ฉันนั้นรู้ความหวังดีเธอมีให้ แถมด้วยความห่วงใยให้ห่วงหา แต่รู้ไหมในใจฉันที่ผ่านมา มันปิดตายเกินกว่าจะเปิดใจ ด้วยแผลลึกผนึกแน่นคล้ายแก่นสาร เป็นตำนานรักร้าวเศร้าหวั่นไหว ไม่สามารถปกปิดสนิทใจ กับความรักร้าวไหวในใจตน ที่ก่อนนั้นมีเขาเฝ้าห่วงหา แต่นานมาเขาจากลาพาหมองหม่น ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาพาเตือนตน จะไม่คิดจะไม่สนรักอีกเลย จึงขอเธอจากลาอย่ามาเศร้า หรือต้องการเป็นเงาเฝ้าเปิดเผย ให้เธอลบฉันจากใจไปเสียเลย แล้วเธอจะไม่คุ้นเคยรักช้ำทรวง
ผู้หญิงไร้เงา 1 ก.ย. 2547 22:52 น. - ID 60179 
2287
36
0
1 กันยายน 2547 23:05 น. - comment id 321438
@..แต่ถ้าเป็นพี่ดอกแก้วละจ๊ะ....? จะมีไหมเยื่อใยจากใจฝัน ที่แบ่งปันความรู้สึกระลึกถึง พอมีไหมเพียงเสี้ยวรักจะถักกลึง ร้อยดวงใจแค่คิดถึงหนึ่งครั้งพอ.. ได้ไหมละจ๊ะ
1 กันยายน 2547 23:09 น. - comment id 321442
หน้าส่วนตัว
ถึง คุณพี่ดอกแก้ว
หากเป็นพี่ดอกแก้วไม่แห้วแน่
น้องให้แค่รักจริงยิ่งกว่าไหน
แถมด้วยความคิดถึงซึ้งหทัย
มอบจากใจให้พี่นี้เรื่อยไป
*-*ให้ทั้งรักและความคิดถึงเลยค่ะ สำหรับคุณพี่ คิดถึงเสมอนะค่ะ*-*
1 กันยายน 2547 23:39 น. - comment id 321466
@..โอ้.. โหๆๆๆๆ -ขอบคุณมากๆจ๊ะ
เช่นกันจ๊ะสำหรับพี่นั้นขอบอกกับน้องว่า..
เก็บดอกไม้มาถักร้อยเป็นสร้อยรัก
หมายสมัครหนึ่งใจให้แลเหลียว
รวมกลิ่นหอมงดงามความกลมเกลียว
มอบแด่เธอผู้เดียวนิจนิรันดร์
1 กันยายน 2547 23:41 น. - comment id 321469
ช่วงนี้มีงานเขียนออกมาบ่อยนะ หลังจากหายไปพักนึง แหมเข้ามาครั้งนี้งานแต่ละชิ้นนี่เหมือนแฝงความรู้สึกอะไรบางอย่างที่คล้ายๆกัน ;)
1 กันยายน 2547 23:44 น. - comment id 321473
ขอร้องเธออย่าบอกให้ฉันไปไหน เพราะหัวใจตราตรึงซึ้งที่นี่ ทุกความรักความรู้สึกความใยดี ล้วนมากมีให้เธอ...เพียงผู้เดียว ...แวะมาย่องๆอ่าน อิอิ
1 กันยายน 2547 23:49 น. - comment id 321479
โถแก้วตา ทำหน้าตาย ไม่แลเหลียว ขอให้ชาย ซ้ายเลี้ยว ผ่านตลอด ว่าจะไป เยี่ยมยาม นามคอคอด กระชักปอด กลัวเปิดทิ้ง ที่ทะเล แต่งเสร็จแล้วครับ ค่ำนี้เองยังอุ่น ๆ อยู่เลย ไม่ทราบว่าจะกล้าลงกลอนหรือเปล่า มาพูดเป็นลางไม่ดีแบบนี้
1 กันยายน 2547 23:51 น. - comment id 321480
ถึง คุณพี่ดอกแก้ว
เก็บดอกรักมาเรียงร้อยเป็นมาลัย
เพื่อมอบให้พี่คนดีที่ห่วงฉัน
แถมเก็บร้อยความรักความผูกพัน
ให้รวมเป็นเธอฉันทุกวันไป
*-*ขอบคุณเช่นกันค่ะ คิดถึงคุณพี่เสมอนะค่ะ*-*
ถึง คุณoracle
ก็หายบ้างที่ห่างหาย
มิใช่ไม่สบายนะเธอจ๋า
แต่ด้วยเพราะว่าวันเวลา
ให้ฉันกลายเป็นนักศึกษามหาลัย
*-*เรียนด้วยค่ะ แต่ก่อนไม่ได้เรียนเลยเข้ามาได้ตลอด ตอนนี้เรียนด้วย มา ๆ หาย ๆ ค่ะ อิอิ และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้กันนะค่ะ*-*
ถึง คุณเมจิคเซี่ยน
ไม่อยากบอกหรอกหนาเธอรู้ไหม
แต่ไม่อยากให้เธอช้ำใจเหมือนอย่างฉัน
ที่ผิดพลาดจึงต้องขลาดในชีวัน
เมื่อความรักไม่เคียงกันให้ฝันไป
*-*ขอบคุณค่ะ แต่เอย่องยังไงจ๊ะเนี่ย เจ้าบ้านตื่นเลย อิอิ*-*
1 กันยายน 2547 23:54 น. - comment id 321481
ถึง คุณชัยชนะ
หากจะมาเที่ยวเมืองงามนามก็เพราะ
แล้วก็เจาะเที่ยวตามเกาะเหมาะหนักหนา
จะพาไปเที่ยวให้ไม่เบื่อตา
หรือไม่ก็พาไปหาแล้วบ่อยเกาะ อิอิ
*-*เห็นว่าอยากอยู่เกาะ เดี๋ยวผู้หญิงไร้เงาพาไปนะค่ะ อิอิ มาซิค่ะ รับประกันได้อยู่แน่เลยเกาะไหนดีหละค่ะ อิอิ*-*
2 กันยายน 2547 00:21 น. - comment id 321491
มาอีกแระคะพี่ตูนคนสวยมาทักทายอีกแระ
2 กันยายน 2547 00:27 น. - comment id 321493
อ่านความนัยเขาไร้ใจไม่เหลือแล้ว โอ้แม่แก้ว..อย่าเพิ่งมาขวัญเสีย เปิดประตูแห่งห้องใจที่ละเหี่ย คอยอาเสี่ย..หมื่นล้านก้าวย่างมา สวัสดีค่ะคุณตูน.. แต่งกลอนได้ไม่ใส่ใจใครเลยหรือ เปิดประตูห้องใจอีกสักครั้งน่า นะ.. สงสารเค๊า..ซิ
2 กันยายน 2547 01:33 น. - comment id 321509
สวัสดีครับ มาแนวเศร้าอีกแล้ว แต่ผมก็ชอบนะ และอีกอย่างผมเขียนบทตอบ กลอนนี้ของคุณไว้แล้วด้วยละ ~ฉันไม่เสียเวลาปลอบเธอ~ ขออณุญาตลงให้เพื่อนๆได้อ่านนะ ว่าเรื่องราวเป็นยังไง ;)
2 กันยายน 2547 01:35 น. - comment id 321511
แม้นเธอปิดประตูใจไม่เปิดกว้าง เธอก็ต้องอ้างว้างและโดดเดี่ยว แม้นประตูที่สนิท...แย้มนิดเดียว นั่นอาจเกี่ยวเกลียวใจให้เกิดรัก...
2 กันยายน 2547 01:47 น. - comment id 321514
อีกหนึ่ง ..การ..อยากฝากไว้ให้เร่งสาน นั่นคือพัฒนาการที่ต่อเนื่อง หมั่นฝึกปรนเรียนรู้อยู่เนืองเนือง นำทุก..การ..มาเป็นเฟืองประเทืองตน
2 กันยายน 2547 02:47 น. - comment id 321536
ขอเพียงเธอ จากไป ใช่ไปจาก ที่พลัดพราก เพราะต้องไป อย่าไสส่ง ในวันนี้ ทำใจ ให้ปลดปลง เธอคงไป ได้ดี ไมมีเรา
2 กันยายน 2547 02:59 น. - comment id 321540
อย่าประชดกดดันให้ขวัญหาย มิคิดวายวางเล่ห์เสน่หา เธอดังดาวเดือนพราวพร่างกระจ่างตา เสียเวลากับรัก..อย่าผลักเลย ^_^.................
2 กันยายน 2547 03:54 น. - comment id 321553
น่าคิดแหะ พี่เข้าใจแต่งกลอนแบบนี้จัง ผมว่าไอ้พวกดื้อมันก็เยอะ ก็ต้องทนดูว่า ใครจะอดทนได้มากกว่ากัน
2 กันยายน 2547 03:55 น. - comment id 321554
แวะมาเยี่ยมค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะสำหรับกลอนค่ะ เพราะยังเลยน่ะค่ะ หุหุ มาเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ
2 กันยายน 2547 07:10 น. - comment id 321593
มาอ่านเป็นกำลังใจให้อ่ะครับ
2 กันยายน 2547 09:12 น. - comment id 321647
การที่มีใครซักคนอยู่เคียงข้าง.. ก็ยังดีกว่าอยู่อย่างโดดเดี่ยวอ้างว้างคนเดียวใช่ไหม.. แม้จะช่วยอะไรไม่ได้ แต่ก็จะอยู่ข้างๆ คอยปลอบใจ... เป็นเพื่อนเธออยู่ใกล้ๆ แม้จะไม่มีคำพูดอะไรออกมา.. ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ก็หนูจะตึ๊ออ่ะ .. จะทำไมล่ะ .. ฮี่ๆ มะสน .. อะไรทั้งนั้น .. มันจะเป็นการรอคอยที่มีค่า .. ไม่ว่าจะเสียเวลาเท่าไหร่ ฉันพร้อม .. และยินดี .. ขอปิดท้ายอีกที .. ด้วยคำว่าคิดถึง .. สุดหัวใจ .. ¤ ¤ KËÅM _ PÖÑG¹ ¤ ¤
2 กันยายน 2547 10:07 น. - comment id 321688
เ้ขียนออกมาได้ตรงระทมหัวใจครับ เ้ก็บความหลังมาฝังใจให้ร้าวลึก จะสนใจไปใยกับความหลัง มันดุจดั่งสายน้ำผ่านไปหนอ หวังให้กลับโดยฝืนเฝ้ายืนรอ คงต้องท้อ....ระบมตรมหัวใจ๚ะ๛ size>
2 กันยายน 2547 10:17 น. - comment id 321700
อยากเปลี่ยนความรู้สึกในใจ จะได้ไม่มีใครต้องเสียน้ำตา อยากเปลี่ยนรักในใจตลอดมา เผื่อเวลาที่เหงาจะลืมเธอ แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ ไม่ว่ายังไงใจก็มีเธอ ยิ่งรู้เธอมีใครน้ำตาก็เอ่อ มันเฝ้าเพ้อรักเธออยู่เรื่อยมา ฯ **แวะมาให้กำลังใจน้องตูนนะครับ*** +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
2 กันยายน 2547 11:24 น. - comment id 321781
จะไม่ยอมหนีห่างไปจากเธอ จะอยู่ตรงนี้เสมอไม่ไปไหน แม้ไม่เคียงข้างเป้นเพื่อนใจ แต่ความห่วงใย ยังมีให้ไม่ร้างลา ไม่ได้ขอให้เธอเปิดใจในวันนี้ เพราะว่าสิ่งดีดีกับเขา เธอยังถวิลหา คงไม่ง่าย ที่จะลืมในพริบตา คงต้องใช้กาลเวลา รักษาใจ ฉันไม่เคยดีใจที่เขาเลิกลาเธอ เพราะคิดเสมอ ไม่อยากให้เธอต้องร้องไห้ ฉันนั้นเป็นเพียงแค่เพื่อนที่ห่างไกล คงไม่โอกาสได้เคียงใกล้ใจของเธอ วันนี้เธอเศร้า ฉันขออยู่ เป็นกำลังใจให้เธอสู้ความผิดหวัง แม้วันวันนี้ เธออ่อนไร้แรงและกำลัง ขอให้รู้ยังมีฉันยืนอยู่เคียงข้างเธอ (แอบเข้ามาเวลางาน หุๆๆๆ)
2 กันยายน 2547 12:41 น. - comment id 321863
สงสารใจลงดาลเหตุกาลก่อน เฝ้าคิดย้อนทนฝืนกลืนความขม รอยแผลลึกแรงร้ายเกินคลายปม อยากชื่นชมต้องชวดปวดหัวใจ หายไปนานเพราะติดภาระกิจมากแต่ไม่เคยหย่อนความคิดถึงแม้น้อยนิด
2 กันยายน 2547 13:08 น. - comment id 321893
ทุกเวลาที่คิดถึงกัน มิเคยมีสักวันที่หวั่นไหว ด้วยใจรักภักดีมิเปลี่ยนไป ฉันมั้นใจในทุกความรุ้สึกดีดี........ที่มีให้กัน ................................. ข้าพเจ้ามาทักทายค่ะ ....ยินดีกับทุกความรู้สึกดีดีที่มีให้กันเสมอค่ะ
2 กันยายน 2547 14:09 น. - comment id 321946
****เพราะเคยซ้ำย้ำใจฉันจึงปิด ให้สนิทดวงใจไม่เปิดเผย กับความรักที่ผ่านมา--แล้วผ่านเลย เพราะว่าเคยปวดช้ำระกำมา *****แต่วันไหนที่ฉันได้พานพบ ได้ประสบ..พบเจอ..ใจที่หา ขอวางใจที่เจ็บช้ำทุกข์ทนมา ให้เธอคอยเยียวยา..รักษาใจ *******บางทีบทเรียนก็ทำให้เราไม่กล้า.....แต่เชื่อเถอะค่ะ...ว่าสักวันใจในลิ้นชักที่ปิดตาย...จะมีความหมายอีกครั้ง*****
2 กันยายน 2547 14:10 น. - comment id 321948
เขียนได้ดีมากเลยค่ะ ฟ้าแวะมาทักทาย และหั้ยกำลังใจนะค่ะ ^___^ ขอบคุณนะค่ะที่แวะไปเยี่ยมฟ้า ขอบคุณค่ะ
2 กันยายน 2547 14:54 น. - comment id 321971
ชนะ....เลิศศศศศศศศศศศศศศศศศ
2 กันยายน 2547 14:57 น. - comment id 321973
อย่ามาเสียเวลากับฉัน อย่าเอ่ยว่ารักกัน จะได้ไหม อย่าแสดงความสึกว่าอาลัย อยาเพ้อร่ำไห้ ยามไกลกัน อย่าเสียเวลาอีกต่อไป อย่าคิดสิ่งใดที่เหมือนฝัน อย่ารับรู้เราเคยเฝ้าผูกพัน ลืมกันและกัน ลืมไปเลย
2 กันยายน 2547 18:51 น. - comment id 322155
อยากเสียเวลากับเธอที่รัก แม้จะหนักหนาสักเพียงไหน และแม้เธอจะทิ้งฉันไป จงรู้ไว้ว่ารักเธอ อิ อิ อิ ทักทายคับ
2 กันยายน 2547 21:23 น. - comment id 322275
เรน..เข้ามาบ้านพี่หญิงฯ.. ได้อ่านกลอน..
ที่พี่ๆเค้าแจม .. ชอบมากเล้ยยคะ..
..เรน ..แจม แบบนี้ ไม่เป็นด้วยดิคะ..
..ถ้ารอเขียนเป็นบทกวี ..
สงสัย ..งานนี้ .. เรนคงถึงเช้านะคะ.. อิอิอิ..
..แบบ เรน ชอบ ที่ได้เข้ามาอ่าน..
และทักทาย ..พี่หญิงฯ นะคะ..
..เรน ..คิดถึง ..นะคะ..
2 กันยายน 2547 21:34 น. - comment id 322286
ถึง คุณเพราะรัก
ทักทายและทายทัก
เริ่มนึกรักและห่วงหา
พอนานยิ่งอุรา
กลับห่วงหาและผูกพัน
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับคำชม พี่ไม่สวยหรอกนะค่ะตัวจริงนะ แค่ถ่ายรูปขึ้นเท่านั้นค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณกอกก
เนื้อความในบทกลอนในตอนนี้
อาจจะตรงกับฤดีของหญิงนั้น
แต่ก็ใช่จะทั้งหมดหรอกนะนั่น
อาจจะมีบางวันเปิดห้องใจ
*-*จะรออาเสี่ยนะค่ะ อิอิ ไม่ขอถึงหมื่นล้านหรอกค่ะ ขอแค่เป็นคนระยองก็พอ อิอิ คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆเลยนะค่ะ*-*
ถึง คุณม.ปณิธาน
ขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง
กับกลอนนิ้งที่แต่งแก้
เดี๋ยวเราจะดูแล
และแต่งแก้แต่งกลับไป
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกลอนแก้ที่แต่งให้ แวะไปอ่านแล้วค่ะ เดี๋ยวจะแวะไปตอบให้ ซึ่งบอกได้คำเดียวเลย สุดยอดมากๆๆๆๆๆๆๆ ชื่นชมในฝืมือและผลงานนะค่ะ*-*
ถึง คุณนครา ประไพพงศ์ (1)
หากฉันเปิดประตูสู่หอห้อง
อาจจะคล้องดวงจิตที่คิดถึง
แต่กลัวใจจะเจ็บช้ำเกินคำนึง
จึงปิดตายไม่อาจซึ้งคิดถึงใคร
*-*ไม่กล้าเปิดค่ะ กลัวแมวจะตาย เพราะปกติมีคนบอกว่าปิดประตูต้องตีแมวค่ะ อิอิ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้กันนะค่ะ*-*
ถึง คุณนครา ประไพพงศ์ (2)
จะเร่งเรียนเขียนอ่านในงานกลอน
เพื่อให้เราเฝ้าป้อนอักษรไข
ให้รู้แจ้งเห็นจริงทุกสิ่งไป
แถมงานงามเหมือนใครใครในสักวัน
*-*ผู้หญิงไร้เงาช่วงนี้ยังไม่มีเวลาศึกษางานกลอนเลยนะค่ะ บอกตรง ๆ และยอมรับความจริงค่ะ ที่แต่งได้ ก็แบบเรียนแบบคนอื่นมา ประเภทคิวพักลักจำนะค่ะ อิอิ เพราะตอนนี้เรียน ซึ่งก็หนักอยู่เหมือนกัน แต่ด้วยใจรักเลยสมัครมาแต่งกลอนค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณเรไร
หากต้องไปลำพังนั่งเดียวดาย
เมื่อข้างกายไม่มีเงาเฝ้าห่วงหา
จึงขอเชิญเธอนั้นเดินเป็นเพื่อนมา
เพื่อให้เริ่มปลูกกล้าแห่งรักเรา
*-*แหมให้เดินไปโดยไม่มีเรา ไม่มีเงาเลยหรือเนี่ย อิอิ*-*
ถึง คุณ plaing_piu
ใช่ประชดกดดันให้ขวัญหาย
แต่รักตายจากใจไม่ห่วงหา
จึงได้แต่งเป็นกลอนสอนอุรา
ให้รู้ว่าเจ็บจำย้ำเตือนตน
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้กัน*-*
ถึง คุณTim_KMUTT
ลูกตื้อซื้อไม่ได้
กับหทัยของหญิงนั้น
แต่จะยอมดูแล้วกัน
ว่าใครนั้นจะชนะ
*-*ดีเหมือนกัน ต้องรอดูนะแบบนี้ น่าสนุกเหมือนกันนะค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณเมโกะ_หมูน้อยตกน้ำ
ขอบคุณค่ะคนดี
กับคำชมที่มีที่มอบให้
และขอบคุณกำลังใจ
ที่มอบให้กับฉันนี้
*-*ขอบคุณเช่นกันค่ะสำหรับกำลังใจและคำชมที่มอบให้กัน*-*
ถึง คุณผลิใบสู่วัยกล้า
ขอบคุณค่ะคนดี
ที่คุณนั้นมาอ่านสาร
ขอบคุณในดวงมาลย์
ที่เจือจานมอบกำลังใจ
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้เสมอ*-*
ถึง คุณแก้ม..ป่อง
แค่เธอนั่งใกล้ใกล้ฉัน
ดูเหมือนว่าแสงตะวันที่อ่อนล้า
จะท่อแสงแจ้งออกมา
ให้สุขหนาอุราตน
*-*อบอุ่นเสมอเมื่อมีเธออยู่ใกล้ คิดถึงเสมอนะจ๊ะ*-*
ถึง คุณRobert TingNongNoi
ที่ช้ำตรมขมขื่นยืนหันหลัง
ด้วยเพราะยังเศร้าใจใฝ่ห่วงหา
ไม่เคยลืมเขาสักทีที่ผ่านมา
จึงได้พร่ำพรรณาอุราตน
*-*ดีใจอีกแล้ววันนี้ คุณแต่งกลอนให้อ่านอีกแล้ว ขอบคุณนะค่ะ *-*
ถึง คุณเมกกะ
อยากจะเปลี่ยนความรู้สึกไม่นึกคิด
กลับยังย้ำเตือนจิตคิดห่วงหา
ไม่เคยลืมเธอได้ที่ผ่านมา
เพราะอุรานั้นหนามีหน้าเธอ
คอยตามหลอกตามหลอนคล้ายสอนจิต
ให้ผลิตดวงใจใฝ่เสมอ
ถึงตัวเธอคนดีที่เลิศเลอ
แม้ว่าเธอไม่มีใจให้ก็ตาม
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้เสมอ ๆ แบบนี้เห็นทีต้องเลี้ยงผู้ชายอารมณ์ดีกับผู้หญิงอารมณ์ดีหนึ่งโต๊ะเสียแล้วมั้งค่ะ อิอิ *-*
ถึง คุณ Sandsun
ขอเวลา
ฉันยอมรับฉันนั้นเหงาเศร้าดวงจิต
ที่เฝ้าคิดถึงใครเขาเฝ้าห่วงหา
แต่เขาไม่เคยสนใจในอุรา
แถมยังมองฉันไร้ค่าไม่น่ามอง
มีเพียงเธอคอยห่วงใยให้ห่วงหา
ในทุกคราพาใจใฝ่สนอง
คอยดูแลห่วงใยใฝ่ประคอง
จึงขอร้องขอเวลารักษาใจ
ให้ลืมได้เสียก่อนรักตอนเก่า
แล้วจะเริ่มมีเราเฝ้าชิดใกล้
แต่ตอนนี้ขอเวลาเยียวยาใจ
ให้ลืมเขาคนเคยใกล้ไปนิรันดร์
แล้วจะเริ่มรักใหม่ให้ก่อเกิด
ถือกำเนิดเกิดรักเธอกับฉัน
อยู่เคียงใกล้ด้วยใจให้ผูกพัน
ไปนิรันดร์แต่ขอฉันลืมเขาก่อน
*-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ อยากจะลงกลอนคู่ด้วยนะค่ะ แต่ติดว่าผู้หญิงไร้เงาต้องไปเรียนแล้ว หากยังไงคุณว่างลงหน้าคุณให้ด้วยนะค่ะ แล้วจะตามไปช่วยตอบเพื่อนสมาชิกให้ค่ะ แต่อาจจะเป็นวันอาทิตย์หรือไม่ก็วันจันทร์นะค่ะ เพราะงานช่วงนี้ก็ยุ่งมากๆๆๆๆๆๆเหมือนกันค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์
อยากจะชมหรือเชยไม่เคยว่า
แถมเปิดให้กับอุรามิอ่ากว้าง
เพียงแค่แง้มกับประตูดูทิศทาง
หากคุณกล้าจะก้าวย่างเชิญข้างใน
*-*เช่นกันค่ะ คุณคิดอย่างไรผู้หญิงไร้เงาก็คิดเหมือนคุณเหมือนกันค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณแว่นดอย
ทุกเวลานาทีฉันมีให้
กับความรักจริงใจให้สุดซึ้ง
มีเสมอกับเพื่อนเกลอเจอรำพึง
กับคำว่าคิดถึงให้ประจำ
*-*คิดถึงสม่ำเสมอค่ะ รับประกันเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป*-*
ถึง คุณเมฆปุยอ้วน
เพราะใจเจ็บเก็บงำพร่ำเฉลย
มิอาจเอ่ยเปิดเผยได้เลยหนา
แต่บอกได้คำเดียวเสี้ยวอุรา
ยังทรมาเหว่ว้าน้ำตาริน
ด้วยว่าแผลนั้นลึกรู้สึกอยู่
ทำให้ใจเรานั้นเศร้าถวิล
กินน้ำตาต่างข้าวเฝ้ายลยิน
กับความรักที่ไร้สิ้นคนจริงใจ
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับคำแนะนำ และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้เสมอนะค่ะ*-*
ถึง คุณปากกาออนไลน์
ขอบคุณด้วยเช่นกัน
ที่คอยมั่นแวะมาหา
แต่ขอสักนิดหนา
เวลามาช่วยเขียน ผู้หญิงอารมณ์ดี
*-*ด้วยชื่อนี้มีหนึ่งหญิง และหนึ่งชายเท่านั้น เลยเวลามาก็อยากให้มาแบบเดียวกันนะค่ะ ยินดีมากเลยนะค่ะที่ได้รู้จักสาวน่ารักอย่างคุณ*-*
ถึง คุณวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หากชนะในที่นี้
บอกฉันทีจะได้ไหม
รางวัลเป็นอะไร
ใช่ใจไหมใจของคุณ
*-*อิอิ แซวเล่นนะค่ะ ขอบคุณค่ะ แต่จริง ๆ เราชนะด้วยกันทุกคนค่ะ*-*
ถึง คุณอัลมิตรา
อย่ามาเสียเวลาให้กับฉัน
ลืมไปเลยแล้วกันจะได้ไหม
ไม่อยากให้เธอต้องช้ำระกำใจ
ที่มารักมาห่วงใยคนอย่างเรา
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกลอนบทนี้ที่มอบให้กัน ชอบจัง และวันนี้ตื้นเต้นมากที่คุณให้เกียรติแวะมาทักทายกัน ดีใจจังเลยค่ะ*-*
ถึง คุณนิติ
อย่าเสียเวลาเลยคนดี
เพราะยังไงฉันนี้ไม่มีให้
เมื่อความรักมันติดลบให้จบไป
อย่ามาเริ่มผูกใจให้ผูกพัน
*-*ขอบคุณค่ะ หายหน้าไปนานเลย หวังว่าคงสบายดีนะค่ะ ห่วงใยเสมอค่ะ*-*
ถึง คุณrain
แค่เรนเข้ามาหา
ก็สุขหนาอุราพี่
ด้วยอยากเจอเรนคนดี
ที่ทุกทีแสนซุกซน
*-*ค่ะ พี่ก็ชอบอ่านเหมือนกัน และคิดถึงน้องเรนคนนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยด้วยนะจ๊ะ แล้วตอนนี้เป็นไงบ้างหละค่ะ เรียนกลอนกับคุณผู้เฒ่าไปถึงไหนแล้ว พยายามเข้านะ อาจารย์เก่งน้องเรนเก่งมากเลยด้วยหละ ขอบอก อิอิ หรือไม่ต้องบอกใคร ๆ ก็ต้องรู้อยู่แล้วหละเนี่ย อิอิ*-*
3 กันยายน 2547 02:28 น. - comment id 322512
ก่อนอื่นผมต้องขอขอบคุณ คุณผู้หญิงไร้เงา หรือ น้องตูน อย่างมาก และอยากจะบอกว่า ถ้าไม่มีกลอนที่สื่อความรู้สึกอย่าง ~~อย่ามาเสียเวลากับฉัน~~ ก็คงจะไม่มี ~~ฉันไม่เสียเวลาปลอบเธอ แต่...~~ ให้เพื่อนๆได้อ่านกัน และที่ผมเขียนงานนี้ขึ้นมาผมก็ไม่ได้มีเจตนาจะสอนหรือจะเปลี่ยนใจน้องตูนนะครับ แต่อยากจะบอกว่า ~~ฉันแค่ฝาก สิ่งนี้ เป็นแนวทาง เผื่อเธอนั้น จะคิดบ้าง บางเวลา.~~ เท่านั้น และเมื่อกลอนนี้ของผมทำให้น้องตูน จะคิดบ้างเป็นบางเวลา ผมก็รู้สึกดีใจที่งานชิ้นนี้ยังมีประโยชน์อยู่บ้าง
3 กันยายน 2547 11:01 น. - comment id 322784
ถึง คุณม.ปณิธาน
มีแน่กับประโยชน์
แถมไม่มีโทษด้วยหละนะ
และขอบคุณอย่างมากหละ
กับกลอนนะที่แต่งมา
*-*สวัสดีค่ะคุณม.ปณิธาน ก็บอกตรง ๆ นะค่ะ กลอนบทนี้สอนอะไรผู้หญิงไร้เงาเยอะพอสมควร และขอบคุณสำหรับกลอนและกำลังใจที่มอบให้แก่กัน และเพื่อนพ้องน้องพี่นะค่ะ คุณแต่งกลอนแก้ได้เก่งมากเลย ชื่นชมในผลงานค่ะ*-*
3 กันยายน 2547 11:39 น. - comment id 322810
หนูอ่านแล้วเศร้าค่ะ...ฮือๆๆๆ..แต่ก็เพราะเหมือนเดิมค่ะ
3 กันยายน 2547 11:55 น. - comment id 322835
วันนี้ยังมีค่า ถึงแม้นว่าไม่มีใคร เหนื่อยล้าสักเพียงไหน จะมุ่งไปไม่ย่อท้อ พรุ่งนี้ยังมีฝัน ให้บากบั่นฝ่าฟันต่อ จุดหมายยังคอยรอ จงอย่าท้อและอย่ายอมแพ้ ***แวะมาทักทายครับ
3 กันยายน 2547 12:08 น. - comment id 322856
ถึง คุณในฝัน
แม้จะเศร้าหรือขื่นขม
ก็ยังชมพี่เสมอ
จึงขอบคุณนะจ๊ะเธอ
กำลังใจให้เสมอเสมอมา
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้กัน*-*
ถึง คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้
วันนี้ยังมีค่า
หากศรัทธาและกล้าหาญ
ผจญผองภัยพาล
เรื่องร้าวรานคงไม่มี
วันนี้ยังมีค่า
อย่าอ่อนล้าอย่าหน่ายหนี
สู้แล้วให้รู้ที
ว่าเรานี้ได้มีชัย
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้*-*
3 กันยายน 2547 13:02 น. - comment id 322917
...สวัสดีค่ะ.. ..ดุจความภักดิ์ผนึกแน่นเป็นแก่นสาร ดุจตำนานรักเรา..ใช่ร้าวไหว ดุจตะวันวนเวียนไม่เปลี่ยนไป ดุจหัวใจ...ดวงนี้ที่รักเธอ.... ..คิดถึงค่ะ ....~-~...
3 กันยายน 2547 13:09 น. - comment id 322924
ถึง คุณซอมพลอ
ดุจภูผาศิลาแกร่งแห่งค่ารัก
ดุจเสาหลักปักไว้ให้คงมั่น
ที่จะถอนอย่างไรไม่ทั้งนั้น
ยังคงมั่นกล้าแกร่งแห่งรักเรา
*-*คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
3 กันยายน 2547 13:48 น. - comment id 322971
อย่ากลัวกับการมีรักอีกสักหนเลยค่ะ เชื่อเถอะว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม ถ้ารู้จักทำให้มันสดชื่น..และรักให้พองาม อย่าน้อย...อย่ามากจนเกินไป เป็นกำลังใจให้ค่ะ
3 กันยายน 2547 14:06 น. - comment id 322985
ถึง คุณสนธยา
จะกลับตัวและกลับใจ
คิดเสียใหม่ในหนนี้
จะลองมองหากรักดี
เข้ามาชี้มาดูแล
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ*-*
5 กันยายน 2547 12:53 น. - comment id 324488
มันเศร้า เนอะ พี่เนาะ
5 กันยายน 2547 16:21 น. - comment id 324683
อิอิอิมาอีกแระพี่ตูนคนสวยแบบว่าไม่มีไรทำอิอิอิ ก็ไม่อยากเสียเวลากับเธอหรอกคนดี ติดตรงที่หัวใจดวงนี้มันรักเข้าอย่างจังๆเต็มเป่า เลยต้องคอยมาตามมาเฝ้า เลยต้องเสียเวลาไปกับรักเธอ
7 กันยายน 2547 20:58 น. - comment id 326427
ถึง คุณถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ใช่ซิค่ะเรื่องมันเศร้า
หญิงไร้เงาจึงเมินเฉย
ขอลาความรักเลย
ด้วยว่าเคยช้ำกับรัก
*-*คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆที่สุดเลยค่ะ*-*
ถึง คุณเพราะรัก
ก็ไม่อยากจะเสียเวลาตามหารัก
ที่รู้แน่และตระหนักว่ารักนี้
อยู่ใกล้ชิดชิดใกล้ในฤดี
ก็เธอนี้อยู่กลางระหว่างใจ
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กันเสมอ ๆ คิดถึงมากๆๆๆๆๆนะค่ะ*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
