่ารักทักแจ้วดูแล้วชอบ
    ก็ทักตอบเจ้าทารกไม่วกหนี
    แต่ต่อมาเนิ่นกาลจวบนานปี
    สังคมนี้ก็บ่มค่าปัญญาเธอ
            ให้พูดจาเปลี่ยนไปหลบในจิต
    เก็บความคิดดีความงามเสมอ
    เก็บลงสู้บึ้งใจมิให้เจอ
    เหลือแต่รอยเลวเลอะเลอ..ละเมอตรม
    
    เขียนได้ดีมากค่ะ
  • ขลุ่ยหลิบ

    2 กันยายน 2547 12:54 น. - comment id 321879

    หน้ากากมันมีอยู่ทั่วไปในทุก ๆ สังคมค่ะ  อย่าไปยึดติดกับอะไรให้มาก  เราก็จะสบายใจเองค่ะ........เขียนดีจริงค่ะ
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    2 กันยายน 2547 13:12 น. - comment id 321899

    เด็กก็เหมือนผ้าขาว  การเลี้ยงดูอบรมสิ่งแวดล้อม ก็เหมือนสีที่สาดเข้าไป เราเลือกที่จะสาดสีได้ถ้าตั้งใจทำ เอ ว่าแต่ว่า ลูกใครล่ะ อิอิ
  • ม.ปณิธาน

    2 กันยายน 2547 16:43 น. - comment id 322064

    ชอบตรงสื่อออกมาได้ชัดเจนไม่ต้องแปลมาก อย่างนี้ซิถือว่ามีคุณค่า ชื่นชมครับ
  • เพียงพลิ้ว

    2 กันยายน 2547 17:19 น. - comment id 322093

    ถึงทุกคนที่มาเยี่ยมทักทาย
    
    ก็เข้าใจค่ะว่าสังคมทุกวันนี้เป็นอย่างไร แต่อดเสียดายไม่ได้สักที 
    
    เห็นเด็ก(หนุ่ม)ทีไรใจเต้นทุกที
  • นิติ

    2 กันยายน 2547 17:54 น. - comment id 322112

    วิวัฒนาการของหัวใจ
    ห้องแรกซ้ายหายใจเข้ารัก
    ห้องบนซ้ายรับเอารักแน่นหนัก
    ห้งบนขวาต่อช่วงรักไว้เต้มอุรา
    แต่ถ้าว่าหายใจออกอยากบอกว่าคิดถึงเธอ
    
    ใครรู้เรื่องระบบหายใจ โปรดแก้ไขความให้ด้วยแล้วกัน
    ทักทาย
    อ่านแล้วอยากต่อจ้า
  • นำ ชอง อึน

    2 กันยายน 2547 18:49 น. - comment id 322153

    ทำใจเถอะนะจ๊ะ เป็นไปไม่ได้หรอก จงชื่นชมตอนที่เขาเป็นเด็กให้พอก็แล้วกันนะ
  • rain..

    2 กันยายน 2547 20:55 น. - comment id 322259

    ไพเราะ..  มากเลยคะ...
      เขียน..ความหมาย ได้ ..ดีด้วยดิคะ...
  • ผู้หญิงไร้เงา

    2 กันยายน 2547 23:24 น. - comment id 322413

    ยิ่งโตใหญ่ยิ่งไร้ใจเอื้อเฟื้อ
    ทุกอย่าเบื่อไม่ค่อยเชื่อในคำสอน
    พ่อแม่ให้ทำงานให้ร้าวรอน
    ลูกมัวเอาแต่นอนไม่สนใจ
    
    *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ  ชื่นชมในผลงานนะคะ*-*
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    3 กันยายน 2547 06:34 น. - comment id 322559

    มาอ่านเป็นกำลังใจให้ครับ
    
    
    เขียนได้น่าอ่านจังเลย
    
    
  • เมกกะ

    3 กันยายน 2547 10:37 น. - comment id 322766

        สวัสดีครับคุณ เพียงพลิ้ว
    
    จิ๊จิ๊  เลี้ยงต้อยหร๋อตะเอง คุก คุก นะครับบบบบบ  จิ๊จิ๊
    
     ความผูกพัน ความห่วงใย 
    ความเข้าใจ ความห่วงหา 
    ความคิดถึง และวันเวลา 
    นำพารัก..มั่นคงตลอดไป
    
    
    +-*-+-*-+  +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+  +-*-+-*-+
    
  • เมโกะ_หมูน้อยตกน้ำ

    3 กันยายน 2547 20:31 น. - comment id 323307

    มาเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ ....
    
    กลอนเพราะจังเลยค่ะ อยากแต่งให้เพราะแบบนี้จัง ฮิๆๆๆๆ 
    
    ไปก่อนน๊าๆๆๆๆๆๆๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน